Spelletjes nog wel ethisch verantwoord?

Of het allemaal wel etisch verantwoord is weet ik niet, maar het feit dat de boel steeds realistischer wordt is voor mij een goede zaak. Ik kan me veel beter inleven in iets wat zeer realistisch van het scherm spat. Ik ben mijn agressieve periode al geruime tijd kwijt Dus ik denk ik niet dat er voor mij persoonlijk gevolgen zullen zijn na het spelen van een geweldadige game.

Al moet ik wel zeggen dat ik het met Andy eens ben dat je harder gaat rijden in je auto na een potje virtueel racen. Nu rijd ik sowieso al hard en ik speel geen racegames (boeien me niet), dus daar heb ik ook geen last van.

Ik speel graag shooters en beat em ups, maar op straat of tijdens het stappen ofzo vertoon ik geen agressief gedrag. Vaak ligt het aan de personen zelf hoe ze er mee omgaan. Maar het zal me toch niet gebeuren dat Goizje door een stel labiele lamballen geen realistische agressieve games meer kan spelen!

 

Ik vraag me alleen maar af of computerspellen als ze realistischer, gewelddadiger, of gruwelijker zijn de behoefte aan geweld zo sterk kunnen bevredigen dat mensen minder behoefte hebben aan echt geweld. Het kan misschien zelfs afschrikkend werken.

Stel dat je ruzie met een jongen hebt en je bent iemand die diegene wil slaan. Ik zeg niet dat jij zo bent, maar stel het je even voor. Zulke mensen zijn er. Je bent boos maar komt diegene niet tegen en je doet voordat je hem opzoekt een computerspel waarin je iemand kan slaan. Dat spel is qua realisme veel verder dan de spellen van nu. In dat spel voel je geen trilling via je controller maar echt de pijn aan je hand op het moment dat je slaat. Je hoort de omstanders vol afgrijzen reageren. Je ziet hoe de ander in elkaar zakt. Je blijkt onbedoeld zo geslagen te hebben dat de ander naar het ziekenhuis moet en daar komt te overlijden. Je ziet de kranten en het journaal. Je ziet de tranen in de ogen van zijn moeder springen als ze een tekst voorleest tijdens een plechtigheid. Je voelt de spijt. Je wilt je excuses maken aan zijn moeder maar weet niet hoe. Zulke emoties voel je nu helemaal niet bij een spel waarin je iemand slaat. Die dingen maak je er niet bij mee. Als spellen veel realistischer zijn en je dat allemaal voelt zal je erna misschien eerder geneigd zijn om alleen maar met diegene te gaan praten en niet te slaan. Je bent de woede kwijt toen je de ander virtueel sloeg, je hebt de nasleep ervan virtueel beleefd en je komt in het echt niet tot de daad.

Carmageddon komt in de verste verte niet in de buurt van de werkelijkheid. Als de ervaring die je door het spelen van Carmageddon op de werkelijkheid lijkt ben je misschien wel zo getraumatiseerd dat je nooit meer een auto durft te besturen. Misschien alleen al uit angst dat je per ongeluk zou kunnen doen wat je in het spel deed doordat je gaspedaal zou kunnen blijven hangen.

Zou het niet kunnen dat het juist onethisch is dat spellen zo onrealistisch zijn? Geweld wordt nu juist verheerlijkt. Je ziet/ervaart het nu niet zoals het echt is.

 

Sorry maar sommige mensen hebben gewoon iets met oorlog. Mensen die (het klinkt vast heel raar) eigenlijk best bij zo`n landing als D-day zouden willen zijn. En alle oorlogs gebeurtenissen zouden willen meemaken.
Raar??? nee zo zie ik dat niet. Iedereen heeft zijn interesses. Ik bedoel tuurlijk is al de elende die zo`n oorlog meebrengt verschrikkelijk maar de gebeurtenis op zich. Ik kan dit misschien niet zo goed uitleggen maar gelukkig weet ik wel wt ik bedoel Misschien ben ik ook wel zo iemand...
Een spel als CO2 laat mensen zo`n oorlog meemaken. Zonder dat het daadwerkelijk na moet worden gedaan.

Ze zouden oorlogen uit moeten vechten op gameconsoles. Jammer dat dit nou niet realistisch is.
Laat 1 ding duidelijk zijn. Het is altijd beter om op mensen (computer animaties die de bedoeling hebben om op mensen te lijken) te sgieten dan op Echte levende mensen zoals jij en ik. !

