Gisteren voor het eerst 4dx ervaren met de Maze Runner. Ik dacht dat ik gek werd. Voor degene die niet weet wat 4dx is, je ervaart allerlei extra dingen doordat je stoel meebeweegt met de actie, er wordt shit in je gezicht gespoten dat vocht moet voorstellen, er komt lucht uit je stoel achter je oren dat langsvliegende kogels moet voorstellen en er jeukt af en toe iets bij je benen wanneer iemand geelectrocuteerd wordt. Dat klinkt misschien wel geinig, maar de eerste keer dat je dat ervaart is bij de trailers. Doorgaans vormen trailers een aaneenschakeling van actie en spannende momenten, dus aan het einde van de tweede trailer zat ik daar drijfnat met een hersenschudding kokhalzend te bedenken of Jurassic Parc mij wel iets leek of niet. Een ding wist ik wel: ik had een foutje gemaakt. Gelukkig was de film geen aaneenschakeling van actie, maar iedere keer als er iets bewoog of in mijn gezicht werd gesproten of ik lucht in mijn oor werd geblazen, was ik geirriteerd. Het haalde me echt uit het verhaal en ik vond het weinig toevoegen. Ik vond het alleen wel aardig wanneer je langzaam inzoomende beelden had van een wijd landschap naar een auto dat je stoel dan heel langzaam meebewoog. Maar dan zat die camera in die kutauto die natuurlijk geen seconde rechtdoor gaat, waardoor ik weer zwaar geirriteerd heen en weer werd geschut. Voor mij dus niet voor herhaling vatbaar.
En de film was ook kut.
Laatst bewerkt: 12 feb 2018
