[geloof] Wat vinden jullie ervan? [Deel 2]

Atheïsme is geen ideologie, het betekent gewoon dat je niet gelooft. Er is dus ook niks extreems aan atheïsme. 't Is geen maatschappelijke beweging tegen theïsten ofzo.

 

Jij citeerde dat ik schreef: “Ik ben zelf ongelovig, maar ik ben geen atheïst… De reden daarvoor is dat ik atheïsme te extreem vind, ik neem de stelling in dat ik het antwoord niet weet op de vraag of er een god is of niet.”

Ehm, ik zeg alleen dat ik niet kies voor extreme stellingname, omdat zoiets naar mijn mening nergens toe leidt… Of alles uit een “natuurlijk proces” zou ontstaan, dat zal best waar zijn… Ik herhaal dat ik niet weet of er een god is of niet… Ik zei al dat het woord “god” verkeerde associaties oproept… Misschien moet je het woord “god” vervangen door het “bestaan” of het “al”… Het bestaan is los en natuurlijk, naar mijn mening en als dat evolutie aangaat, prima… Maar wat zit er achter die evolutie? Wat zijn die natuurlijke zich organiserende krachten? Misschien zit er niks achter en bestuurt de natuur of het bestaan zichzelf… Ook goed, dan geen “god”… Ik beweer dus niet dat er een god bestaat, ik beweer ook het tegendeel niet… Dat zijn de extremen die ik bedoel… Ik houd het midden en sla gade hoe anderen hun woorden “god” en “ongeloof” verdedigen… En soms geef ik mijn mening…

Jij citeerde dat ik schreef: “Ik denk eerder dat áls er een god bestaat, dat die niet kenbaar is op de manier waarop wij dat graag zouden willen… Want een god is volgens mij totaal niet geïnteresseerd in jouw ego, gesteld dat er een god zou zijn… Het is moeilijk uitleggen, maar ondanks alle onzin van een geloof denk ik toch dat er “iets” doorwerkt in je leven dat er enigszins sturing aan geeft… Dat wil ik geen god noemen, eigenlijk is de zinsnede “je krijgt wat je verdient” meer in de richting van wat ik bedoel… Ik zeg niet dat die zinsnede exact en precies “waar” is… Het is meer een vingerwijzing…”.

Nee, ik heb geen “geloof”, ook niet in iets “wat ons stuurt”, zoals jij dat formuleert… Ik weet dat mijn leven op een bepaalde manier is verlopen, en soms denk ik dat er een patroon in aanwezig is, dat sommige dingen hebben moeten lopen om mij zover te krijgen als dat ik nu ben… Het klinkt heel vaag, maar dat is nogal persoonlijk… Ik kan dat niet verder verklaren, in algemene zin… Ik creëer misschien in jouw optiek een “geloof”, maar dat is niet zo… Ik bedoel dat ik mijn persoonlijke ervaringen ken, en dus wéét wat er is gebeurd… Geloven is niet-weten… Het “waarom” is een vraag, waarop ik nooit antwoord zal krijgen, maar toch lijkt het alsof ik soms door de gebeurtenissen in mijn leven enigszins gestuurd ben, maar of dat een zinsbegoocheling is, is zeer de vraag… Op bepaalde momenten was er precies op tijd een gebeurtenis of persoon aanwezig waardoor ik iets kon leren over mezelf… Ik ben niet anders dan anderen, maar door die voor mij speciale gebeurtenissen (het zijn er maar een paar) lijkt het soms alsof er “iets” is dat vorm geeft… Op het moment dat het zich aandiende, herkende ik het niet eens als iets speciaals, het was eigenlijk doodgewoon… Ik heb me pas achteraf gerealiseerd wat de betekenis er van was… Sorry, ik kan het niet verklaren… :b:

Voor mij is er wel degelijk een verschil... Atheïsme is in mijn ogen wél een ideologie, de ideologie van het geen-godendom... Het heeft geen organisatie, daar heb je gelijk in... Ongeloof betekent in mijn optiek dat je niet in de god gelooft die door de gevestigde godsdiensten wordt opgelepeld, maar daarmee ontken je niet direct totaal het bestaan of niet-bestaan van een god... :b:

 

Nee, het betekent letterlijk ongelovig. Het staat in principe los van of er wel of geen God is, want dat weet niemand

Maargoed, nutteloze details...

