Nee, want er zijn gewoon fucking weinig side-quests in ME2. Je kan op Illium Star-maps kopen. Dan kun je naar nieuwe sterren clusters reizen. Veel scannen met af en toe een planeetje waar je op kan landen.
Wat je op die planeten doet is zielig zo weinig. Enig voordeel is dat de omgeving waarin je bezig bent wel steeds anders is in tegenstelling tot deel 1 waar het telkens hetzelfde gebouw met iets andere layout was.
Scannen is ook een fucking irritant proces. Doe nu alleen Rich/Good planeten half scannen en de plekken met een anomaly. Wil toch elke star cluster op 100% verkent hebben staan. Gelukkig ben ik als RPG'er wel gewend om lang en hersenloos te moeten grinden om ergens te komen.
Daarnaast doe je de meeste "side-quests", want zo kun je ze niet echt meer noemen, door gewoon je main quests te doen. Dan vindt je af en toe een ketting, data pad of andere ongein die je dan even terug brengt naar zijn eigenaar en that is it. Af en toe een zwakke poging tot een side-quest zoals het helpen met een undercover agent wat op Noveria in deel 1 een stuk uitgebreider gedaan was.
ME2 is echt kut vergeleken met deel 1. Begin van de game was lekker, dan kakt in het helemaal in voor lange tijd. Dan heb je Horizon en Ghost Ship dat het weer beetje op gang komt. Maar niet genoeg om door te willen gaan. Dus heb eerst alle team quests gedaan voor loyalty. Het is ook TE lineair. ME1 was dat ook regelmatig, maar in ME2 is gewoon te duidelijk dat je als een arcade shooter van A naar B wordt geleid.
In deel 2 is het gewoon vaak net niet, of gewoon helemaal niet zoals dat feul en huisdier gebeuren wat niks toevoegt, zoals Gakkie het al zei. Er is geen episch gevoel, je wordt niet in het spel en verhaal gezogen door al die details en verhalen...ik heb hier totaal geen gevoel bij van "oh geweldig ik moet doorspelen tot het uit is". De sfeervolle en mooie momenten kan ik op 1 hand tellen. Zoals met Jack en haar persoonlijke quests in die aparte omgeving, de krogan die geinfecteerd was en zielig/dramatisch aan het doen was, de krogan Trial, tali die ik in me armen nam om te troosten. En daar blijft het dusver wel bij qua memorabele momenten.
Laatst bewerkt door een moderator: 2 feb 2010