 

En toch werd manhunt massaal gespeeld..

 

vind het zelf wel een goede zaak dat spellen steeds realistischer worden.
Ik kan me er beter op inleven en dat verhoogt voor mij het plezier, ik merk zelf wel dat ik het soms erg ver vind gaan, maar ik denk dat veel mensen net als ikzelf gamen ook als een uitlaatklep gebruiken. Kom ik na een dag gefrustreerd thuis en ga ik vervolgens gamen (met name on-line), dan speel ik alle frustratie van mij af. Maar ik denk dat het hier dan ook erg mee te maken heeft of je goed het onderscheid kan maken tussen games en werkelijkheid.
Ik zou dus zeggen dat gamen wel ethisch verantwoord is, maar aan de andere kant er zijn ook genoeg mensen voor wie dit niet is, en geen onderscheid maken tussen games en werkelijkheid (zoals een jongetje uit mijn klas, die soms gek lijkt en echt de hele dag "in zijn computer spel" leeft).
Daarom zou je er haast voor kunnen gaan plijten om ook voor games een certificaat nodig te hebben, net zoals voor een geweer (je krijgt het ook alleen als je verantwoordelijk genoeg bent). Al weet ik ook wel dat dit wat ver gaat, en lijkt mij dat nou ook niet echt de bedoeling. Zodat mensen die geen onderscheid kunnen maken, ook geen schade kunnen aanrichten.

 

Je denkt toch niet dat je ook maar iets echt meemaakt? Leed is nr 1 in een oorlog en daar wordt bij een game volledig aan voorbij gegaan

 

alles wat met de wo 2 te maken heeft vind ik heel interessant om te lezen of te zien. ik vind het dus ook mooi om er in te zitten en mee te spelen. maar ook ben ik zo van dat ik voor me lol het leger in ga ( wat ik ook misschien van plan ben bij de luchtmacht) het punt is dat je zelf de grens moet trekken wat wel kan en niet kan. zelfs na een hele dag pgr spelen rijd ik nog rustig op de normale weg, spellen beinvloeden mij totaal niet vind het alleen leuk om te spelen

 

volges mij zijn er sinds kort regels op gesteld over de max aantal bloed e.d. (onzin natuurlijk), maar ook de tieten van tomb raider zouden verkleind moeten worden hierdoor.

ik vind dat het wel meevalt, ik bedoel, op san andreas staat 18 jaar, maar me broertje van 12 kan hem ook kopen, als ze daar nou wat strenger in worden zal je de meeste problemen al wel verhelpen

 

ik vind games zoals cod2 wel kunnen.
het is natuurlijk erg wat er gebeurt is maar je leert er ook van bij en je leert ook dat oorlog slecht is.

en de meeste geweldadige games zijn meestal ook wel volgens mij met buitenaardse wezens.

 

Ik zelf vind het een beetje onzin dat er minder bloed of minder geweld in een game zou moeten. Ik speel zelf vaak Cod2, met name split-screen. Maar ik vind het gewoon geweldig waneer ik in één keer iemand in z'n kop schiet. Het geeft mij een soort van KICK, een adrenaline stoot. Ik zelf vind dat ik goed een game kan onderscheiden van de werkelijkheid, maar er lopen van die kut-mongolen op school rond, en dan denk ik: kon ik nou maar een vette Thompson pakken, en hem helemaal verrot MAAIEN. Ik snap echter wel dat dit niet in het echt kan, maar in CoD2 wel.

Zelf vind ik de Landmacht een beetje voor zielige mensen. Ze denken dat je dan leuk een soort van Battlefield 2 in het echt kan gaan spelen, en ze nooit dood zullen gaan. Maar dan moet je opeens naar Afganistan, en dan schijten die lui in hun broek. Zoals nu. Nu gaan er mensen weg uit de Landmacht vanwegen een kut-smoes: druk van het thuis-front (of hoe die lui het dan ook noemen). Ze zitten daar waarschijnlijk al een tijd bij de Landmacht, en opeens komen ze erachter dat ze hun familie zullen gaan missen...
Zielig gewoon.

 

Tuurlijk, maar tot op een zekere hoogte. Streetfighter nadoen is lang niet zo erg als bijvoorbeeld halo nadoen. En zie jij ooit wel eens kinderen met echte pistolen al rennend andere kinderen neerknallen?

En daarbij, films zijn al jaren fotorealistisch, dus waarom zijn die dan wel etisch verantwoord?

