Okee... Ik was in die tijd ongeveer 20 jaar en leed aan ernstige depressies... Ik zat met mezelf en het leven in de knoop en niet zo'n beetje ook... Ook het feit dat ik homo ben was niet gemakkelijk... Die "relatie" met die meester uit het Boeddhisme kwam pas nadat ik bijna ten onder was gegaan... Het was een donderslag bij heldere hemel... Als ik het me goed herinner, ben ik hem tegengekomen in een bruin café... Hij had uiteraard geen oranje kleed aan, maar was een doodnormale vent... Hij vertelde me achteraf dat hij aan mij zag dat ik aan het einde van mijn geestelijke latijn was... Ik raakte bij toeval met hem in gesprek over literatuur of zo... Ik was destijds al geïnteresseerd in filosofie en voor ik het wist zaten we over mijn problemen te praten...
Hij was tot op zekere hoogte een "vaderfiguur" omdat ik nog vrij jong was... De verhouding met mijn eigen vader was een ramp, die kon alleen maar schelden als ik problemen had... Ik weet niet of hij meerdere leerlingen had, maar hij heeft toentertijd tot diep in de nacht in die kroeg met me zitten praten... Dat café ging om 1.00 uur al dicht, maar er bleven altijd mensen achter en de gordijnen van de kroeg gingen dicht na 1.00 uur...
Ik voelde me erg raar na die eerste ontmoeting, maar hij had zijn telefoonnummer achtergelaten... Ik ben daarna bij hem thuis geweest nadat ik hem gebeld had... Zijn huis stond vol met boeken, ik heb er nog nooit zoveel gezien... Van alles en nog wat, niet zozeer Boeddhisme of zo, meer Franstalige boeken en zo... Hij legde me uit dat hij wel een manier wist voor mij om met mijn problemen om te gaan, en heeft me toen een eerste meditatie geleerd... Vreemd genoeg was dat niet stil zitten bij een kaars, nee... Ik moest gaan hardlopen langs het strand en hoofdkussens in elkaar slaan... Ik vond hem wel een beetje raar destijds, maar ik heb het wel gedaan... Weliswaar in mijn eentje... Hij wilde me niet afleiden, zei hij... Het hielp wel, ik raakte een enorme berg agressie en ellende kwijt door die technieken...
Pas later heb ik wel eens samen met hem gemediteerd... En nog een paar anderen er bij... Dat vond ik in het begin wel moeilijk, omdat ik nogal op mezelf was... Ik zat liever alleen op een kamertje te mediteren, maar ik kwam op een gegeven moment op een punt dat ik in diepe meditatie illusies begon te krijgen, dingen vaag zag die er in werkelijkheid niet zijn... Dat klinkt eng, maar het valt erg mee... Ik heb zelfs ervaren dat ik opeens bevangen werd door een wit licht en dat was verwarrend... Het is tijd dat je bij mij komt mediteren, zei hij toen...
Wordt vervolgd... Vraag maar raak!
Edit @ the only ego:
Ehm, het belangrijkste wat ik geleerd heb... Ga altijd van jezelf uit, de weg ligt voor je neus werd mij gezegd, maar dat is erg moeilijk, zeker voor iemand die problemen heeft (en die had ik toen)... Ik kwam na een tijdje tot rust en kon gaan stil zitten... Ik heb enorme ontspanning ervaren, maar ook blokkades die opeens uitbarstten (huilen en zo)... In een volgende post geef ik nog wel wat andere principes weer die ik geleerd heb destijds...
Op een gegeven moment zei mijn meester dat ik het Boeddhisme en wat ik geleerd had van hem ook weer moest loslaten... Dat komt vanzelf, zei hij... Ik begreep er niets van, maar achteraf begrijp ik het wel... Het was een fase van hulp, hij was er pertinent tegen dat ik in Boeddha ging geloven... Ik ging er wel veel over lezen, maar hij zei dat het allemaal rommel was... Dat was ook erg verwarrend, want ik hield geen houvast over... Ook dat was "normaal" beweerde hij...
Wordt vervolgd... Het lukt me niet om alles hier effe snel neer te schrijven, er is toen zoveel gebeurd...
Laatst bewerkt: 9 aug 2006