The day the Earth stood still
"Tja" is een woord dat in mij op komt. Men moet natuurlijk in gedachten houden dat het een remake is van een jaren 50 klassieker. Daarom trek ik snel de vergelijking met War of the Worlds en King Kong. Je kunt kritiek hebben op het verhaal, maar dat maakt mij helemaal niks uit. Ik weet dat het verhaal oud is, dus daar stoor ik mij niet aan.
Dat is wel tof.
Maar waar ik helemaal gek van werd, waren de cliché's! TDTESS zit helemaal vol met de meest dramatische camerashots, zinnen en scènes. Met als absolute dieptepunt die stereotype Amerikaanse Secretary of Defense.
In de eerste helft van de film werd ik er helemaal gek van.
Gelukkig, herstelde de film zich tegen het eind. De film krijgt in de tweede helft meer vaart en iets meer diepgang. Het ironische is juist dat ik het einde wel goed vond. Dat dan weer wel. Je verlaat de zaal dus niet met een zure nasmaak.
Ik kan er nog wel uren over klagen, maar feit is dat TDTESS een keer leuk is, maar daarna niet meer. De film opent heel snel met een groot mysterie, maar het jammerlijke is dat het mysterie nooit écht interessant wordt. Veel cliché's over rampenfilms zul je hier weer terugzien en als je daar niet tegenkan, zou ik deze film overslaan.
6.5 Klik om te vergroten...