Klopt. Ik vond het ook matig. Het had emotioneel eerlijk gezegd ook helemaal geen effect op mij. Ik had zoiets van: "Ok, best cool! Maar uiteindelijk verandert het weinig aan de film."
En dat laat ook nog grote plotholes achter:
Dus de hele tijd is zij de "slechte" versie van zichzelf, maar je hoort de goede versie nooit over het feit dat ze verwisseld zijn in het verleden. Dit moeten we als kijker in de laatste minuten van de film zien. Daarnaast is de uitgang van dat complex waar ze zaten om de hoek, je hoeft slechts de roltrap op te lopen en een gang te volgen. Hoe moeilijk moet het zijn om als dat kind gewoon niet te ontsnappen? En dat hele wraakverhaal voor de dubbelgangers dat zij vanaf haar jeugd plant slaat ook nergens op in deze context. En waarom had de "slechte" versie al die uitleg nodig? Die weet exact wat er speelt. En waarom zou de versie in het rode pak al die uitleg geven als zij weet dat zij de echte versie is en wat er gebeurd is? It doesn't make any sense.
Overigens heb ik tijdens de film meer gelachen (en de rest van de bioscoop ook), dan dat het tense was. Wellicht was dat ook de bedoeling.
Laatst bewerkt: 7 apr 2019
