Stormrise is het resultaat van een pittige discussie op het kantoor van ontwikkelaar Creative Assembly. Volgens een van de medewerkers was het, in tegenstelling tot de heersende opvattingen, wél goed mogelijk om een RTS zonder muis en toetsenbord goed speelbaar te maken. Om dat te bewijzen bouwde hij een besturingssysteem dat Whip werd gedoopt. Het werkte vervolgens zo goed dat er werd besloten om een game om het systeem heen te bouwen: Stormrise.
In een eerdere preview hebben we al het een ander verteld over Stormrise, maar desondanks nog even een korte herhaling. Stormrise is een RTS die zich afspeelt in een post-apocalyptische toekomst. Twee rassen, de Sai en de Echelon, vechten met elkaar om de laatste overgebleven plekken op aarde die goed bewoonbaar zijn. In ietwat grauwe levels gaan deze twee aartsvijanden elkaar te lijf met eenheden die volgens het steen-papier-schaar-principe zijn ontwikkeld en ieder hun specifieke krachten hebben. Weinig bijzonders dus, maar er zijn een aantal punten waar we wél enthousiast van worden.
Ten eerste het goed functionerende Whip-systeem, dat als volgt werkt. Al je eenheden zijn voorzien van een klein icoontje dat continu in beeld is. Door met het analoge pookje te draaien komt er een soort lijn in beeld, die je net als de wijzer van een klok alle richtingen op kunt draaien. Zet deze lijn op het icoontje van een eenheid en je springt er automatisch naar toe, wat nog sneller werkt dan het selecteren van eenheden met de muis. Om het selecteren en commanderen van je eenheden te optimaliseren zijn er naast Whip nog verschillende andere foefjes gebruikt, waardoor de besturing eigenlijk heel erg goed werkt.
Het Whip-systeem maakt Stormrise echt prima speelbaar. Afgaande op het eerste level van de game, maakt de besturing snelle en nauwkeurige RTS-gameplay mogelijk. Je moet in het eerste level als officier in het leger van de Echelon enkele Sai verdrijven en een strategisch punt veroveren. Met behulp van de Whip-besturing selecteer je troepen en trek je ten strijde richting de vijand. In een kort vuurgevecht tussen de huizen van een smerig en vervallen stadje jaag je wat Sai over de kling en heb je in no-time een energiepunt veroverd. Hier kun je middels een simpel menu eenheden oproepen die naar de desbetreffende locatie worden getransporteerd. Wanneer de versterkingen aangekomen zijn, wordt het tijd om de brug die voor je ligt te veroveren en hier blijkt voor het eerst echt goed de vernieuwing van Whip. Het is kinderlijk eenvoudig om een aantal eenheden over de brug te sturen om frontaal de vijand aan te vallen, terwijl je gelijktijdig je infanterie opdracht geeft via een droogstaand kanaal de vijand te flanken. Deze manoeuvre voer je uit door slechts enkele knoppen in te drukken en een beetje aan je pookje te zitten. Een kind kan de was doen.
De besturing is dus bijzonder, maar Stormrise zorgt ook op een andere manier voor een frisse wind in het RTS-genre. De game maakt namelijk meer dan andere RTS-games gebruik van verticaliteit en het gezichtsveld van eenheden. In het spel zijn hoogteverschil en dekking erg belangrijk: zonder eenheden op hoge gebouwen of in vliegtuigen heb je geen overzicht. Het is dus belangrijk om op strategische plaatsen eenheden te positioneren, zodat je kunt zien waar de vijand mee bezig is. Dit is echter niet het hele eieren eten, want eenheden die verdekt staan opgesteld, kun je vanuit de lucht weer niet zien. Tegenstanders die zich door de tunnels onder de grond bewegen evenmin. Als speler moet je dus continu op je hoede zijn voor aanvallen in de rug, omdat er allerlei sluiproutes zijn via de verschillende niveaus.
De goed uitgewerkte besturing in combinatie met de verticaliteit en de sluiproutes maken de game zeer geschikt voor multiplayer-gevechten. Creative Assembly heeft hier dan ook veel aandacht aan besteed. Er is een singleplayer campagne, maar de nadruk van het spel lijkt toch op multiplayer actie te liggen. Met acht man tegelijk kan er online gevochten worden, waarbij een jump in-systeem er voor zorgt dat je altijd mee kunt doen. Spring je later in de game, dan krijg je automatisch meer eenheden toebedeeld. Ook wordt de game niet verstoord als een speler het spel verlaat, de kunstmatige intelligentie neemt het zaakje gewoon van de verlatende speler over. De multiplayer-modus kwam in de previewversie goed uit de verf, al was de actie minder snel dan verwacht. Dit had echter waarschijnlijk meer te maken met het onder de knie krijgen van de besturing.
Niet alles werkte echter naar behoren. Zo zaten in de versie die wij gespeeld hebben nog een flink aantal bugs en ontbraken verschillende animaties bij de eenheden, waardoor aanvallen niet altijd goed weergegeven werden. Op een gegeven moment moest er een grote spinachtige eenheid van de Sai een aanval uitvoeren, maar was alleen de schade zichtbaar, niet de handeling van het wezen. Maar in de weken die het ontwikkelingsteam nog rest om de game te voltooien, is dit waarschijnlijk goed te verhelpen.
Een groter probleem is misschien dat de eenheden in de previewversie niet altijd even goed op elkaar reageerden. Wanneer er twee vijandige eenheden naast elkaar stonden, vielen ze elkaar niet altijd automatisch aan en moest eerst een direct commando tot aanvallen gegeven worden. We hebben er echter vertrouwen in dat deze onvolkomenheden nog aangepakt zullen worden, de makers van Stormrise zijn immers ervaren ontwikkelaars, die onder andere Rome: Total War en Medieval 2: Total War geproduceerd hebben.
Stormrise is een game met veel potentie dankzij de solide besturing en de verticaliteit. Toch is het de vraag of het een commercieel succes wordt. Zo wordt hij uitgegeven op het moment dat er verschillende andere RTS-games verschijnen en is het leren van de besturing misschien een drempel voor sommigen. De game kent daarnaast een hoge speelsnelheid en vraagt continu om aandacht, wat misschien ook spelers zal afschrikken. We zijn echter benieuwd naar het eindresultaat.
|
