XBW review: Dead to Rights: Retribution
De Dead to Rights serie van Namco heeft een laagje stof gevangen. Na de eerste twee delen in 2003 en 2005 op onder andere de originele Xbox is het stil geworden rond deze serie. Nu is er een andere ontwikkelaar, Volatile Games met de licentie aan de slag gegaan. De serie staat bekend om …ehh… de hond van de held. In Dead to Rights speel je namelijk de totaal oninteressante, weinig aansprekende Jack Slate met zijn hond Shadow, die de het spel interessant en uniek moet maken.
![[IMG]](http://archief.xboxworld.nl/images/objectimages/logo/game_1911.gif)
Actie, actie!
Dead to Rights draait om niets dan actie. Het spel speelt als een combinatie van Fighting Force (vechtspel) en Gears of War (schietspel). In het derde persoons perspectief baan je een weg door de hordes eentonige tegenstanders door ze in elkaar te slaan of neer te schieten. Zowel het vechten als het schieten zijn voldoende, de besturing is eenvoudig onder de knie te krijgen, maar mist soms wat precisie, waardoor je nogal eens opnieuw op een knop moet drukken om een contextgevoelige actie te voltooien.
In een deel van het spel heb je directe controle over de hond van Jack, Shadow, maar verreweg de meeste tijd schaduwt hij je alleen. In de delen waar je directe controle over de hond hebt, speelt sluipen een grote rol. Op magische wijze kan de hond namelijk de hartslag van tegenstanders detecteren, waardoor ze zelfs door muren volledig zichtbaar worden. Het sluipen werkt naar behoren, maar biedt niets dat je nog niet in andere spellen hebt gezien.
In de andere delen van het spel kun je de hond alleen basiscommando’s geven, zoals aanvallen of het apporteren van wapens. De intelligentie van Shadow is jammer genoeg ver te zoeken, hij loopt keer op keer als een levende schietschijf rond en begrijpt niet dat hij niet door muren heen kan lopen. Opvallend is dat de artificiële intelligentie van de tegenstanders een stuk beter is. Deze maken namelijk slim gebruik van dekking (die stuk kan), pakken wapens op van gestorven maten en trekken zich terug om te hergroeperen.
Om het spel echt macho te maken is gekozen voor een 18 jaar en ouder logo. Te pas en te onpas worden er scheldwoorden als ‘motherfucker’ gebruikt zonder dat hier echt een reden voor is. Ook vliegt het bloed in het rond en kunnen Jack en Shadow tegenstanders afmaken met een aantal snel eentonige, maar gruwelijke ‘finishing moves’.
Stemacteur zoekt interessant script
Grafisch is het spel nogal wisselend te noemen. De personages zien er gedateerd uit in vergelijking met de gedetailleerde omgevingen met veel lichteffecten. Zo ziet de hond er vooral bijzonder ongemakkelijk uit. En dan te bedenken dat ze volgens de aftiteling een hele reeks referentiehonden gebruikt hebben. Misschien waren die referentiehonden al een paar jaar dood?
Gelukkig weten de omgevingen in combinatie met sfeervolle, filmische muziek een goede sfeer neer te zetten. Helaas valt deze sfeer dan weer in het water zodra de tussenfilmpjes beginnen. De stemacteurs hebben hun werk adequaat gedaan, maar hadden een flut script om mee te werken. Het verhaal over een deel van de politie die de macht in de stad probeert te grijpen onder een dekmantel van het opruimen van de criminaliteit in de stad is op zichzelf al niet boeiend, maar wordt verder verzwakt door het suffe hoofdpersonage, die alleen goed is in vechten en onaardig doen tegen iedereen. De ontwikkelaar had ook niet echt vertrouwen in het verhaal, gezien de belangrijke inconsistenties. Zo maakt Jack er een belangrijk punt van dat hij als politieagent mensen moet oppakken, en niet zonder meer moet afmaken, zoals de slechterik wel doet. Jack doet tijdens het spel weliswaar, welgeteld één keer zijn best om iemand levend binnen te brengen, terwijl kennelijk de vele honderden andere tegenstanders probleemloos omgelegd mogen worden.
Waar is toch die VOC-mentaliteit!?
Wat het schokkende aan Dead to Rights: Retribution is, dat is de middelmaat. De ontwikkelaar heeft een licentie van een bestaande reeks, die al niet te boek stond als bijzonder goede reeks opgepakt om er vervolgens niets interessants mee te doen. Ontbrak de inspiratie geheel of was men tevreden met een middelmatige actietitel? Dead to Rights heeft niets substantieels te bieden dat de concurrentie niet kan bieden. Hoe kan men dan verwachten dat consumenten voor hun product kiezen?
Toen sloeg de verveling toe
Na een paar levels, die elk een uur in beslag nemen, begon ik me af te vragen hoe lang Dead to Rights nog leuk kon blijven. Je hebt namelijk alles dat het spel te bieden heeft al gezien. De levels erna fungeren als opvulling en herhalen het spelritme; Oninteressante tussenscènes, een stuk vechten / schieten, een stukje sluipen met de hond, weer wat vechten / schieten en dan weer een oninteressante tussenscènes. Na tien levels, oftewel een slordige tien uur speeltijd rolt de aftiteling over het scherm, waarna er werkelijk niets meer te beleven valt. Er is geen multiplayermodus, geen extra single-player spelmodi, alleen de mogelijkheid om een hogere moeilijkheidsgraad te spelen. Wie daar nog zin in heeft na tien uur eentonige actie, doet waarschijnlijk door de weeks aan lopendebandwerk, waardoor hij / zij een grote tolerantie voor eentonigheid gekregen heeft.
Conclusie
Soms kom ik van die spellen tegen waar ik het liefst als hele review het woord ‘meh’ neer zou willen zetten. Dead to Rights is zo een spel. Er is namelijk niets opzienbarends op het schijfje te vinden, niet in positieve zin, maar ook niet in negatieve zin. Alles is redelijk: redelijke actie, redelijke sfeer, redelijke muziek, redelijke graphics en een redelijk lengte. Het enige dat er mis is met Dead to Rights is dat het spel zo verschrikkelijk standaard is, het is de definitie van het gezegde ‘dertien in een dozijn’. Als je het spel voor een zacht prijsje op de kop tikt zal je er geen buil aan vallen. ‘It does what it says on the tin’, het geeft een aardig dosis actie die je na een weekendje wel gezien hebt. Je hebt je niet verveeld, maar na een paar maandjes zal je je het spel waarschijnlijk amper meer herinneren.
![[IMG]](http://i.imgur.com/fwyrA.png)
|
