Metal Gear Solid 2; Sons of liberty. Volgens sommige een afgekloven B-verhaaltje dat leunt op filmpies en volgens anderen een meesterwerk waarin de grenzen tussen interactieve speelfilm en game vervagen. De game is en zal altijd een punt van discussie blijven.
Schizofreen
Laat ik maar meteen beginnen. Hideo kojima is zo schizofreen als een paardebloem. De man zit in een diepe identiteitscrisis. Op het ene moment is hij Gamesontwikkelaar en op het andere moment Filmregisseur. Onderaan de hoes prijkt zoals het bij menig hollywood film gebeurt groot de naam van de regisseur; "A hideo Kojima game". Ik durf stellig te beweren dat de man volkomen gestoord is. Maar de grens tussen genialiteit en gek is erg vaag...
Kojima is namelijk een genie. En dit durf ik ook stellig te beweren. Metal gear solid 2 is een van de meest solide (let op! Dat was een ironische verwijzing naar de titel!!!! ) en goed in elkaar zittende games die ik ooit gespeeld heb. Alles klopt aan de game. De wereld zit zeer goed in elkaar en je twijfelt geen moment aan de volledigheid van de wereld. Het spel is sowiezo voor de oude Metal Gear Solid veteraan een heerlijk feest der herkenning.
Zodra je de disc in de lade stopt heb je een ongeevenaard heerlijk "Ik ben weer thuis-gevoel" Diegene die Metal gear Solid heeft gespeeld en er aan verslingerd was zal een traantje wegpinken van geluk als de codec voor het eerst geopend wordt en een gesprek tussen Snake en oude maat Otacon gevoerd wordt.
Vergrijzende nicht
Na ongeveer een kwart van het spel met de fenomenale Snake te hebben gespeeld wordt alles compleet overhoop gegooid. Snake wordt als speelbaar karakter gedumpt en wordt een NPC en de vergrijzende nicht Raiden neemt de hoofdrol over. Dit doet hij niet zo goed als Snake het deed. Raiden voelt als een tweederangs held en heeft ook nog eens last van faalangst wat in een actiegame als deze niet te verteren is. Toch moet ik zeggen dat Raiden me na alle horrorverhalen gehoord te hebben meegevallen is. Hij heeft goede moves en het is verfrissend om met een ander karakter te spelen. Als ik dhr. Kojima was geweest dan had ik het persoonlijk echter anders geregeld en de Rollen omgedraaid; het eerste deel van het spel met Raiden spelen en het tweede deel met Snake.
Kortedurende Babbelbox
En dat brengt me meteen bij het grootste minpunt van de game. De gesprekken. Alle filmpjes zijn mooi en lopen goed over in het verhaal, maar de eindeloos lange brabbels op de Codec lijken niets aan het verhaal toe te voegen. Een goede tip; druk als je een gesprek wil overslaan op X. Het hele gesprek wordt dan geskipt en je hoeft je niet een RSI duim te drukken. Een ander minpunt mag de speelduur genoemd worden. Je komt als je op je gemak speelt aan ongeveer 16 uur spelen (en dat is inclusief alle filmpjes). Dit is voor mij als MGS fan die over het orgineel misschien wel 40 uur deed onverteerbaar. De game zit goed in elkaar maar dit is niet een redelijke lengte voor een videogame
B-film
Waar deel een nog enigszins overtuigend wist te zijn wat de verhaallijn betreft, daar stelde deel 2 me teleur. Het begint allemaal veelbelovend. Intriges en verraad verassen je meerdere keren en het belooft een spannend avontuur te worden. Maar zodra je met Raiden begint schiet het verhaal door in het extreme. Gelukkig heeft kojima wel op het einde een heel verstandige escape ingebouwd waardoor hij in de volgende delen wel de mogelijkheid heeft om Raiden als hoofdrolspeler te laten varen.
De graphics van Metal Gear Solid 2 blijven op de Xbox mooi en strak ogen. We weten natuurlijk dat de xbox tot veel meer in staat is maar voor een domme poort weet metal gear solid zich nog mooi te tonen. Het enige vreemde is dat er af en toe sprake is van een grote slowdown in de framerate. Ik snap niet hoe Konami het voor elkaar heeft weten te krijgen maar het is vreemd om te zien.
