XBW review: James Bond 007: Blood Stone
James Bond is al jaren een icoon. De charmante spion van MI6 kennen we allemaal al van jongs af aan. Ik ben geen groot fan van het bekende door Ian Fleming verzonnen personage, maar ik vermaak me prima met de films. De laatste keer dat ik een James Bond spel serieus heb gespeeld was Golden Eye op de Nintendo 64. Dit spel word nog steeds door velen gezien als een van de beste first-person shooters ooit gemaakt op een console. James Bond 007: Blood Stone is duidelijk gericht op actie, maar is het de titel waar elke James Bond fan al jaren op zit te wachten? Lees onze review en kom er achter.
![[IMG]](http://archief.xboxworld.nl/images/objectimages/logo/game_2243.gif)
Around the world
James Bond 007: Blood Stone gooit je gelijk in de actie, Bond springt uit een vliegtuig op een boot en moet al snel meerdere vijanden uitschakelen met zijn vertrouwde pistool. Al gauw zit je op een speedboot je doelwit te achtervolgen en de actie stopt pas na nog meer schietgevechten en snelle achtervolgingen. Na deze hectische openingsfase neemt het spel een stapje terug en krijg je als speler de mogelijkheid om te leren omgaan met de besturing en de opties in het spel. Het verhaal begint bij deze openingsfase in Griekenland waar een gestoorde generaal een scheepslading wereldleiders wil opblazen. Bond steekt hier natuurlijk een stokje voor. Op het moment dat James van een welverdiende vakantie wil genieten wordt het duidelijk dat er een geleerde is verdwenen die de onderwereld aan biologische wapens zou kunnen helpen. Hierop volgt een reis om de wereld waar je “U” tegen zegt. Verschillende landen worden bezocht waardoor de omgevingen telkens anders zijn. Op dit punt verveelt James Bond 007: Blood Stone zeker niet.
Slaan, Schieten, Scheuren
De gameplay van James Bond 007: Blood Stone valt te omschrijven als een third-person shooter met race elementen. Het grootste gedeelte van het spel bestaat uit het neerknallen van de vele “slechteriken”. Zo nu en dan is het verstandiger of zelfs noodzakelijk om onopgemerkt te blijven en dan komen de handen en geluidsdempers er aan te pas. James is een ster in het onschadelijk maken van vijanden met een simpele houdgreep of ferme tik. Dit levert ‘focus points’ op die je vervolgens weer in staat stellen om een ‘focus shot’ uit te voeren. Een focus shot vertraagt het spel en elk raak schot schakelt de tegenstander gelijk uit. Deze focus points zijn makkelijk te verkrijgen maar je kunt hoogstens drie focus points tegelijkertijd behouden.
Verder beperkt de gameplay zich tot achter muren schuilen en vanuit de bescherming je vijanden neerschieten en zo nu en dan over muren klimmen en van A naar B springen. Het spel is zo lineair als maar kan, bij het schieten en ook bij het andere onderdeel van het spel: de achtervolgingen.
Naast het third-person deel, is er ook een deel (ongeveer een derde) van het spel, dat bestaat uit supersnelle achtervolgingen in de meest uiteenlopende voertuigen. De opzet is veelal hetzelfde, er is een schurk op de vlucht in een voertuig naar keuze en jij moet er achter aan. Deze racestukken zijn een leuke afwisseling op de rest van het spel en geven net de afwisseling die het spel nodig heeft.
Smartphone
De echte Bond fans willen natuurlijk graag weten wat voor geweldige gadgets er tot hun beschikking zullen staan. Helaas is er maar één gadget te bekennen en dat is de smartphone van James. De veel te krachtige smartphone wordt gebruikt om je bestemming aan te geven, vijanden met hun wapens te signaleren, camera’s onschadelijk te maken, voorwerpen te scannen en je verwacht het niet, je kan er ook nog eens mee bellen. Als die telefoon ook een “shaken, not stirred, dry martini” voor James had neergezet had ik niet eens raar opgekeken. De smartphonefunctie kan aan of uitgezet worden om naar vijanden te speuren. Als de functie aan staat wordt er precies aangegeven waar de vijanden zich bevinden, met als klein nadeel dat het beeld vervaagt wanneer er gelopen wordt. Desondanks is het praktischer om deze optie te allen tijden aan te hebben. Dit maakt het spel helaas wat makkelijk, maar je bent zelf natuurlijk vrij om de optie niet te gebruiken.
Bondgirl
Een verhaal van James Bond is natuurlijk niet compleet zonder een Bondgirl. Dit keer is dit in de vorm van een lieftallige jongedame genaamd Nicole Hunter. Nicole is een welgestelde juwelenontwerpster. Met deze functie heeft zij vele contacten die voor MI6 van waarde kunnen zijn. Nou werkt mevrouw Hunter toevallig ook voor MI6 en zodoende trekt Bond een groot gedeelte van het verhaal met haar op. De stemmen van James en M zijn door de originele stemacteurs ingesproken en de stem van Nicole is ingesproken door Joss Stone (die tevens de theme song zingt).
De theme song is typisch Bond en tijdens de intro zie je de bekende silhouetten van vrouwen door je beeld vliegen. De muziek doet zijn werk evenals de graphics. Het spel ziet er prima uit maar doet verder niets bijzonders. Hetzelfde kan gezegd worden over het verhaal. Er is een groot complot om de wereld onder te dompelen in biologische wapens of iets dergelijks maar dit verhaal vergeet je als speler net zo snel weer. Uiteindelijk gaat het er om, dat alles en iedereen die je in de weg zit onschadelijk wordt gemaakt en dat er niets heel blijft. Het is jammer dat het spel maar zes tot acht uur duurt om door te spelen. Aan de andere kant is het precies genoeg omdat het anders saai zou worden.
Bond versus Bond
Nadat de campagne uitgespeeld is, bestaat er nog de mogelijkheid om online je kunsten te vertonen. De standaardopties zijn aanwezig, er is een deathmatch-modus, een objective-modus en een last man standing-modus. Allemaal spreken ze voor zich. Bij last man standing heeft iedereen één leven, objective bestaat uit een groep die probeert iets met een bepaald doelwit te doen en een groep die dat tegengaat en deathmatch spelen twee teams tot vijftig kills. Helaas merk je meteen dat het spel niet gemaakt is voor multiplayer. De besturing voelt een beetje houterig aan en het gebeurt regelmatig dat je iets doet wat je niet in gedachten had. Mede hierdoor is het onlinegedeelte van Blood Stone leuk voor een paar uurtjes, maar niet meer dan dat. Het helpt ook niet dat er bijna niemand objective en last man standing speelt. Elke keer als ik dat probeerde zat ik te wachten tot ik een ons woog of speelde ik twee tegen twee of erger nog twee tegen één. In het weekend is dit beter maar als je zin hebt om door de week in de avond een snel potje te spelen moet je haast wel deathmatch doen. Als laatste zijn er weinig maps, deathmatch heeft er zes wat karig is maar objective heeft er maar twee en dat is belachelijk weinig.
Conclusie
Bizarre Creations heeft een veilige weg gekozen door een vrij standaard spel te ontwikkelen. Er zijn geen bijzondere vernieuwingen of gekke ideeën te bespeuren in James Bond 007: Blood Stone. Toch beleefde ik plezier aan het spelen van dit spel. Het spel is goed uitgewerkt zonder storende bugs of grove fouten en alle onderdelen van het spel zijn goed. De korte sluipstukken afgewisseld met hectische schietgevechten en gestoorde over-the-top achtervolgingen zijn leuk om te doen en zorgen er voor dat je telkens weer de drang hebt om het spel weer wat verder te spelen.
De muziek is precies wat je van een Bond game mag verwachten en stelt dus niet teleur. Grafisch is alles netjes verzorgd, met afwisselende omgevingen, die het spel ten goede komen.
Het spel is helaas wat kort en ook de multiplayeroptie is niet zo goed dat er nog talloze uren aan vastgeplakt kunnen worden. Echte James Bond fans zullen zeker plezier aan dit spel beleven en ook als je niets met Bond hebt kun je genoeg lol met alle actie hebben. De keuze is alleen aan jou of je hem voor de volle mep koopt of dat je nog even wacht tot hij ergens wat goedkoper te verkrijgen is.
![[IMG]](http://i.imgur.com/r7Mdi.png)
|
