In 2010 kwam het zeer goed ontvangen Darksiders uit voor de Playstation 3 en Xbox 360. De game was een zeer geslaagde mix tussen Nintendo’s avonturenreeks The Legend of Zelda en Sony’s hack&slash God of War. In Darksiders speelde je met War, een van de Four Horsemen, de ruiters van de apocalyps. Je verkende dungeons, zocht collectibles in een grote open en vrij te verkennen wereld en versloeg eindbazen die minstens 10 keer zo groot waren als jij.
Nu, zo’n twee jaar later, is Darksiders II gearriveerd. Hoofdpersonage dit keer is War’s oudere broer en mede-ruiter: Death. Om maar met de woorden van CliffyB te spreken: Is Darksiders II ook bigger, better en more badass?
De game begint met een tutorial-achtig level, waar je de basics van de combat en het loot-systeem (hierover later meer) aangeleerd krijgt. Wat meteen opvalt is de geweldige artstijl en prachtige uitzichten die je in dit eerste level al hebt. Je baant je een weg door sneeuw- en ijslandschappen om uiteindelijk op een bevroren bergtop je doel te bereiken en dit tutoriallevel af te sluiten. Hierna kom je in de Forge Lands, het land van de Makers die je misschien nog wel kent uit deel 1. Ook hier kijk je weer je ogen uit naar de omgevingen, maar je zult er al snel achter komen dat het beste van deze game aan het begin te vinden is…
Kort nadat je je ding gedaan hebt in de Forge Lands, raakt de shit de ventilator en gaat er van alles mis. Er blijft helaas ook niet veel meer over van de mooie omgevingen, en je zal merken dat 90% van de rest van de game die je te zien zich afspeelt in landschappen die vernield zijn door Corruption. Corruption is de lichaamloze tegenpartij waar je de hele game door tegen vecht, en die door de makers als cliché excuus wordt gebruikt om personages die eigenlijk aan jouw kant zouden moeten staan tegen je te keren.
Waar je in deel 1 heen en weer reisde tussen groene begroeide boslandschappen, vurige mijnkerkers, gele woestijnen en de Hemel itself, zo strompel je in deel 2 in driekwart van de game rond in generieke dungeons van grauw grijsgroen die allemaal op elkaar lijken.
![[IMG]](http://i2.cdnds.net/12/12/618x347/gaming_darksiders_2_screen_5.jpg)
Nadat je een aantal uur in de game gestoken hebt, zal je een bepaalde overeenkomst in de quests tegen gaan komen. Je wordt constant van hot naar her gestuurd door personages waar absoluut geen diepgang in zit. De hele game is in princiepe één grote fetch-quest, en dit maakt het verhaal allesbehalve boeiend aangezien je als een schoothondje alleen maar aan het doen bent wat je door de NPC’s wordt opgedragen.
Een voorbeeld: op een bepaald punt wil je spreken met een zekere Lord of Bones, maar van zijn rechterhand mag je pas met hem spreken als je eerst hun ‘Champion’ verslagen hebt. Dus je gaat op weg naar de arena waar deze champion te vinden is, alwaar je erachter komt dat je deze eerst tot leven moet wekken m.b.v. drie kristallen die eerst opgespoord moeten worden. Zo gaat het door tot het einde van het spel (dat overigens een enorm anticlimax blijkt te zijn) en het is dus moeilijk zo geinteresseerd te blijven.
Mede door dit probleem (en hierboven ook gezegd), hebben de personages in Darksiders II ook geen enkele diepgang en nut, behalve om te dienen als questgiver- of eindpunt. Van Tante Trien moet je Ome Henk vinden want die heeft zijn wandelstok heel hard nodig, dat soort situaties. Het was dan ook (letterlijk) een verademing toen er wat personages uit Darksiders 1 zich aandienden.
Ook de spelwereld is minder uitnodigend dan die in deel één. In Darksiders II is de spelwereld verdeeld in drie delen. Hoewel je op (bijna) elk gewenst moment in de game heen en weer kunt reizen tussen de verschillende delen voelt dit toch een stuk minder 'vrij' aan. Een voorbeeld: Als je van punt X in stuk 1 wil reizen naar punt Y in stuk 2, moet je eerst fasttravellen naar de ‘hub’; de Tree of Life. Van hieruit kan je naar de verschillende delen van de spelwereld reizen. Dit doe je dus, en eenmaal in het andere stuk van de wereld aangekomen kan je fasttravellen naar punt Y. Dus in tegenstelling tot één grote spelwereld waar je in een keer vrij kunt reizen naar waar je ook wilt, kost het je in deze game op z'n minst 3 handelingen. Ik kan me voorstellen dat ze dit gedaan hebben om laadtijden te verminderen en niet de hele tijd de spelwereld in te hoeven laden, maar zeg nou zelf, als een Skyrim het kan...
