, het is wel echt een sequel. Ik mis de magie van Andrew Ryan en Frank Fontaine. Sofia Lamb voelt als een erbij geplakte bad guy die op de een of andere manier toch niet past. Het verhaal is gaaf, maar ik mis dat gevoel van een stad die volledig naar de klote is gegaan na New Year's Eve '59. Dat was ongekend in deel 1. Rapture was de ster, maar speelt nu een ondergeschikte rol.
Wat ik wel weer gaaf vind, is die geweldige audio diary reeks van Mark Meltzer, wiens dochter ontvoerd is. Je leeft het helemaal met hem mee en dan kom je hem opeens tegen als Big Daddy.
Net zo gaaf als het lijk van Suchong met die drill in deel 1.