Nah, maar bij BD had je tenminste nog wat te doen waardoor er tempo bleef in het gehele spel en niet het idee had dat je aan het racen was met een schildpad.
Zelfs het vechten en levelen vind ik dusver "traag". Zit je eindelijk in het ritme qua gevechten zijn die kleine maps al voorbij en op de meeste plekken heeft het niet veel zin om veel gevechten te doen omdat het te weinig xp opleverd. Was blij dat ik het Crimson Forrest in ging en merkte dat ik daar meerdere gevechten kon houden. Maar ja dan blijkt Cooke weer een nutteloos personage te zijn aangezien er qua healing nog weinig te doen voelt.
Dan krijg je weer wat stukjes verhaal. Ziet er mooi uit en sommige stukken zijn dramatisch. Op zichzelf staand zijn die verhaaldelen goed te doen, behalve bij dat begrafenis gebeuren met die irritante simpele "quests", maar in het groter geheel loopt het te traag om er fatsoenlijk van te genieten.
Het spel mist vloeiendheid. Bij BD overlapte gevechten en stukjes film/verhaal vloeiend op een tempo dat je aandacht vast wist te houden en dat je niet kon wachten tot het volgende deel ook al was het complete verhaal van BD weer niet beter dan het complete verhaal van LO. Maar de manier waarop BD het verteld is wel beter dan LO.
Snap je beetje waar ik naar toe ga?
Laatst bewerkt door een moderator: 8 mrt 2008