Onder andere inderdaad. Volgens mij kun je de journey ook eigenlijk zien als het leven. Je begint in de woestijn als fris wezen en leert als eerste het "vliegen", wat te vergelijken valt met het leren lopen van een kind. Dan is het stuk er tussenin inderdaad te vergelijken met de ontberingen in het leven, en de rol die onbekenden (in de vorm van de onbekende medespeler) in ons leven spelen door ons hulp te bieden en samen door de ups en downs te gaan. Uiteindelijk raak je op de berg langzaamaan je skills kwijt en begin je steeds langzamer te lopen door alle tegenslagen en uitputting tot je uiteindelijk dood gaat. Dit zou je kunnen zien als de oudere fase in je leven, waarin je steeds beperkter wordt in je doen.
Ik vraag me trouwens af of jij ook zo overweldigd was door dat stuk op de berg dat ik eerder noemde. Dat was voor mij echt onbeschrijflijk!
