[Overig] [Algemeen] Games

Ja het is heel stom, maar toch heb ik de indruk dat mensen bij een abonnement meer dingen gaan proberen. Je betaalt toch al voor het hele pakket, dus... het verschil is denk ik dat ik weet welke ervaring mij de draaimolen gaat geven. Dat geldt ook bij het eten. Het is fysiek en herkenbaar. Maar of serie X op Netflix leuk is weet ik vaak niet. En dat geldt ook voor game Y in de GP. Het binaire score systeem (duim omhoog of omlaag) op o.a. Netflix en Steam helpt daarbij ook niet altijd. Er zijn voldoende ervaringen die ik het predikaat "meh" zou willen meegeven, maar een middelmatige duim bestaat niet.

Er is natuurlijk niets mis met experimenteren. Je zou deze hele situatie ook kunnen omdenken. Want wat boeit het precies om een spel per se uit te spelen of een seizoen af te kijken? Voor jezelf misschien wel? En voor een ander? Niks mis mee natuurlijk , maar wanneer je "last" van deze gedachtegang begint te krijgen (ik moet ik moet ik moet) voelt dit eerder als een belasting aan dan dat je er plezier aan beleeft. En plezier moet altijd centraal blijven staan, op welke manier je ook je tijd besteedt.

 

Goed punt. Het mooie is wel dat je natuurlijk vaak na 10 minuten ''investeren'' wel een beetje gevoel kan hebben of de game je ligt.
Ik heb het heel erg met het ''uitspelen'' van games. Dat wil ik vaak toch graag wel doen, in ieder geval de campaign als een game die niet heeft zoals bv een Project Cars 2 als ik het me goed herinner, dan speel ik het niet.

Weet soms ook niet goed of ik een game (of serie) nou uitkijk/speel omdat ik hem echt leuk vind, of dat ik het leuk vind om zaken uit te spelen/ af te strepen.
Tenzij het echt matig is, dan kap ik er wel vroegtijdig mee met veel moeite dat wel.

Bijzonder vooral, ben wel blij dat ik geen trophy syndroom heb

 

Nee gelukkig niet zeg. Vroeger had ik die drang wel sterker. Soms worden dingen ook beter wanneer je ze een kans geeft. Een vriend van mij haakt altijd bijzonder snel af... bij alles eigenlijk. Daar stoor ik mij weleens aan. Dan volg ik een serie waarbij de eerste afleveringen oké zijn, maar de finale aflevering is reuze spannend. Dan ben ik blij dat ik die tijd alsnog heb geïnvesteerd. Bij boeken hetzelfde; sommige schrijvers laten laten duidelijk een positieve ontwikkeling zien na verloop van tijd. Dus ja, er zijn genoeg goede redenen om soms toch door te gaan. Bij games ben ook ik gevoelig voor in ieder geval de campaign uit te spelen, zelfs als het ietwat tegenvalt. Vooropgesteld wel dat ik het een twijfelgeval en geen totale bagger vind.

Ach, je bent wie je bent. De één heeft een lagere frustratie tolerantie dan de ander. Ik ben mij er bewust van en weet dat ik soms best eerder iets mag opgeven. Maar aan de andere kant ben ik er ook weer trots op dat ik dingen een kans geef, waarbij ik juist daardoor soms positief word verrast. Iemand die sneller afhaakt krijgt die ervaring niet mee. Zoals bij alles gaat het om het herkennen van je eigen grenzen. En voor sommigen is dat al lastig genoeg.

 

Geen spoilers in deze review. Vorige week Little Nightmares 1 gespeeld. Een erg sfeervolle game! Zo te horen geldt dat ook voor deel 2.

 

Gaaf! Toch mooi om te zien hoe zulke stukjes historie de laatste jaren steeds meer door de community gepreserveerd worden!

 

Ik heb een vriend die ik aan het gamen heb gekregen op zijn 38e pas. Maar dan raad ik hem TLOU en dan gaattie altijd die cutscenes doorklikken. Hij is al klaar met een game als hij cutscenes niet kan doorklikken, ook zonde

 

Zo'n vriend heb ik ook, die maar beperkt speeltijd heeft,.dus die speelt alleen CoD en FIFA en soms een NFS, of momenteel F1 19, maar verder eigenlijk nooit iets anders speelt. Nam soms wel eens een game voor hem mee omdat ik dacht dat hij het wel leuk zou vinden, maar als hij het niet speelt is het zonde van het geld natuurlijk.

Nou moet er wel altijd de optie zijn om een cut-scene te skippen natuurlijk.

 

Ik heb er eentje die alle dialogen voorbij clickt, inclusief soms de tutorials. Daarna zegt ie vaak: "ik snap niks van het spel."

 

Wat ik vaak heb, is dat ik wel de 'tutorial' doe, want eerste 1-2 uur van een game, en niet te skippen, maar vervolgens heb ik dus even genoeg gegamed dus ik save, en omdat de eerste 1-2 uur zo saai zijn speel ik het dan een poosje niet meer, en zodra ik het dan eindelijk weer oppik, ben ik alsnog alles vergeten qua controls ... (!)

 

Dit is zo’n herkenbaar probleem. Vaak kom ik na 1 sessie niet lekker in het verhaal, of is het niet spectaculair genoeg. Dan gaan er weken overheen en durf ik de game niet meer op te pakken want “CoNtroLs”.

 

Netjes gemaakt, deze basis door Cohh.

 

Oorspronkelijke releasedatum: 3 maart 2020 -> vandaag!
Ontwikkelaar: Passtech Games
Uitgever: Focus Home Interactive
Platforms: PlayStation 4, Nintendo Switch, Xbox One, Microsoft Windows

Curse of the Dead Gods. Top down hack n slash roguelite, met zelfs enkele Slay the Spire elementen. Zo te zien is het een succesvolle gameplay mix. Cell shaded graphics en duistere stijl doen mij erg denken aan Darkest Dungeon. Nice!

 

Ik zou de nieuwe GnG heel graag op een ander platform willen spelen. Helaas Switch exclusive...

 

Tijdelijk toch maar of niet?

 

Ja, drie maanden exclusief.

 

Consensus: old skool JRPG, met een aantal moderne gameplay toevoegingen. Eigenlijk precies zoals zijn voorgangers.

 

Iemand die dit speelt? Ik vind het een leuke platformer met geweldige muziek.

 

Ik wacht nog steeds op een aanbieding maar staat zeker op het lijstje.

It takes two lijkt me ook geweldig.