Spelspeel (aka gameplay)
Hoe zit het met de gameplay? Die is meesterlijk. Het spel is zo uitgebreid en de game zit zo boordevol met kleine details, het is geweldig. De game maakt geen gebruik van Schaduwen a la splinter cell maar weet toch wat het stealthy-gebeuren betreft te overtuigen. Het is echter ook mogelijk om gewoon al schietend je een weg naar het einde van het level te banen. De keuze is aan jou. De AI van de vijanden is nogal vreemd. Ze zijn buiten hun op de radar aangegeven gezichtsveld blind en zien niet verder dan een meter of 3. Dit bevorderd wel de makkelijkheid (Want het spel zou gezien de levelopbouw onspeelbaar zijn als de vijanden beter konden zien) maar het is toch vreemd om een vijand bij wijze van spreken vanaf een afstand in de ogen te kijken waarop hij vervolgens niet reageert. Verder nog hulde voor de manier waarop Kojima je gebruik laat maken van de verkregen wapens. Koel spray wordt bijvoorbeeld niet alleen gebruikt om branden te blussen, maar ook om insecten te verdelgen en om bommen te bevriezen. Op het einde kreeg ik echte het idee dat de wapens die je verkrijgt er zomaar ingegooid zijn in de laatste levels. Waar alle andere wapens dmv een soort 'miniqueste' moeten worden verkregen, daar zijn de rocketlauncher, granaatwerper en twee machinegeweren op het einde plotseling zonder achtergrondverhaal vrij beschikbaar.
Plakkerige Substantie
De game blijft als je hem uit hebt gespeeld echter nog heel erg lang plakken. Je wil gewoon weer dat ene level nog een keer spelen of kijken of je die ene queste op een andere manier zou kunnen uitspelen. En als je daar mee klaar bent kan je ook nog proberen het spel op de meer dan 6 (!) verschillende moeilijkheidsgraden uit te spelen. Daarna kan je ook nog eens op de verschillende moeilijkheidsniveaus in de verschillende levels bij verschillende soldaten verschillende zgn 'dogtags' verzamelen. Hier ben je ook wel even zoet mee.
Daarnaast zit er in het Metal Gear Solid Pakket meer dan 300 losse 'VR-missies' die ideaal zijn voor iedereen die gewoon even snel 'pick up and play' wil spelen of gewoon steeds wil proberen zijn behaalde doelen te verbeteren. Het spel heeft daarom (schat ik) makkelijk meer dan de 20 uur gameplay van het orgineel. Ik ben nu al bijna 2 weken met het spel bezig en het einde van de VR missies is nog niet in zicht.
Naast extra VR materiaal zijn er ook nog de alternative missions die je in de levels van Sons of Liberty alternatieve avonturen laten beleven. Met de personen die je unlockt in de VR missies komen er bij de Alternative missions nieuwe avonturen bij.
Tot slot zijn er de snake tales. Alternatieve verhaallijnen van het eerste spel die zonder filmpjes of codec, maar door lappen scrollende text worden verteld.
En dan heb ik het nog niet eens gehad over de volledigheid aan extra opties die te unlocken zijn. Hilarisch is bijvoorbeeld het 'casting theatre' dat je de mogelijkheid geeft om in cutscenes uit Sons of liberty andere charactermodellen te plaatsen. Zo is snake in mum van tijd omgetoverd in een vrouw van middelbare leeftijd en dat staat weer garant voor veel hilariteit.
Concluderend
Metal Gear Solid 2 is niet het meesterwerk waar ik op gehoopt had. De verhaallijn en speelduur zijn echt veel te kort in verhouding tot zijn meesterlijke voorganger.
De volledigheid en details van de game maken echter dat je deze schoonheidsfoutjes snel vergeet en zeker door de toevoeging van de Substance missies en extra's is Metal Gear Solid Substance een totaalpakket dat geen enkele Metal Gear fan mag missen.
Graphics 7
Gameplay 9.5
Replay waarde 10
Totaal 8.5
Metal gear solid Substance is een geweldig totaalpakket met schoonheidfoutjes.
![[IMG]](http://metalgearsolid2uk.entertainment-iuk.com/MGS2-S06.jpg)
Laatst bewerkt: 2 apr 2003