 

Als we gaan praten over COD2 dan vind ik juist dat het realistisch moet. Want ik zie COD2 en alle andere WOII games als hoe het er vroeger aan toe ging. Mensen hebben soms geen besef als ze uit een boek lezen hoe erg de oorlog was. Nu met games kun je met je eigen ogen zien en zelf spelen hoe ernstig de oorlog was. De games worden gemaakt uit respect voor de mensen die ons bevrijden. Om ons te laten zien hoe het vroeger was.

Voor de rest vind ik geen ene game te ver gaan op GTA na. GTA is gewoon doelloos. Zelfde als Postal op de PC. Het is zegmaar een Sim City in 3D met The Sims mensen en jij kan ze op allerlei bruute wijzen neerknallen, slaan en noem maar op. Ik zie daar dan weer de lol niet van in.

En zoals iemand hier al zei. Je moet geen games spelen als je geen verschil kan uitmaken tussen de werkelijkheid en de games. Zie het als prive en zakelijk. Die kan je toch ook goed scheiden van elkaar? Waarom dan niet met games?

 

nou mij maakt t echt nix, de games mogen van mij zow echt zijn als het maar
mogelijk is, goed beeld echte reacties enz enz.

zow lang je toch in je achterhoofd houdt dat het maar games zijn en niet de werkelijkheid komt alles goed

 

Ik denk niet dat Cod2 een realistische weergave van Wereldoorlog 2 is, alhoewel ik er niet bij was is het toch wat erger geweest.

 

Ik bedoel ook helemaal niet te zeggen dat het realisme in de latere generatie games nou zo erg is, ik bedoel gewoon de opzet.
Ik vind als je lol beleefd aan een spel dat op realistische wijze draait om bijvoorbeeld onschuldige mensen af maken on/of plat te rijden, en die spellen zijn er, dan vind ik dat ver gaan.

Een WW2 shooter waar een spelletje wordt gemaakt van een verschrikkelijke oorlog kan dan eigenlijk ook niet nee.
Mensen hebben door het spelen van zo,n spel écht geen realistisch idee (zoals sommige hier wel beweren) hoe die soldaten en hun familie thuis, om nog maar niet te spreken van alle ethische minderheden, die oorlog beleefd hebben.
Nee daarentegen spelen ze een stoere patriotistische emotieloze Amerikaan die de boel wel even uitmoord, en na elke kogel zijn savegame opnieuw laad.
Wel vind ik bijvoorbeeld dat de makers van Brothers in arms een aardige stap in de goede richting hebben gemaakt door ook de verschrikkingen onder de soldaten enigsinds in beeld te brengen..

Maar begrijp me niet verkeerd, ik doe net zo hard mee, maar ik zie het probleem opzich wel.

 

En dan doel ik op iemand als jij, die dus geen idee heeft hoe erg het het moet zijn om het sterven van een paar duizend man op een strand in Normandie mee te maken.
Ik denk als je er echt bij zou mogen zijn dat je gillend in je schuttersputje zat.

 

En daarom hebben we dus spelletjes, zodat we dingen kunnen doen, die we in het echte leven nooit kunnne/mogen. Ik, persoonlijk, vind het heerlijk om zonder reden mensen plat te rijden. En toch doe ik dat in het echt niet, wat raar?

 

zeer goed argument. games werken ook als uitlaatklep als je pissig bent op iemand dan denk je gewoon even een naam boven dat poppetje wat je kapot knalt maar in het echt doe je natuurlijk niets.

ik ben overigens ook zo'n oorlogs mens, en ja ik denk dat ik ook zeker wel bij de landing van d-day zou willen zijn... of nee toch niet er vielen daar zoveel doden dat ik het waarschijnlijk ook niet overleef. maar als je bijvoorbeeld saving private ryan kijkt, dat is gewoon een prachtige film en lijkt me dat echt wel vet om in toen die tijd een soldaat te zijn, ik kijk daar misschien wel heel anders tegen aan als je eenmaal zo'n soldaat bent...

 

Doodgaan is een ding maar ik denk dat je het een stuk minder leuk vind als je maat dood naast je ligt met zijn hoofd doorzeefd met dertig kogels.
Saving Private Ryan is zéker een topper, maar ik zie het wel als een drama film, niet als een actie film.

@Slurpgeit, sja.. als jij daar spelletjes voor nodig hebt zou ik het maar blijven doen ja.

 

Iets leuk vinden en het nodig hebben zijn 2 verschillende dingen.