Dan het grootste nieuwe aspect dat Darksiders II kent t.o.v. deel 1: het RPG- en lootsysteem. Waar je in Darksiders 1 het moest doen met de wapens die je verdiende in de dungeons, laat elke enemy in DSII loot vallen; dat kan nieuwe armor, wapens en / of geld zijn. Je hebt primaire wapens (zeisen), secundaire wapens (armblades, zwaarden, hamers, verzin het maar), en armor dat bestaat uit capes, gloves, sabatons, je kan het zo gek nog niet verzinnen of Death kan het aantrekken.
Probleem is dat ik nooit het gevoel had dat dit RPG-systeem een positieve toevoeging is geweest. Het voelt naar mijn mening onnodig en veel te geforceerd aan, en is ook onnodig ingewikkeld met stats die nauwelijks invloed schijnen te hebben op de gameplay. Een stat die “thorns” heet, leuk en aardig, maar waar dient het voor?
Het lootsysteem is ook erg rommelig. Bijna elke verslagen vijand laat wel een wapen, armor of geld vallen, waarvan de stats ook random gegenereerd lijken te zijn. Hierdoor laat generieke vijand X die na één klap dood is een awesome zeis met zeer goede stats vallen, en de minibaas die geintroduceerd wordt met een cutscene dropt alleen maar een bergje goud.
Wapens en armor kan je ook in kisten vinden, die in sommige gevallen goed verstopt zijn. Maar als elke vijand toch al goede loot laat vallen, waarom zou je dan nog de moeite doen van het hoofdpad af te wijken om deze kisten op te sporen?
Darksiders 1 was een kei van een action-adventure, een die de beste aspecten van zijn grote voorbeelden (The Legend of Zelda en God of War) wist te combineren. Darksiders II probeert hier een scheut Skyrim / Diablo bij te gooien maar faalt hier helaas nogal in. Het werkt wel, maar waar was het in hemelsnaam voor nodig?
![[IMG]](http://www.thegameeffect.com/contentMedia/images/users/smappdi/7302darksiders-ii-online-inventory-7-25-2012.jpg)
Alle negativiteit daargelaten wil ik Darksiders II geen slecht spel noemen. Voor een action-adventure van tegenwoordig bevat Darkdiers II bijvoorbeeld een zeer behoorlijke speelduur, met zo'n 15 tot 20 uur die je nodig hebt om het spel de eerste keer uit te spelen. Daarna kun je nog met de sidequests aan de slag en eventueel aan een tweede playthrough beginnen in New Game+. Ook is er nog The Crucible, een arena waar je het op kan nemen tegen wave na wave aan enemies. Deze zit echter alleen inbegrepen bij nieuwe exemplaren van de game, of zal voor 800 MSP van de Xbox Marketplace gekocht moeten worden.
Het is je misschien opgevallen dat ik in afgelopen verhaal constant vergelijkingen heb gemaakt tussen Darksiders II en zijn voorganger en voorbeelden. Dit heb ik vooral gedaan omdat het onofficiële motto van Darksiders I "Beter goed gejat dan slecht bedacht" bleek te zijn. De beste aspecten van Zelda en God of War werden in die game gecombineerd. Darksiders II probeert echter nog meer leentjebuur te spelen bij zijn grote RPG-broers. Het slaagt hier helaas maar half in, waardoor er voor DS2 een motto als "Beter middelmatig gejat dan 1-op-1 overgenomen van deel 1" ontstaat. Wat ik verwachtte was Darksiders 2, wat ik kreeg was een The Legend of Skyrimsiders of War, maar i.t.t. deel 1 niet met de beste aspecten van genoemde games. Helaas.
Dus om antwoord te geven op de vraag uit het begin van dit verhaal, is Darksiders II ook bigger, better en more badass dan zijn voorganger? Bigger misschien wel ja, maar de makers hadden beter voor kwaliteit ipv. kwantiteit kunnen kiezen. Hopelijk wordt het onvermijdelijke Darksiders III alsnog better en more badass dan zijn twee voorgangers bij elkaar!
IN HET KORT
+ Prachtige artstyle
+ Het is meer Darksiders
- Verhaal boeit niet door de eindeloze “fetch-quests”
- RPG-aspect voelt overbodig
- Lootsysteem is niet in balans
- Einde is een verschrikkelijke anticlimax
- Spelwereld bestaat grotendeels uit vernielde, grauwe grijsgroene dungeons
VERDICT
6,9/10
