Licence to Kill (1989)
Na de redelijk grote turnover van de Bond reeks met de vorige Bondfilm, The Living Daylights, was het logische vervolg dat het volgende deel in dezelfde lijn der verwachtingen zou liggen. Dat betekende dus dat John Glen zijn 5e Bondfilm mag gaan regisseren, samen met wederom Timothy Dalton. Maibaum en Wilson zijn weer voor het script aan de slag gegaan, dus hopelijk een succes. Persoonlijk vond ik The Living Daylights een net wat te warrig verhaal te hebben en was overall niet heel erg memorabel.
Wel was Bond duidelijk wat meer de serieuzere kant opgegaan, wat dus zoals gezegd ook te verwachten is in Licence to Kill.
Maibaum en Wilson zijn namelijk het script gaan schrijven om zo goed mogelijk aan Dalton te passen. Ik vind dat wel tof, dat deden ze ook altijd met de Moore films. Dat waren wat licht komische films, terwijl de Daltons veel en veel donkerder en serieuzer zijn. Nu heb ik helaas nooit de boeken van Fleming gelezen, maar volgens de lezers was de Bond uit de boeken dus meer zoals Dalton dan als Moore. Ikzelf vond de charismatische combo van Connery altijd wel tof, maar alles vind ik al beter dan Moore. Dat waren gewoon niet mijn type Bond films.
Zodra de openingstune begint te spelen na de fameuze barrelscené zit ik er al weer helemaal in. Ik moet echt vaker Bondfilms kijken
. Het 007 gevoel is terug. De intro begint wat onrustig met een stuk of 3 verhalen, maar uiteindelijk wordt het een en ander duidelijk. Wat volgt is een heerlijk stukje Bond. De intro's moeten altijd bomvol spektakel zitten en Licence to Kill levert af. Uiteindelijk wordt er vanuit een helikopter een vliegtuig binnengehengeld en parachuteren ze naar een bruiloft. Awesome. De overgang naar de title song is lekker soepel. Die is trouwens best aardig, Gladys Knight heeft een lekker souly nummer wat lekker 80s/90s aanvoelt. Ik moet wel zeggen dat na zoveel jaar de Maurice Binder stukken gewoon echt oud zijn. Ik heb het wel gezien, ze lijken allemaal op elkaar en amper meer vernieuwend. In de 60s was het nog wel geinig maar het is nu 1989 en het lijkt alsof het in elkaar is gezet door een havo studentje (no offence naar havo uiteraard). Gelukkig zitten er wel naakte chicks in. Jeuj.
Enige wat verder opvalt is dat good old John Barry de muziek niet gedaan heeft. Na 11 films is dat toch best opmerkelijk. De beste man was echter ziek en schijnbaar ook gefrusteerd na wat gehanes met A-ha over de rechten van de vorige film. Maar ach, Michael Kamen is zijn vervanger en dat is met recht één van mijn favoriete composers. En ik kan nu al verklappen, die soundtrack is echt geweldig. Het doet het werk van Barry beetje voorkomen als kinderachtige riedeltjes, terwijl de muziek in Licence to Kill zo in een blockbuster kan uit de 21e eeuw. Echt heel vet.
Het verhaal van Licence to Kill is allemaal wat simpeler. Ditmaal geen badguy die world domination wilt, maar gewoon een simpele drugsbaron die miljoenen wilt verdienen. Het is dus allemaal wat geloofwaardiger dan geheime organisaties die kernbommen jatten etc. Wel grappig om te zien dat een 21-jarige Benicio Del Torres ook een rolletje heeft als badguy (best wel geniaal rolletje trouwens). De badguy past dus ook weer wat beter in het meer donkere thema en wordt gespeeld door Robert Davi en is echt een geniale badguy. Hij is echt cold blooded en als hij Felix Leiter bijna vermoord zint Bond op wraak. Dat ziet de MI6 echter niet zitten en daarom wordt hij ontslagen.
Het tempo van de film ligt ook lekker hoog. Er zitten echt veel spectaculaire scenes in, van het waterskiën achter een vliegtuig tot het vechten met een opgezet zwaardvis. Tof en o zo typisch Bond, maar hier heb je nog een soort van realistisch gevoel ook. De actie is wat strakker, zo nu en dan wat gruwelijker. Zo zitten er paar geinige death scenes in die in eerdere Bonds totaal niet zouden passen. De scenes met de haaien is trouwens zoiets wat mij als kind onwijs is bij gebleven. Ik wist alleen niet dat het in deze film zat. Ook de decompresser scene is vet.
Alhoewel de film dus wat serieuzer is, is Licence to Kill op juiste momenten ook echt wel grappig. Q heeft meer screentime dan ooit, waardoor ik zelfs een paar keer heb moeten lachen.
Enige minpuntje is dat de Bondgirl gewoon geen sex appeal heeft. Ja, wellicht paste dat ook beter in de 'nieuwe' Bond, maar ik wil wel een lekkere chick hoor. Dit is 3x niks.
Maar uiteindelijk is Licence to Kill echt goed. De actie is echt fantastisch, denk dat dit de Bond is met de tofste actiescenes. Vooral de hele eindscène is 1 groot ontploffing etc. Dat is in weinig Bondfilms, laat staan andere films uit die tijd, geëvenaard. Het serieuze aspect spreekt me wel aan, maar de film wordt nergens te algemeen: het blijft een op en top Bondfilm. Ik snap de lage waardering voor deze echt niet, want dit is nu één van mijn favoriete.
7,8 fuck ik kan deze niet hoger geven dan Thunderball
