Market garden en herdenkingen.

Zoals te zien valt in mijn profiel ben ik afkomstig uit Arnhem.
Als kind van oorlogskinderen, mijn vader is in 1936 geboren en mijn moeder in 1942, ben ik altijd met de herineringen van hun uit die tijd geconfronteerd en geintrigeerd.

Zoals sommige mensen zullen weten is op 17 September 1944 "Operation Market garden" gestart met als doel de oorlog voor de kerst 1944 te beeindigen.

Zoals misschien minder mensen zullen weten is deze operatie groter geweest dan D-day in normandie.
Tijdens de invasie in normandie zijn er totaal tussen 10.000 en 12.000 militairen om het leven gekomen, terwijl bij Market garden het dodental tegen de 17.000 liep.

Hoe verder we echter richting de viering van 60 jaar bevrijding gaan, hoe minder veteranen en mensen er zullen zijn om ons telkens weer met de neus op de feiten te drukken "Dit mag nooit worden vergeten, en nooit meer gebeuren"

Zelf sta ik altijd stil bij momenten zoals 4 en 5 Mei, 6 Juni en 17 September misschien wel omdat ik er mee ben opgegroeid, maar zeker ook uit dankbaarheid voor diegenen die het leven hebben gelaten om ons te bevrijden.

Nou is al een aantal jaren de tendens dat "de jeugd" zich minder interesseerd en zelfs al niet meer stil staat bij de dodenherdenking.
is er nog wel ruimte voor herdenkingen van dit soort, zal er over tien jaar als het merendeel van de veteranen is overleden nog genoeg animo zijn bij de jeugd en jong volwassenen om deze herdenkingen in stand te houden.

Staan jullie stil bij deze herdenkingen, en denken jullie dat het gaat veranderen in de loop van de jaren.
Als je er niet bij stil staat kan ik maar 1 ding vragen, hoezo niet?

 

Ik geef nix om die dodenherdenken, meestal weet ik het geen eens, maar als ik dit zo lees, dan denk ik wel van "soow eik zijn die mannen echt helden.."

Net als NU denk ik erover na enz.

Ik vind het goed daat je zo'n threath start!

 

Ik denk er altijd wel even over na, maar ik kan het niet echt te lang doen omdat ik geen id hoe het was en ik geen enkel verband heb met de oorlog. Geen opa die heeft gevochten ofzo..

 

Maar geschiedenislessen op school, discovery channel of de films die zijn gemaakt over de oorlog (" A bridge too far" of "the longest day) zal je misschien wel eens gezien hebben.

"Saving private ryan" en "band of brothers" misschien ook wel.
Gaat het dan alleen om de aktie die er in zit of ook om het achterliggende verhaal.

Even een geschiedenisles:

Het britse "1st Airborne regiment" sprong op 17 September 1944 boven de ginkelse heide af met 10.005 manschappen.

Negen dagen later hebben 2133 manschappen het slagveld verlaten.

 

Zelf ben ik wel redelijk geinteresseerd in WOII. Niet dat ik alles weet, of dat ik er altijd naar op zoek ben. maar vooral ook omdat het zo enorm groot is geweest dat ik het nog niet eens kan bevatten.

De huidige demotivering bij de jeugd ligt denk ik vooral bij de beleving. Mijn ouders zijnal na-oorlogs, en verhalen over de oorlog heb ik natuurlijk wel van mijn oma's gehoord, maar dat maakt dan meestal toch niet écht zo'n indruk. Althans, wel op dat moment en wat er wordt verteld, maar dat is altijd zo enorm kleinschalig en in deze regio vooral gebaseerd op de voedselproblemen. Opa's hebben me uberhaupt niet echt verteld over die tijd.

 

Oorlog, is leuk om iets over te horen ,maar dan wel de mooie slagen, voor Stalingrad, vind ik zoow mooi!

Ja Rusland is ook mn favoriete land, van de wereld en als het over de 2e wereld oorlog gaat.

IK weet niet waardoor dat komt, maar meschien om de taal, land, en de AANPAK

 

Maar wat is dan een manier om jongeren meer te betrekken bij die herdenkingen, natuurlijk is het van de regio waar je bent opgegroeid afhankelijk, althans het gevoel wat je erbij hebt.

Maar ik dacht dat dit eigenlijk onder de algemene kennis van velen viel, iedereen kent toch D-day ,Market garden of het ardennenoffensief, of kennen jullie dat puur uit "band of brothers"

 

Naja bij ons in het het dorp, heb je een "pilotenstraat" en dat is zo vernoemt, omdat dar een piloot is neergestort, en zich heeft schuil gehouden in een put totdat hij werd bevrijd.

Dat vind ik dan wel leuk om te weten

 

Hmm, ik vind herdenkingen eigenlijk helemaal niks. Natuurlijk is het erg wat er allemaal is gebeurt. Maar het leven gaat gewoon door, we kunnen niet eeuwig gaan rouwen om gebeurtenissen van vroeger. Als we voor alles een herdenking houden houden, dan kunnen we bij wijze van spreke straks elke week een herdenking houden.

 

Bij de herdenkingen van WWII gaat het niet om het rouwen, het gaat erom dat je stil staat, 1 minuutje maar, om mensen te eren en respecteren die hebben gestreden voor onze vrijheid.
Mensen die hun leven hebben gegeven duizenden kilometers van huis om de vrije wereld te bevrijden van de grootste dictator/gek ooit.

