Mmm... Ik snap precies wat je bedoelt... Ik wil niet opscheppen, maar ik was dus een twintiger die behoorlijk door de shit is gegaan... Dus ik denk dat ik heel wat meer heb moeten doorstaan (psychisch) dan de doorsnee twintiger... Het klopt wat je zegt, het is niet automatisch zo, dat iemand van 45 meer ervaringen zou hebben opgedaan dan een 20-er, maar het is wel heel wat waarschijnlijker, nietwaar?
En dat je door ervaringen zou leren, dat klopt grotendeels wel, maar niet altijd... Ik ken genoeg mensen van 70 jaar of ouder, die nog steeds erg domme en stomme dingen zeggen... Daarom wil ook ik me niet op de borst kloppen met mijn leeftijd, ook al lijkt dat zo... Het is een kwestie van "ingeschakeld" worden of niet door je ervaringen... Dat klinkt misschien wat vreemd, maar anders gezegd is het een kwestie van "valt het kwartje", waardoor iemand daadwerkelijk van zijn ervaringen leert... Dan staat hij of zij open voor nieuwe ervaringen en is zelfkritisch... Helaas heeft iedereen een egobolster dat hij of zij vaak gebruikt als afweer en schild tegen dat wat je rijper zou kunnen maken... Dat komt, omdat de ervaringen die leerzaam zijn, vaak ook nog eens pijnlijk zijn... En niemand wil (vooral psychisch) pijn lijden... Daarom kan het voorkomen dat iemand van 80 nog steeds NIETS geleerd heeft van zijn of haar leven...
Het is goed dat je dit hebt aangestipt, want het "ingeschakeld" zijn of worden geldt voor de volle 100% voor religies... Je kunt de woorden die in die heilige geschriften staan voor zoete koek vreten en er mee lopen te schermen alsof je de waarheid in pacht hebt... Maar dat is zo gemakkelijk als het maar zijn kan... Dat is wat bijvoorbeeld een Jezus tegen de schriftgeleerden en farizeeën had, ze herkauwden uitsluitend de woorden van Mozes en de profeten, maar hadden zelf NIETS maar dan ook niets doorleefd, ervaren...
Dit is het probleem van ieder mens en zeer zeker van iedere gelovige of ongelovige... Spreek je uit je eigen ervaring, of zit je alleen maar mooie teksten te reciteren als een holle grammofoon? Uit eigen ervaring weet ik dat de meeste gelovigen (en dat zeg ik met respect, want ik wil eigenlijk niet te hard oordelen) ordinaire plattegrondenvreters (plattegrond betekent hier: geschrift) zijn... Dat doet men niet bewust om anderen te bedriegen, hou me ten goede... Ze "denken" dat ze goed doen, maar ze weten NIETS (lees: hebben zelf niets ervaren)... Alleen hun kop zit vol kennis, maar het leven is meer dan kennis alleen... Het zal altijd dode kennis blijven, als je er niets mee doet dan alleen maar kwebbelen... En kletsen is zo gemakkelijk... Ook kritiek hebben is het allergemakkelijkste wat er is... Het lijkt altijd alsof de "ander" alles fout doet... Daarom is er ook zoveel oorlog en conflict... Maar wat doe JIJ eigenlijk in deze wereld, met je keiharde ego? Wat draag jij bij vanuit je doorleefde ervaring?
Zalig zijn zij, die "ingeschakeld" zijn (de drogredenen van het "maatschappelijke ego" (masker) doorhebben)... Misschien bedoelt men dat wel in die heilige geschriften met god zien... Door de loutering van het leven kom je er achter wie je daadwerkelijk bent... Niet dat maatschappelijke ego... Niet dat het maatschappelijke masker "slecht" is of zo, nee... Zonder opvoeding en vorming door de samenleving blijf je een dier... Je moet er doorheen, maar het is niet alles! Er is een waarheid die in jezelf ligt, ik kan dat niet goed uitleggen... Dat moet je dus zelf ervaren...
Klik om te vergroten...