De film begint bij de slag bij ChangBan. Liu Bei is bezig met een massale terugtrekking en wordt gevolgd door boeren die in zijn idealen geloven, wat zijn terugtocht vertraagd. Het is knokken om tijd te winnen. Deze veldslag introduceert al enkele sleutelfiguren uit het Shu-leger: Lui Bei, Zhao Yun, Zhang Fei, Guan Yu en Kongmin (A.k.a. Zhuge Liang). Wie al voorkennis heeft over deze periode in Chinese geschiedenis (hetzij door feiten of hetzij door fictie) herkent deze figuren al snel. Denk aan Guan Yu met zijn lange baard en Zhau Yun als jonge krijger die de zoon van Lui Bei (Lui Shan) red. Het zijn bekende taferelen uit de periode van de Drie Koninkrijken. Ben je niet bekend met deze namen? Geen nood. Ze staan gewoon in beeld de eerste keer dat ze in beeld komen. In het begin is het even wennen aan al de gezichten maar al snel komen ze vertrouwd over.
Kongming (Shu's strateeg) heeft snel door dat het Shu leger niet alleen tegen CaoCao ten strijde kan trekken. Hij reist naar het Wu-koninkrijk, onder leiding van jonge heerser Sun Quan, om een alliantie voor te stellen. Samen sterker dan één toch? In het Wu-rijk komen wederom enkele bekende namen tevoorschijn. Met name Sun Quan, Zhou Yu, Lu Su en Cheng Pu. Hoewel de samengevoegde legers van Shu en Wu maar een fractie vormen van het leger van CaoCao (800.000 man), wordt er wel degelijk een alliantie gevormd.
De volgende vraag wordt: 'Hoe gaan we dit aanpakken?'. Problematieken komen aan de orde en knopen worden doorgehakt. Hoewel dat hier in één zin wordt verteld betreft het eigenlijk een groot deel van de film. Het is aardig om te zien hoe vechtscenes zich afwisselen met muziek en kalmte. Ook het intellect van Kongming komt hier naar boven, maar daar is eigenlijk de hele film sprake van.
De uiteindelijke veldslag speelt zich ongeveer het laatste halfuur van de film af. Op de een of andere manier voelt het aan alsof dat het keerpunt ook weer voorbij is voordat je het door hebt (hoewel in de tussentijd de halve Chinese bevolking is uitgeroeit, bij wijze van). Het geeft wel voldoening, maar ze hadden wat mij betreft het laatste half uur nog iets mogen rekken (lees: minder fragmenten weghalen uit de westerse uitgave).
Om even door te zeveren (spoiler):
Huang Gai, een Wu-generaal, krijgt naar mijn idee te weinig eer in deze film. In Red Cliff maakt hij deel uit van de vuuraanval, maar daar is alles mee gezegt. In realiteit deed hij alsof dat hij werd aangevallen door Zhou Yu en dat hij overliep naar CaoCao, waarna de vuuraanval begon. Is dit erg? Nee, de film hoeft immers niet 100% historisch te zijn (en dat is het dan ook niet), maar je moet iets te bitchen hebben
Als slotopmerking nog de wijze woorden van CaoCao naar Zhou Yu:
'Vandaag je vriend is morgen je vijand'. En daar had hij gelijk in want Shu en Wu lagen later in deze periode weer met elkaar in de clinch. Maar dat, beste lezers, is weer een ander verhaal...