 

Nee sorry; het woord atheïsme betekent letterlijk "niet-god(heid)" en de term is afkomstig uit het Grieks... Het voorvoegsel "a" (α) betekent "niet" en het woord "theos" (θεος) betekent god...

 

Ja, en een theïst is een gelovige en 'a' gebruiken we om het tegenovergestelde aan te geven.

Dus een ongelovige: iemand zonder geloof

 

Jij vind atheïsme gewoon te extreme omdat zij beweren met absoluut zekerheid dat er geen God is. Net als de gelovige beweren dat zij met absoluut zekerheid weten dat er wel een God.

Oke, dat is duidelijk.

Daar is niks vaags aan, door kenis en persoonlijke ervaringen heeft gewoon éénmaal invloed op ons persoonlijke levenswijzen. Maar bedank voor duidelijk antwoord.

 

Dat beweren atheïsten dus helemaal niet, Rox Box. Een atheïst is alleen niet gelovig, dat is alles. Of hij er verder een mening over heeft staat volledig los van het etiket 'atheïst'.

 

Edit: Ik heb even me oude post verwijderd om iets duidelijk te maken. Dat ik en Hellspawn het fout hadden om alle atheïsts over één kam te scheren. Net wat NERAZZURRI al heeft duidelijk gemaakt, een een atheïst is gewoon een ongelovige meer niet. Al zijn meningen staat los van andere atheïsts.

Het zit zo.

Een atheïst: Geloof niet in een God.
Een agnost: Weet niet zeker of kunt weten of er een God bestaat.
Een theïst: Geloof in een God.

Thanks Henrive, zo leer ik nog is wat.

 

Dat is de definitie voor een zwakke agnost. Een sterke agnost zegt dat je niet KUNT weten of er een God bestaat of niet.

 

Ach wat maakt het allemaal uit... Het is maar een definitie... Ik vind atheïst gewoon te extreem (klinken) en ongelovig lijkt wat minder heftig... En ik blijf het gewoon zo noemen... Ik ga er over ophouden, want of er wel of geen verschil bestaat tussen het woord "atheïst" of "ongelovige" is verder oninteressant... Dat ik er persoonlijk een nuanceverschil in zie, dat is dan verder mijn zaak... Misschien is het zelfs beter om van gematigd atheïsme en extreem atheïsme te spreken, als men dan zo graag vast wil houden aan het woord "atheïsme"... Atheïsme is eigenlijk het directe gevolg van de ontwikkeling van de (natuur)wetenschappen sinds de Middeleeuwen, die "aantoonden" dat er feitelijk geen empirisch bewijs is voor het bestaan van een god of van goden... Dit betekent dat de wetenschap inderdaad geen behoefte heeft aan een transcendente kracht die het heelal of de natuur zou besturen... Simpelweg omdat er geen enkel bewijs is voor het bestaan van een god of van meerdere goden...

Eén van de meest atheïstische uitspraken is die van Karl Marx: "Godsdienst is opium voor het volk".

 

Let wel: een wetenschapper laat zich zo veel mogelijk leiden door feiten op basis van emperische waarnemingen. Deductie wordt soms toegepast voor het vormen van een theorie, maar het zal altijd getoett moeten worden.

Zeker weten of er GEEN god bestaat doen atheisten dus niet per se. Er is alleen totaal geen bewijs voor en vele vinden het terecht een idiote invulling van het onbekende. Zoals ik al zei: mocht god/Allah/Whatever morgen neerdalen dan ben ik de eerste die zal zeggen dat ik er naast zat...maar dat gaat denk ik niet gebeurden. Acht de kans op een god kleiner dan het bestaan van kaboutertjes .

@Hellspawn. Ik snap niet dat je dingen die nu niet goed bewezen kunnen worden je een "zwakte" van de wetenschap noemt. Dus op het moment dat je iets wetenschappelijk (wat niets meer betekend dat je het logisch kunt verklaren waarbij er zorgvuldig wordt gekeken dat je meetmethoden goed zijn) nu niet kunt verklaren er iets anders moet/kan zijn . Iedere dag komt men meer te weten over allerlei problemen, misschien hebben ze morgen wel het antwoord. Dit was zo bij veel dingen zoals de aarde die volgens gelovigen het centrum zou zijn van het universum. Nu weten we wel beter. Is het dan een sterkte van het mystieke dat zij wel op alles een antwoord geven (alhoewel het altijd later ontkracht wordt omdat het vaak nergens op gebaseerd is(ja op een diepe innerlijke overtuiging ))????

