Platforms
PS3
~
Uitgever
Sony Computer Entertainment Europe
~
Developer
Quantic Dream
~
Genre
interactieve film
~
Release datum
Februari 2010
[gb] Informatie:[/gb]
Heavy Rain wordt door dezelfde mensen ontwikkeld als Fahrenheit. Een nogal opmerkelijke titel die indruk maakte vanwege de originele vormen van interactie en een spannende verhaallijn, waar je door middel van je eigen acties invloed op had. Heavy Rain blijkt deze trend voort te zetten, maar weet op elk gebied de lat flink hoger te leggen.
Ontwikkelaar Quantic Dream geeft aan dat Heavy Rain een soortgelijke game-ervaring zal bieden als Fahrenheit.
De game zal vier verschillende personages kennen, met verschillende beroepen en ze hebben alle vier een andere manier hoe ze naar dingen kijken.
De game draait om The Origami Killer, een seriemoordenaar waar de vier hoofdpersonages elk op hun eigen manier mee te maken hebben in de game.
In Heavy Rain kom je telkens in emotioneel geladen situaties terecht en jij moet steeds in een mum van tijd morele en ethische keuzes maken en zo bepalen hoe je jouw personage neerzet.
De ontwikkelaar laat tevens weten dat de game de grenzen opzoekt wat betreft geweld en seks in een game. De game zal dan ook zeker volwassen thema’s kennen en zelfs scènes waarin naakt voorkomt. Daarbij benadrukt Quantic Dream dat de herspeelbaarheid van de game groot zal zijn en laat weten dat je niet in een paar uurtjes de game zal doorlopen.
[gb] Screenshots:[/gb]
[gb] Trailers:[/gb]
[yt]4InXK10MYhA[/yt]
[GT]49550[/GT]
Gameplay 1
[GT]49551[/GT]
Gameplay 2
[GT]49549[/GT]
Lagoon Gameplay
[GT]10758[/GT]
E3 Tech Demo
[gb] Trophies:[/gb]
nog onbekend.
[gb] Boxart:[/gb]
[gb] Preview:[/gb]
Hoe vaak we het niet hebben gehoord: “deze shit is revolutionair, dit gaat de nieuwe standaard neerzetten”. Pure pr-blaat, natuurlijk. Maar soms, heel soms ben je getuige van de geboorte van iets nieuws. Iets dat de boel op zijn kop gaat zetten. JJ maakte het mee toen hij aanschoof bij de exclusieve perspresentatie van Heavy Rain.
Heavy Rain wordt gemaakt door de gasten achter Fahrenheit. Je weet wel, die game die je als het ware je eigen film liet spelen. Jij bepaalde aan de hand van de keuzes die je maakte in het spel, hoe het verhaal zich ontwikkelde.
De game werd redelijk goed ontvangen door de pers, maar wist niet echt een groot publiek te bereiken. Of zoals de baas van het development team zei: “gamers zijn gewend aan een bepaald type gameplay en dat is schieten, vechten of racen. Als die elementen er niet in zitten, dan ‘snappen’ ze het niet meer”.
Het geringe succes van Fahrenheit weerhield Quantic Dream er gelukkig niet van om toch weer een game te maken die vooral draait om het verhaal en de manier waarop je als speler dat verhaal vormgeeft, en niet om brute knalactie.
Inmiddels is hun techdemo voor de PS3 massaal door de community opgepikt en bij Gamespot zelfs verkozen tot de meest veelbelovende game voor de PS3, en zijn velen er van overtuigd dat met Heavy Rain een game in de maak is die grote invloed zal hebben op de toekomst van gaming.
Massamoordenaar
Hoe exclusief de perspresentatie ook was, toch kreeg ik Heavy Rain niet écht te zien. De game bestaat namelijk uit zestig hoofdstukken die tezamen een interactieve thriller vormen die jij als speler gaat oplossen. En door nu al iets uit die game te tonen, hoe klein het ook zou zijn, geef je meteen een deel van het plot prijs.
Vandaar dat men een speciale demo had vervaardigd, waarin middels een kort verhaaltje rond een gestoorde massamoordenaar getoond werd hoe Heavy Rain gaat uitpakken. Alles wat we zagen was honderd procent realtime gameplay en de hoofdpersoon was dezelfde chick die straks in Heavy Rain de hoofdrol gaat spelen.
'Dromen'
Tot nu toe heb je nog niks gelezen dat ook maar enigszins mijn ronkend taalgebruik rechtvaardigt. Fahrenheit was immers ook een interactieve thriller en aan een adventure is niks nieuws.
Ik heb het lekkers dan ook tot het laatst bewaard. De rest van mijn artikel is namelijk een beschrijving van een game zoals ik nog nooit heb gezien. Wel over gedroomd. En vaak ook.
Want hoe vet zou het zijn als je rond kon lopen in een bijkans fotorealistische wereld? Hoe cool zou het zijn als jij echt het verhaal mocht maken en jouw keuzes ook echt impact hebben op het verloop? Hoe gaaf zou het zijn als je een game simpel zou kunnen besturen zonder dat het meteen nep aanvoelt?
Laten we die drie “dromen” eens doornemen en kijken of ze uitkomen.
Bizar
Allereerst zijn daar de graphics. Tja, ik denk dat ik hier niet al te veel over moet lullen, want je gelooft me toch niet. Check daarom de screens bij dit verhaal en ik garandeer je dat het er echt zo vet uitziet. HR is bijna fotorealistisch te noemen en de personages zijn bizar mooi vormgegeven, waarbij vooral de gezichtsuitdrukkingen opvallen.
