[geloof]wat vinden jullie van god?

dan kun je al het geloof wel gezwets noemen, want het is nooit zeker, daarom heet het een geloof. Maarja dat is wel erg makkelijk. Zeggen dat er geen God is, is dan evenveel zeggen als dat er wel een God is.

 

tja wat armada zegt is waar, ik ga mn tijd hier in dit topic niet emer verdoen, jullie blijven toch alles alleen maar onderuit halen...

 

Ik weet het zeker hoor, geloof is opzich een zeker weten in iets dat niet zo te zien is.

 

Ik noem geloof/religie op zichzelf niet 'gezwets' (al ben ik zelf ongelovig.) Ik vind alleen dat als je gelooft je daar ook consequent in moet zijn. Wanneer jij schrijft:

'Dat is een beeld van God alsof het een man met een baard is die ergens in de hemel ver boven ons een hemeltje heeft gemaakt. Heel leuk en aardig, maar daar geloof ik ook niet in.'

Dan denk ik: waar geloof je dan wel in? Ik zeg niet dat je in een man met een baard moet geloven, maar als je christelijk bent (ik weet niet of je dat bent) dan heeft jouw god toch echt een menselijke vorm: het is je vader, je bent geschappen naar zijn evenbeeld en hij heeft zijn zoon voor jouw zondes laten sterven.

Goed, je kunt de bijbel vast nog anders interpreteren, maar dan wil ik daar de consequenties van zien.

Want wat is het nou. Ja of Nee? Dat zie je wel vaker: mensen die wel al het gemak van een godsbeeld willen hebben: veilig gevoel, bescherming tegen doodsangst, geen vertwijfeling over het leven zelf, maar niet de consequenties aanvaarden die een geloof ook met zich meebrengt. Wat dan samen komt in zo'n zinnetje:

'Dus ik geloof. niet meteen heel radicaal, maar ik geloof wel dat er meer is dan we denken.'

 

Dan heb je misschien iets gemist.
Ik ben totaal niet gelovig opgevoed. Maar ben wel door ervaringen en gevoelens daarbij in 'God' gaan geloven. Of ik christelijk ben, ja weet ik niet. Doordat ik wel wist dat het God was geloof ik daarin, maar ook weer niet zo erg omdat ik van het 'normale' christelijke geloof weinig afweet. Heb de Bijbel ook nog niet helemaal gelezen. Dus ja, ik ben er voor mezelf zeker van dat er iets is. Maar of dat precies overeenkomt met het christelijke geloof en wat er in de kerk wordt gezegd, dat weet ik niet. Daarvan vind ik sommige dingen ook moeilijk te geloven. Een man met een baard geloof ik niet in nee. Hij heeft voor mij wel een menselijke vorm, ik geloof in een soort kracht en we kunnen hem pas zien in de hemel, tot die tijd gaat het ons verstand gewoon te boven.Misschien daarom dat mijn post als gezwets overkomt ofzo, omdat ik neit erg duidelijk ben. Dat is gewoon omdat ik misschien niet precies geloof wat iedereen gelooft, maar ik geloof zeker in een God.

en over dat consequent zijn: denk dat heel veel christenen nog moeite zouden hebben als ze echt iets zouden moeten opgeven om hun geloof in God te testen.

 

De Vader is niet mijn aardse vader, dus ook geen menselijke vader. Wij zijn geschapen naar zijn evenbeeld, maar zoals eerder al is gezegd niet qua uiterlijk. En God is als Jezus naar de aarde gekomen en heeft daarbij een menselijke vorm aangenomen

 

Ja, ik snap je wel. Maar vind je die visie op het bestaan niet ietwat gemakzuchtig? Je gelooft wel in een god maar - zo lijkt het - verbind daar geen enkele consequentie aan. Welke waarde vertegenwoordigd die god voor jou dan nog? Ik bedoel: wanneer god zo abstract blijft en zo weinig invloed op je leven heeft welke waarde heeft hij dan nog?

 

Komt bij god zijn uiterlijk niet overeen met zijn innerlijk, denk je?

 

zo abstract als het misschien lijkt is het niet hoor.
En hij heeft ook zeker invloed op mijn leven, als ik het moeilijk heb helpt Hij me erdoorheen. Ben er ook weer niet zo vreselijk elke dag mee bezig.
maar moet dat?
Juist door er veel over te denken en niet helemaal zeker te zijn, leer ik meer over wat ik wel geloof en wat God voor mij is. Niet iedereen vind zijn/haar geloof meteen bij de geboorte. Noem het gemakzuchtig, maar ik vind dat beter dan geloof met je opvoeding meekrijgen zonder er verder goed bij na te denken. (niet dat ik zeg dat iedereen die geloof bij opvoeding meekrijgt dus niet bij nadenkt he )

dat geloof ik juist weer wel.

 

Je hoeft er van mij niet elke dag mee bezig te zijn. Maar een bepaald idee van wat god met je wil in deze wereld als gelovige, lijkt me bij een geloof horen. Dus niet alleen maar het gemak: als je het moelijk hebt helpt god je er door heen, maar ook de plichten: wat wil god met mij?