 

Grenzen aan de wetenschap
Mmm... Jullie zijn me nogal aan het testen met zijn allen, lol... Maar goed, ik heb het gehad over de grenzen van de wetenschap, ze kunnen een gevoel of een topervaring, seks of wat dan ook wat ons mensen eigen is niet verklaren, anders dan dat het chemische reacties zijn en dat de hartslag hoger of lager wordt, de ademhaling versnelt of wat dan ook... Ik bedoelde eigenlijk dat de ervaring of emotie van de persoon zelf niet verklaard kan worden door de wetenschap, omdat de persoon in kwestie het gevoel persoonlijk ervaart... Of dat in termen van scheikundige en chemische processen wordt uitgedrukt, is een andere manier van de wetenschap om aan te tonen dat iemand verdriet heeft of vrolijk is... Maar dat zegt niets over het gevoel zelf van vrolijk zijn of verdriet hebben... De wetenschap kan de tranen tellen van iemand die verdrietig is e.d. waaruit proefondervindelijk kan worden vastgesteld dat er sprake moet zijn van verdriet... Maar het gevoel van verdriet wat de persoon zelf ervaart, kan niet worden uitgedrukt in wetenschappelijke waarden... Men kan dus uitsluitend de fysieke reacties meten, niet de persoonlijke... Wat een bepaalde emotie voor iemand betekent, kunnen ze niet meten, en dat is maar goed ook... Dat is het "mystieke" verschil tussen de wetenschap en de persoonlijke ervaring... Dat is waarschijnlijk ook de echte reden waarom wetenschap en waarachtige religie (als zoiets bestaat) elkaar nooit kunnen vinden... En het woord "nooit" is inderdaad zeer betrekkelijk, want de wetenschap ontdekt elke dag nieuwe zaken en corrigeert zichzelf... Ik bestrijd dus geenszins de weg van de wetenschap, ik zie uitsluitend tot hoever men op dit moment kan gaan… Ik ben alleen van mening dat de wetenschap probeert uitspraken te doen over zaken waar ze geen verstand van heeft, omdat het niet meetbaar is… Beter zou het zijn om te zwijgen over religie en persoonlijke ervaringen… Maar dat doet de wetenschap niet, omdat ze uiteraard “aangevallen” wordt door creationisten en dergelijke… Dus kan de wetenschap eigenlijk niet anders dan tóch uitspraken doen over het al dan niet bestaan van een god, zoals Dawkins dat doet…

Mystieke ervaring is niet te meten
Het probleem met de gevestigde godsdiensten is dat ze lijken stil te staan... Al die geschriften veranderen nooit meer en pretenderen de waarheid omtrent god, profeten en de hele rataplan in pacht te hebben... Maar dat is in de ogen van de wetenschap volstrekt onjuist... Dat wat vandaag waar is, kan morgen achterhaald zijn... De persoonlijke ervaring van een mysticus of iemand als Boeddha kan nooit worden overgebracht... Niemand kan het inzicht van een ander overbrengen, omdat het strikt persoonlijk is... En hier hebben we het grote probleem van alles willen verklaren... De zogenaamde "heilige" geschriften zijn helemaal niet zo heilig... Het zijn getuigenissen van (hopelijk) wijze mensen die een bepaald inzicht hebben ervaren... Zij hebben dat door willen geven aan hun directe leerlingen of discipelen... Dat is het onderricht tussen Meester en leerling, zoals dat in het Oosten is ontstaan en blijkbaar ook in het Midden-Oosten... Maar doordat leerlingen zijn gaan opschrijven wat hun inmiddels overleden Meester ooit zei, heeft men geprobeerd om de wijze ervaring van die Meester in woorden te vatten... Maar dat is eigenlijk volstrekt onmogelijk... Je kunt hooguit inspirerende uitspraken noteren, maar hoe kun je daar een "geloof" van maken? En toch hebben de christenen (en andere godsdiensten) dat gedaan... De genoteerde uitspraken van Jezus zijn niet meer dan een verzameling geschriften van een wijze… Je kunt zijn persoonlijke ervaring niet vatten in woorden, waarom hebben ze dan toch hetgeen hij zei genoteerd voor de groep en later voor de wereld? Blijkbaar dacht men toch dat zelfs woorden iemand in de (nabije) toekomst zouden kunnen helpen… Maar dit is dus een zeer hachelijke onderneming, want ieder mens interpreteert woorden naar aanleiding van wat hij zelf heeft ervaren en wat hij kan begrijpen… Dat begrip is beperkt of niet beperkt, afhankelijk van hoeveel bewustzijn je op een bepaald moment hebt… Met bewustzijn bedoel ik dan het totale spectrum van je persoonlijke kennis, inzicht en authentieke ervaringen… Geschriften van welke aard dan ook zijn multi-interpretabel, want de één legt de nadruk anders in een door hem of haar gelezen tekst dan de ander… Daarom is het verderfelijk om te beweren dat er één waarheid is en dat die dan in dat-of-dat geschrift zou staan… Want je kunt nooit weten hoe een ander een bepaalde tekst zal lezen…

