Toen de game in 2011 uitkwam en ik moest kiezen tussen DS of Skyrim, was de beslissing gauw gemaakt. Ik had wat video's gezien van DS en vooral de verhalen dat het een gigantische hardcore game was waar je vooral dood in ging, klonk nou niet bepaald als fun. Ook die nogal deprimerende gebieden, althans dat vond ik toen, nu vind ik ze fucking bruut, hielpen ook niet echt mee. Nooit verwacht dat ik ooit echt aan de game zou gaan beginnen en tja...nu heeft de game mijn ziel gewoon te pakken totdat ie uitgespeeld is.
Dankzij advies op Gamefaqs en hier leerde ik de basics en na een tijdje zat ik er echt in. En dan kom je er echt achter hoe sterk de game is. Ik ben bang dat ik dit soort uitdagingen echt ga missen in andere games, want serieus...elke fucking game tegenwoordig houdt je handje vast. Ook de blijdschap die je hebt wanneer je na een klote gebied (was voor mij toen even The Depths) aan het eind van een gangetje een bonfire ziet, of een baasgevecht hebt gehaald is immens en ik kan me eerlijk gezegd geen andere game herinneren waar ik dat ook heb.
Ik ben nu level 76, werk vooral met mijn Uchigatana zwaard en schield en daarnaast de zeer toffe fire magic spells. Destructoid had een artikel over dat Drake Zwaard en ze liepen nogal te piepen over Sen's Fortress en dat het zo'n verschrikking van een gebied was, nou zal wel, ik vond dit juist erg meevallen.
Ik ben nu echter wel in Anor Lando en volgens dat artikel is dit het gebied waar zelfs de meest hardcore gamers het opgeven. We gaan het zien. Voor nu, fantastische game.
Laatst bewerkt: 25 jun 2014