Quantic Dream is er in geslaagd om in de gezichten en ogen (en dat laatste is bizar moeilijk te simuleren) echte expressie te tonen. Men spreekt over de eerste game waar je echt emotioneel bij betrokken raakt. Nu is dat wat overdreven misschien, want ik heb al vaker games gespeeld die me wat deden (Ico, Half-Life) maar dat kwam toch vaak doordat de emotie vanuit jezelf kwam. Of door een combi van muziek en beeld.
In Heavy Rain zie je echter daadwerkelijk angst in de ogen of een pijnlijke grimas en dat heeft impact op je. Als ik zou moeten uitdrukken wat ik gezien heb, denk ik aan die Final Fantasy films. Die kwaliteit, ietsje meer zelfs, en dat resultaat dan speelbaar!!! Bizar!
Zelfde scene, vier keer anders
De tweede droom draait om jouw invloed op het verhaal. Ik heb dit statement al veel vaker voor de kiezen gehad, maar altijd bleek die invloed beperkt tot, een beetje sarcastisch gesteld, de keuze om naar links of naar rechts te gaan.
In HR gaat het echt anders worden. Daar kan je op elk moment verschillende (on)logische keuzes maken. Ga je agressief te werk of voorzichtig. Ga je af op je instinct of kies je voor de veilige oplossing. Welke deur ga je binnen, etc.
Om te bewijzen dat HV de speler echt invloed gaat geven, liet Quantic Dream eerst een complete scène zien. Heldin bezoekt een woning waarvan ze vermoedt dat de massamoordenaar er woont, breekt in, kijkt rond, vindt de opgezette!!! lijken van een stuk of zeven vrouwen, hoort de moordenaar binnenkomen, verschuilt zich, man loopt voorbij, ze glipt erlangs en ontsnapt door een uitgang die ze tijdens het onderzoeken van het huis heeft gezien en belt de politie. En dat alles in een intens beklemmende sfeer.
Na het einde, startte men de scène opnieuw. En al spelenderwijs maakte men nu een andere keus als de man binnenkomt. Ditmaal weet ze zich niet op tijd te redden (ze kijkt net te lang rond) en ze verzeilt in een heftige knokpartij. Ze weet de man via een paar welgemikte klappen tijdelijk uit te schakelen en ontsnapt. De man probeert haar nog te pakken, maar tevergeefs. Kort daarna schiet de man zich door het hoofd, hij is immers ontdekt.
Opnieuw startte men de boel op. En dit keer vecht onze heldin door en doodt ze de man. De vierde keer verliest ze het gevecht en weet de man haar te vermoorden.
Het was werkelijk bizar om te zien hoe simpele keuzes ook echt tot een compleet andere beleving en andere actie leiden. Het hoofdverhaal is een rubberen lijn die soepel naar alle kanten gebogen kan worden, maar niet breekt. Oftewel het wordt geen chaos omdat je altijd bij het hoofdverhaal zal blijven. Quantic Dream zweert zelfs dat het verhaal doorgaat als de heldin sterft. En meer vrijheid dan dat hebben we nog niet gezien.
Intuïtief en logisch
Dan de derde droom. Bij zo’n heftig avontuur wil je niet geconfronteerd worden met een omslachtige besturing. Quantic Dream gaat nog een stap verder door te zeggen dat iedereen dit spel moet kunnen spelen, zonder dat het neppe, simpele shit is. Het moet een mix worden tussen een zeer intuïtieve, logische besturing en een hardcore spelervaring.
En Quantic Dream gaat ver in die wens. De besturing lijkt in veel aspecten niet meer op wat je kent. Neem het lopen. Wie zegt dat je dat altijd met de analoge stick moet doen zoals we gewend zijn? Bij HR hoef je alleen maar in je rechtertrigger te knijpen, en net als bij het racen loop je dan vooruit.
Maar hoe ga je dan naar links of rechts? Nou, precies zoals je dat in het echt doet. Je kijkt naar links en dan ga je ook die kant op. Logisch, simpel en niet nep. Hetzelfde geldt voor de interactie met mensen. Niks er voor staan, een van de vier vragen aanklikken en wachten tot die gast uitgeluld is. In HR kun je tijdens de vraag en het daaropvolgende antwoord gewoon dingen doen. Net als in de realiteit. En zo kan ik nog wel een paar voorbeelden geven.
Open bek
De impact die HR op mij heeft gemaakt, valt moeilijk in woorden te vatten, maar om twee redenen ben ik erg blij geworden van wat ik gezien heb.
Als Quantic Dream dit kan, zal het namelijk niet lang meer duren voordat andere ontwikkelaars gelijksoortige graphics op de PS3 gaan produceren, en dat wordt waanzinnig.
Ten tweede is HR een voorbeeld van een game die misschien niet de traditionele gameplay biedt, maar ook geen neppe casual shit. Dit is een game die inderdaad als een boek of film speelt, en je straks samen met je vrienden of vriendin kunt spelen. Het biedt een totaal andere uitdaging.
De emotie zit hier niet zozeer in het snel reageren op penibele situaties, maar meer in de herkenning bij de beelden die je ziet. HV gaat je raken, let maar op. Mijn bek stond al wijd open bij dit kleine, speciaal voor ons gefabriceerde leveltje.
Conclusie
Ik zeg maar één ding: zorg dat je Heavy Rain in de gaten houdt. Je gaat niet weten wat je ziet en meemaakt.
|
[gb] Officiële website:[/gb]
??
[gb] Opmerkingen:[/gb]
-
|