Religie is een hachelijke zaak
Ik zie dus een duidelijk verschil tussen de wetenschap en haar grenzen en de persoonlijke ervaring… En ondanks het feit dat al die zogenaamde heiligen of Meesters de mens hebben willen helpen, heeft dat niet zoveel effect gesorteerd in de wereld… Vrede is er nog immer niet en de beschavingen wisselen elkaar af… Het enige wat die Meesters blijkbaar hebben kunnen doen is een paar personen proberen te helpen, dat waren de directe volgelingen… Of ze daadwerkelijk geholpen zijn in hun persoonlijke ervaring, dat is zeer de vraag… Dat kan niemand controleren… Daarom is religie een hachelijke zaak en iets strikt persoonlijks… De wetenschap kan het niet verklaren, die kiest de veilige weg van de empirische bewijsvoering… De kloof met godsdiensten en zogenaamde heiligen zal vooralsnog blijven bestaan, misschien wel altijd… We kunnen namelijk niet weten tot hoever de wetenschap zal komen door middel van onderzoek… :b:

 

athe·ïs·me het; o ontkenning vh bestaan ve god

 

Van Dale is niet de heilige graal der taal, Shriko Niet qua definities in ieder geval.

Het heeft in de meest letterlijke zin van het woord helemaal geen bijbedoeling, naast het niet hebben van een godsdienst. In feite zegt het verder niets over het erkennen of ontkennen van een God. Alleen dat iemand niet gelovig is.

 

Ik denk niet dat je dit als feit neer kan kwakken. We weten precies wat er gebeurd en ook in steeds grotere mate wat er in de hersenen gebeurd. Dat het niet verklaard kan worden omdat het persoonlijk is vind ik een slecht argument.

Hoe zou het volgens jou wel verklaard kunnen worden?

Waar baseer je dit op? Wanneer we tot op de atoom iemands hersenen kunnen "mappen" snappen we denk ik heel goed wat er persoonlijk in iemand om gaat. Ik denk dat je hier een "religieuze/mistieke" weg in slaat waarbij je heel veel aannames maakt zonder bewijs....iets waarvan ik had gehoopt dat jij ze niet zou maken.

Los hiervan: denk jij echt dat er dingen "zomaar" gebeuren? Ben je het niet met me eens dat overal een mechanisme/verklaring achter zit? Klinkt namelijk alsof je de weg van religie op gaat waar je dingen gewoon maar moet geloven omdat fantasie en logische redenatie niet worden gedaan...

Dit is de bloody limit!! . Bedoelde je niet religie i.p.v. wetenschap??? Wanneer iets niet meetbaar is doet wetenschap NOOIT bewezen uitspraken. Enkel slechts verwachtingen welke DIRECT worden verworpen als ze anders worden bewezen (zo werkt het peer review systeem gelukkig). Dit is precies het tegenovergestelde van wat wetenschap is (alleen al in de basis van het woord!)

Giggawa?! :{ Lees Dawkins; je zult zien dat dit niet terecht is. Hij doet er geen uitspraken over, hij draait de zaken juist om (en terecht!). Laat gelovigen maar eens bewijzen dat ze gelijk hebben. Waarom zou je "respect" moeten hebben voor ideeen die werkelijk NERGENS op zijn gebaseerd? Omdat ze al heel lang bestaan??? LETTERLIJK: de wetenschap kan niet iets ontkrachten wat niet bestaat.

Zit eigenlijk al in het woord niet? Dingen die nu nog onverklaarbaar zijn noemt men mystiek en daarbij trekt men ten onrechte een conclusie: (bijvoorbeeld) het was god! Dat de werkelijkheid anders is dan we dachten vinden we later vaak pas wanneer we meer weten en we het wel kunnen verklaren.

