Source Code (2011)
De zoveelste SF thriller die het ook nodig vind om met het tijd-space-continuum te rotzooien.
Uiteindelijk met een leeg gevoel de zaal uitgelopen.
Op zich is het thema geinig bedacht, doordat de hersenen nog 8 minuten na dood neutronen uitzenden kan men een soort extra realiteit creeëren waarin men een ander persoon kan droppen die bepaalde gebeurtenissen in het verleden opnieuw kan beleven, again and again. Origineel is het allemaal niet, en wat ik vooral belangrijk vind bij zulke films is dat het nog wel allemaal sluitend is. Op zich lukt Duncan Jones dat aardig, helaas gaat hij uiteindelijk toch nog de fout in...
De film zelf kabbelt intussen redelijk door, en een willekeurige link naar Groundhog Day is uiteraard makkelijk gelegt. Gyllenhaal speelt redelijk, ben geen fan van hem maar hij doet het leuk. Michelle Monoghan zit er vooral voor de looks en blinkt totaal niet uit in haar acteerprestaties. Eigenlijk zoals niemand dat doet, en de film an sich nergens uitblinkt.
Voor je het weet rollen de eindcredits over het scherm.
Maar helaas voor de film, niet voordat we nog eventjes door een cliché stuk film moeten doorkauwen waar niet alleen allerlei romantisch geploeter aan bod komt, maar ook nogal wat plotholes uit de doeken worden gedaan. Het einde voelt als een soort ontkenning van wat we allemaal eerder hebben zitten kijken, en dan voel ik me altijd weer een beetje bedonderd. Het zorgt in ieder geval dat je nog met zo'n vieze nasmaak de bios uitloopt en dat had niet gehoeven.
Zonde, en helaas kan de regisseur deze Source Code níet overnieuw maken.
5.5/10
Laatst bewerkt: 19 jun 2011