 

Het maakt mij werkelijk niets uit of God een fysieke vorm heeft, of niet. Of hij lijkt op een mens, of niet. Alles wat voor mij uitmaakt is dat hij onvoorwaardelijke liefde biedt en je hoeft er helemaal niets voor te doen. God leeft in mij nu en later mag ik bij Hem zijn door Zijn genade. Omdat Jezus voor ons gestorven is, hoe prachtig is dat?

 

Eigenlijk hé, gaat iedereen hier off topic.

"Wat vinden jullie van god?" that's the question.

Ik vind god een toevlucht, een vriend voor iedereen. Hij kan helpen met problemen en maakt het leven van sommige mensen een stuk verdraaglijker maar ook tegelijkertijd ondraaglijk. Mensen raken geobsedeerd door hem en krijgen andere ideën over het geloof. Dus waarom zou hij niet kenbaar maken dat Hij bestaat? Dan zijn er ook geen verschillende ideën meer over. Dus als U dit leest, show yourself! Of het is allemaal 1 pot nat en er is niks over waar want anders hadden we het al lang gezien.

 

Natuurlijk moet je er wel wat voor doen. Je moet in hem geloven . Zijn liefde is alleen zichtbaar binnen het geloof, alleen voor diegene die in hem geloven. De christelijke god houdt uiteindelijk alleen van zichzelf; hij geeft liefde aan hen die in hem geloven; en zij die in hem geloven zijn naar zijn evenbeeld geschappen.

 

Hij biedt iedereen liefde, alleen moet je het accepteren. En de mens is naar Zijn evenbeeld geschapen niet alleen de gelovigen.

 

Echt Shriko, ik snap het soms echt niet..

Mijn mening over het feit dat jij dat allemaal zeker weet op basis van een gevoel, is dat het onzin is. Jouw gevoel werd bepaald door een omgeving waarin je bent opgegroeid, of het heeft in elk geval de basis gelegd.

Als dat ergens anders was geweest in een totaal andere omgeving had je nu waarschijnlijk compleet anders gedacht..

Maar zoals eerder gezegd, discussie is waarschijnlijk toch zinloos.

 

Dat accepteren hangt samen met het geloof in god. Ik heb het altijd al vreemd gevonden dat een almachtige entiteit zo afhankelijk is van zijn creatie; zijn creatie moet in hem geloven om zijn genade te ontvangen.
Waarom? Waarom moet een creatie zich bewust zijn van zijn schepper? Als god gemaakt zou zijn door mens, dan is het geloof noodzakelijk voor zijn bestaan. Als god de mens heeft gemaakt dan is het geloof niet noodzakelijk voor zijn bestaan. Geloven is dus eigenlijk het ontkennen van god.



(ik ben niet vies van een beetje retoriek)

 

Ik ben zeker in een gezin geplaatst waar het erg makkelijk was om het geloof met de paplepel binnen te krijgen. Anderen hebben het niet zo makkelijk

 

Ik vind die opmerkingen die je plaatst een beetje de suggestie wekken dat je geluk moet hebben om binnen zo'n soort gezin terecht te komen (dus vanwege geloof), of dat het geloof dè weg is, punt.

Ik ben blij voor je dat het jou een gelukkig mens heeft gemaakt en wellicht nog steeds maakt, maar ik vind het geloof en veel gelovigen op veel manieren nog steeds bekrompen. En hiermee doel ik niet specifiek op jou, want daarvoor ken ik je niet goed genoeg

Ik zal het waarschijnlijk niet zo snel zo kunnen verwoorden, maar qua denken moet ik zeggen dat ik het erg met Blox eens ben, afgaande op zijn laatste paar posts..

 

wat shriko zegt over dat gevoel dat eheft iedere gelovige wel.
dat gevoel is echt niet zomaar te evrgelijken met bijvoorbeeld een gevoel van normaal geluk ofzo, het is totaal anders, maar dat weet je aps als je het zelf gevoeld hebt
het ligt ook niet aan de omgeving waa je in bent opgegroeid, want hoe verklaar je anders dat bijvoorbeeld criminelen die nooit met religie in aanraking zijn geweest opeens geloven.
zo zijn er zat andere voorbeelden te noemen...

 

Onzin. De meeste (oke, niet allemaal) gelovigen zijn zo gelovig omdat het ze vanaf het begin zo wordt verteld. 'Zo is het en niet anders'. Veel mensen krijgen later het verlangen om zelf te kijken hoe het nou allemaal zit en mensen die open staan voor andere theoriën slaan soms een andere weg in. Soms ook niet. Maar je opgeving / opvoeding heeft er vaak wel degelijk mee te maken.

In het voorbeeld van Criminelen die opeens geloven.. Ik neem aan dat je op mensen doelt die in een cel zitten ofzo? Nou die zijn gewoon zo naif om te denken dat als ze opeens als een gek gaan bidden of opeens de brave Hendrik uit gaan hangen dat ze dan een beter leven krijgen. Sommigen verlangen gewoon weer naar iets anders / beters en dat kan ertoe leiden dat ze 'opeens geloven'.