Beetje als een alternatief medicijn. Die dingen zijn alternatief omdat de werking niet is bewezen. Wordt dit wel bewezen dan zou het gewoon een medicijn zijn


Note: misschien kom ik af en toe wat hard over....dit is niet persoonlijk bedoeld!

 

Als atheist/ongelovige - noem zoals je wilt - geloof ik zelf niet dat er een godheid is,niet op de basis van de bestaande religies bedoel ik dan.Maar ik zie de 'godheid' in de natuur zelf,een voorbeeld is de donder en bliksem waarvan er vroeger gedacht werd dat het van een godheid afkwam.Bijvoorbeeld in het programma 'Bible uncoverd' worden gebeurtenissen vanuit religie met de wetenschap bestudeert,maar het blijven vraagtekens van wat er echt gebeurt kan zijn.Gelovigen houden zich vast aan hun god,terwijl wetenschappers vasthouden aan hun methoden.Bij de wetenschap zit het nadeel als je iets ontdekt dat er dan weer andere vraagtekens bijkomen,en ook zei hebben de antwoorden niet voor handen uiteraad.Religie zal daarom altijd wel blijven bestaan,of misschien ooit in een heel ver toekomst dat men opeens anders gaat redeneren en geloof achterwegen heeft gelaten.Tja wie weet,maar aan de andere kant zijn er zoveel religies geweest waarvan het christendom voor het grootste gedeelte intact is gebleven.Als de christenen niet waren geweest,hadden we nu misschien in Zues geloofd en of Aphrodite.

 

Mmm... Met alle respect, het begint een beetje te rieken naar een strijd naar het gelijk via tekstuele vergelijkingen... Ik heb daar eigenlijk niet zo'n zin in... We kunnen de teennageltjes van vlooien wel gaan tellen, maar ik heb gezegd wat ik heb gezegd en wat ik denk te weten... Ik snap wel dat teksten die hier worden geplaatst geen persoonlijke aanval zijn, begrijp me goed...

Het is zo gemakkelijk om de advocaat van de duivel te spelen… Ik kan ook moeiteloos de schrijfsels van SyKeS1 interpreteren als zijnde een soort “geloof”… Hij gelooft namelijk steevast in Richard Dawkins en het boek The God Delusion is zijn bijbel, ik citeer:

Advocaat van de duivel: Dawkins is je bevrijder gelijk een Jezus en je prijst jezelf daar gelukkig onder… Een christen is ook blij dat hij god heeft gevonden en de waarheid… Of je nu gelooft in Dawkins, al is hij nog zo wetenschappelijk, of in god, het mechanisme is exact hetzelfde: je neemt aan dat Dawkins gelijk heeft… Een christen neemt aan dat god gelijk heeft… Let wel: ik benadruk uitsluitend de werking van het mechanisme van geloof of aanname… Je hebt zelf niet geverifieerd of Dawkins wel gelijk heeft… Je neemt zijn wetenschappelijke teksten aan als zijnde “waar”…

Advocaat van de duivel: Hier zeg je dat geschreven religies kant en klare onzin zijn… In het licht waarvan? Van de wetenschap… Want de wetenschap lijkt bijna jouw religie te zijn en je hebt met klem gekozen voor Dawkins… De nieuwe wetenschappelijke “Jezus”?

Let wel: ik speel hier even de ietwat onaardige advocaat van de duivel en kan elk geschreven woord interpreteren zoals ik dat wens… Ik kan er mee spelen en iedereen de mantel mee uitvegen… Dat ik gelijk heb en de ander niet… Ik bedoel het bovenstaande als voorbeeld, niet om te kwetsen, maar om aan te tonen dat je met teksten alle kanten uit kan… Je kunt een stukje er uit vissen en daar je pijlen op richten in plaats van proberen te vatten wat iemand eigenlijk bedoelt…

Het verschil (grofweg) tussen religie en wetenschap is dat religie uit gaat van vertrouwen en wetenschap van twijfel... Een wetenschapper is nooit tevreden en vertrouwt niets wat zogenaamd onomstotelijk vast staat... Er staat feitelijk niets vast in de wetenschap...