 

helemaal mee eens Rinus....Zelf vind ik de Wereldoorlog II erg interesant ,mijn oma heeft zelf ook in een jappenkamp gezeten en die verhalen die ze mij eens daarover heeft verteld schrik je echt van.
Maar bijv met die herdenking denk ik wel even bij na maar echt super lang hou ik dat niet vol...gewoon omdat ik het zelf eig niet mee hebt gemaakt maar respect toon ik wel..denk maar eens aan die amerikanen die ons hebben bevrijd (jaja ze doen eens iets goed) zonder hun waren wij nu zelf een mof en zaten wij nu duits te praten..

 

ik ben ongelofelijk geinteresseerd in de WOII...heb vorig jaar ook alles bezocht in Normandie...alle stranden...gewoon heel de kust afgereden van noord naar zuid...het maakte echt een diepe indruk op me...ben ook in Bastogne geweest..en in Arnhem...

heb heel veel films (waaronder natuurlijk A Bridge Too Far, Longest Day, Great Escape) en heb alle Band Of Brothers afleveringen op band staan...

ik kijk ook zoveel mogelijk op Discovery...

ik vond het ook "prachtig" toen we de WO II behandelde bij geschiedenis..kon er vrijwel iedereen uitlullen

ik heb echt een onwijs diep respect voor de soldaten die het leven voor ons lieten...het plaatsje waar ik woon (bergeijk) is 1 van de allereerste dorpen van Nederland(zo niet de 1ste) dat bevrijd was.
dat geeft het natuurlijk ok wel iets speciaals...

 

ik ben ongelofelijk geinteresseerd in de WOII...heb vorig jaar ook alles bezocht in Normandie...alle stranden...gewoon heel de kust afgereden van noord naar zuid...het maakte echt een diepe indruk op me...ben ook in Bastogne geweest..en in Arnhem...

heb heel veel films (waaronder natuurlijk A Bridge Too Far, Longest Day, Great Escape) en heb alle Band Of Brothers afleveringen op band staan...

ik kijk ook zoveel mogelijk op Discovery...

ik vond het ook "prachtig" toen we de WO II behandelde bij geschiedenis..kon er vrijwel iedereen uitlullen

ik heb echt een onwijs diep respect voor de soldaten die het leven voor ons lieten...het plaatsje waar ik woon (bergeijk) is 1 van de allereerste dorpen van Nederland(zo niet de 1ste) dat bevrijd was. Bij ons kwamen ze namelijk de grens over vanuit Belgie.
Dat geeft het natuurlijk ok wel iets speciaals...


/edit: excuses voor de dubbele post...internet deed raar

 

Tuurlijk herdenk ik het... De 2de wereldoorlog vind ik het het meest interresante deel van onze geschiedenis... Me overgrootopa en me opa zaten in het verzet, maar voor de rest heb ik er geen echte band mee, behalve dat ik het natuurlijk allemaal naspeel in Medal of Honor

 

Dees is te serieus voor de Mile jongens!

>> Moved naar ASEL.

 

Ik vind zelf de WOII ook ongelofelijk boeiend. Ik vind BoB eigenlijk niets, dat gaat over het vechten zelf endat interesseert me het minst. Ik probeer me altijd te verdiepen, hoe mensen zich toen gevoeld moeten hebben; mensen die bv. Joden als onderduikers hadden, of zelfs gewoon willekeurige mensen. Ik kan het niet bevatten en ik krijg gewoon de kriebels als ik eraan denk.

Ik kijk altijd graag naar films over de WOII, en één van de mooiste boeken die ik ooit las was "De Donkere kamer van Damocles". Het is fictie maar toch heel erg realistisch geschreven; superspannend, je voelt echt de sfeer die er daar hing. Vooral het einde is meesterlijk.
En herdenken gaat ook gewoon over respect, respect dat je gewoon wel mag tonen aan mensen die voor jouw vrijheid hebben gevochten. Wij kijken tijdens dodenherdenking dan ook altijd naar NLD-2 naar de herdenking op die ene heuvel (even naam kwijt) waar heel erg veel mensen geexecuteerd zijn... dan hoor je later verhalen van jongeren die gaan voetballen met kransen tijdens die herdenking en "***Joden" gaat roepen ofzo, dan denk ik echt zoiets van "jou moeten ze écht gewoon afschieten". Sorry, maar dit is gewoon zo afschuwelijk asociaal, afgrijselijk gewoon.

Mijn vader deelt deze intresse met mij en ik denk dat ik er zo ook in ben gerold; samen kijken we altijd met open mond naar films over bv. het verzet, en praten we er ook vaak over. Bij geschiedenis wist ik afgezien van de kliene details alles eigenlijk al


Om nog even terug te keren naar het angstgevoel; ik heb het één keer enigzins ervaren. Ik droomde toen dat ik deel uitmaakte van een Joods gezin (wij waren als gezin dus Joods - wat we niet zijn, nu) dat eerder die middag nog net aan afvoering kon ontsnappen maar nu was er een razzia aan de gang. En ik als jongetje waarschuwde mijn ouders maar zij luistereden niet. Uiteindelijk kwamen ze dus ons huisbinnen..... en werd ik doodgeschoten. En ik werd wakker. Dit was echt de allervervelendste nachtmerrie die ik ooit heb gehad; het klinkt heel raar maar toch, het was heel erg bijzonder. Mijn hele bed was ook natgezweet