Schreeuwende soldaten, neerstortende vliegtuigen, kogels die om je oren suizen, dat kan maar één ding betekenen: er is weer een nieuw deel in de Call of Duty serie. Ontwikkelaar Treyarch brengt ons weer een spectaculaire achtbaanrit in WOII stijl.
Inmiddels is het al weer drie jaar geleden dat de eerste Call of Duty uitgebracht werd. Deze game had voor die tijd ongekende graphics en bood zo’n enorm spektakel, dat het meteen een nieuw shootergenre inluidde, een genre waarbij álles draait om brute, chaotische maar vooral spectaculaire actie. In dit genre is Call of Duty altijd de koning gebleven, omdat elk deel van de serie weer zo’n overweldigende lading actie bezat, dat je er nog dagen ondersteboven van was. Dit deel is daar geen uitzondering op. Net als in de vorige delen, wordt het verhaal in CoD 3 weer uit verschillende perspectieven verteld. Deze keer speel je met Amerikaanse, Britse, Canadese en Poolse soldaten. Dat je tussen missies wisselt van perspectief, doet geen afbraak aan de verhaallijn, integendeel, de cutscenes verbinden de verschillende perspectieven zodanig, dat je het idee krijgt dat je werkelijk met àlle geallieerde landen de Duitsers aan het terugdringen bent. Je speelt vrijwel de hele singleplayer met een groot aantal teamgenoten. Hierin schuilt een van de grootste nadelen van de singleplayer van CoD 3: Je teammates zijn iets tè actief. Ze blijven maar doorrennen en schieten, waardoor je als speler het gevoel krijgt dat je zelf niet echt het speeltempo van de game kan bepalen. Ondanks dat je genoeg schietvoer voor jezelf over houd, maakt dit de singleplayer ervaring net even iets minder interessant, op sommige momenten heb je zelfs het idee dat je naar een cutscene aan het kijken bent, omdat er zonder jouw acties al zoveel gebeurt. Gelukkig zijn er ook veel momenten waarop jij degene bent die beslist hoe de strijd verder zal verlopen, CoD 3 is namelijk tot nu toe het moeilijkste deel in de reeks. De A.I. is deze keer namelijk sterk verbeterd, Duitsers zoeken sneller dekking en schieten scherp als ze de kans krijgen. Voor de oude generatie consoles, PS2 en Xbox, zijn de graphics erg bijzonder. Zonder framedrops wordt je getrakteerd op beelden van tientallen gedetailleerde soldaten die schreeuwend met je meerennen over het slagveld. Ook speel je deze keer in veel verschillende omgevingen: Franse boerendorpjes bij nacht, kapotgeschoten steden bij schemer of op een industrieterrein in de morgenzon. Voor de Xbox 360 zijn de graphics een heel ander verhaal. De omgevingen zijn dan wel exact hetzelfde als op de oude generatie consoles, en er gebeurt ook niet veel nieuws op het slagveld, maar het detail is deze keer van een bovengemiddeld niveau. Grassprietjes springen op en neer, houten hekken barsten in splinters open als je er doorheen rijd met je jeep en je ziet de kogels letterlijk langs je oren vliegen. Er zijn bij CoD 3 weer een aantal interessante vernieuwingen doorgevoerd. Zo kun je deze keer een granaat een tijdje vasthouden, hem richting een vijandelijk mitrailleurnest gooien, waarna de granaat, mits goed getimed, precies boven het groepje Duitsers ontploft. Ook kun je de granaten die de Duitsers op jou afgooien, snel oppakken, en meteen weer terugsmijten naar de vijand. Wat ontwikkelaar Treyarch zelf een belangrijke vernieuwing vind, zijn de zogenaamde Battle Actions. Dit zijn een soort minigames die zich af een toe voordoen tijdens het singleplayerverhaal. Soms springt er uit het niets nog een overgebleven Duitser, die jou met zijn geweer en vuisten een kopje kleiner wil maken. Er verschijnt een knoppencombinatie in beeld, die je zo snel mogelijk moet uitvoeren. Lukt dit je, dan ben jij degene die de Duitser een klap verkoopt, in plaats van andersom. Ook moet je door dit soort minigames onder andere bommen in elkaar zetten, roeien in een bootje, en Duitsers van een richel afduwen. Deze vernieuwingen voegen af een toe wat spanning toe aan de speelervaring, maar na tien keer een Duitser neer te hebben geslagen begint het allemaal wel erg repetitief te worden. De multiplayer is deze keer weer een van de sterke kanten van CoD. Deze keer speel je niet simpelweg een deathmatch potje met telkens dezelfde soldaat, maar kun je uit verschillende klassen kiezen waaronder bijvoorbeeld Medics, Scouts en Heavy Assault Units. Elke klasse heeft zijn eigen speciale vaardigheden, zo kan een Medic neergeschoten soldaten reanimeren, en kan een Scout luchtaanvallen inroepen. Ook heeft elke klasse andere eigenschappen wat betreft weerbaarheid en snelheid: een Scout kan zich snel over de map bewegen, maar zal ook sneller het loodje leggen dan bijvoorbeeld een sterke Assault eenheid. Verder kunnen er deze keer veldslagen met 24 man geleverd worden, in verschillende gamemodes zoals Capture the Flag, Team Battle, en het nieuwe War. In deze laatstgenoemde gamemode is het de bedoeling om vijf posities op de map in te nemen. De maps zijn prachtig vormgegeven, en zijn over het algemeen ook goed in balans.
Conclusie
Ondanks dat sommige gedeeltes van de singleplayer van mindere kwaliteit zijn, en er op dit gebied niet bijzonder veel toevoegingen gedaan zijn ten opzichte van de vorige delen, is Call of Duty 3 weer één groot spektakel. Tel hier de fantastische nieuwe multiplayer bij op, en je hebt de beste WOII shooter van dit moment.