Ik blijf er op hameren dat ik een ongelovige ben, het lijkt er soms op alsof men mij hier wil betrappen op toch een "stiekum" geloof... Waarom? Nakko, niente, nul... Ik geloof niet in een god, punt uit... Dat ik veel van godsdiensten weet en me er zelfs nog steeds in verdiep, is omdat ik in eerste instantie al mijn hele leven geïnteresseerd ben in filosofie en geschiedenis... Raakvlakken met religie zijn er dus sowieso... Ik probeer eerlijk zaken te belichten en waarachtig mijn ervaring neer te schrijven, ik waardeer het wat minder dat dit uit elkaar wordt gegooid en er stukjes uit worden gehaald die mogelijk "minder wetenschappelijk" zouden zijn of in het geheel "niet-wetenschappelijk"... Ik ben geen wetenschapper, ik lees wetenschappelijke zaken, maar deze topic gaat in eerste instantie over het geloof... Dat wetenschap daar bij om de hoek kan komen kijken, prima... Maar ik nodig de lezer hierbij dus uit om te proberen te begrijpen wat ik bedoel in plaats van op zinsneden te hameren die niet geheel in je denken passen... Of dat nu wetenschappelijk is of niet...

Ik respecteer mensen die willen geloven, mits ze mij maar niet proberen om de oren te slaan met zogenaamde heilige bijbelteksten als bewijs voor hun god... En dat ik in de hel zal komen als ik niet in die god ga geloven... Forget it, ik maak zelf wel uit wat ik waarde vind hebben en wat niet... :b:

 

Ik noem mezelf altijd atheïst met een agnostisch vleugje. Dat kan eigenlijk volgens mij helemaal niet maar dat maakt mij verder niet uit. In principe geloof ik niet in God, maar ik sluit niet uit dat er geen god-achtig principe kan zijn. Alleen dan niet in de vorm van een God uit een bestaande religie. Misschien dat je je hierin kunt vinden?

 

Mijn Nederlandse woordenboek "Prisma" staat als volgt: Atheïs'me; Godloochening, ontkenning v. bestaan van God.

En Wikipedia: Atheïsme is de afwezigheid van geloof in één of meerdere goden, of
de aanname dat er geen god(en) bestaan of kunnen bestaan.

Er is dus wel een verschil tussen het aannemen dat er geen God bestaat of dat er geen God zou kunnen bestaan.

Edit.

Wow dude, Richard Dawkins vergelijken met Jezus Christus gaat wel heel erg ver. Richard Dawkins is een mens en niks meer of minder en d'r is ook niemand die hem aanbid of wat dan ook. Hij word misschien wel gezien als een held omdat hij (vooral in America) op kwam voor atheists die onder druk worden door gelovige.

En aangezien de evolutie bewezen is, wat valt er dan nog te geloven aan Dawkins? En Richard Dawkins is niet de enige waar ik een hoop van heb geleerd, bij Thunderf00t en potholer54 om maar een paar voorbeelden op te noemen van Youtube heb ik ook ontzettend veel geleerd. Dus hem als Jezus beschouwen vind ik wel een hele fouten instelling.

 

Dit bedoel ik nu... Je leest wat anders dan dat ik schrijf... Ik heb Dawkins helemaal niet vergeleken met Jezus zoals jij dat nu uitlegt: "hem als Jezus beschouwen"... Ik heb gezegd dat het gemakkelijk is om de advocaat van de duivel te spelen en zinsneden uit iemands betoog te lichten... En daar vervolgens je pijlen op te richten... Als iemand steevast in Dawkins zijn woorden gelooft, waar is hij of zij dan mee bezig? Hij of zij neemt aan dat Dawkins gelijk heeft en de God Delusion is als het ware de heilige schrift van de atheïstische wetenschappers... Ik schreef er echter nog duidelijk het volgende bij, letterlijk: "ik benadruk uitsluitend de werking van het mechanisme van geloof of aanname…" Het gaat er mij niet om WAT je aanneemt, het gaat er om DAT je het voor zoete koek aanneemt... Of het nu "waar" is of "wetenschappelijk", je gelooft blijkbaar ergens in... Het mechanisme van aanname is wat ik bedoel, en ik maakte maar een vergelijking als advocaatje van de duivel... Een voorbeeld om iets duidelijk te maken... En meteen roep je moord en brand... Dat deed ik omdat mij bijna een geloof aan de broek werd gesmeerd, omdat ik sommige zaken neerschreef die niet in het plaatje van de natuurwetenschapper passen... Ik kom hier niet om de absolute waarheid te verkondigen, ik ben ongelovig... Hoe vaak moet ik dat nog herhalen? :b: