Thuis zitten....

Het probleem bij mezelf is meestal (niet dat ik een probleem heb of zo ) dat ik gewoon te veel denk over dingen die ik wil doen, in plaats van de dingen te doen waar ik over denk. Volgens mij is dat het belangrijkste. Ga erop uit of zo.

Maar goed, als je echt een syndroom of zo hebt gaat dat niet op natuurlijk, het is meer gericht op de mensen die zich vaak vervelen.

 

Besef dat je in de middeleeuwen dood zou zijn gegaan. Als je toen dacht: oh wat is het toch saai/vervelend om de poep uit de straten te vegen, dan mocht je gelukkig zijn met een aalmoes van de kerk. Dit is het grootste nadeel van de verzorgingsstaat, mensen denken dat ze een ''speciaal'' doel moeten hebben in het leven. Terwijl je eigenlijk jezelf gelukkig moet prijzen voor het feit dat je in zo'n veilig land geboren bent. Zolang je je best doet overleef je(ongelukken en moordenaars daar gelaten), dit is heel anders in een groot deel van de wereld. Overleven hoort al lang niet meer bij de westerse cultuur, want dat is bij ons vanzelfsprekend. Dan loop je het gevaar luxeproblemen als depressies of verveling op te lopen. Je hersenen heb je zelf in de hand, als je denkt dat je gelukkig bent dan ben je het ook. Als je de hele dag denkt dat je het niet bent, ben je het ook niet. Dus besef hoe goed je het hebt en ga dingen doen.

 

Juist ja, dus iemand met reuma moet zich ook maar niet zo aanstellen, want de gezondheidszorg in Nederland is hartstikke goed. Beetje ruwe redenatie, met een syndroom kan je er niets aan doen hoe je denkt of doet, het is namelijk een miscommunicatie in de hersenen. Ik kan er hoogstens mee leren omgaan. Maar omdat ik dat nu nog weet, betekent toch niet dat ik me daarom niet depressief en kut mag voelen omdat ik toevallig in Nederland woon?

 

Je mist zijn punt.
Als jij heel de dag op je kamer jezelf opsluit en gaat bedenken hoe zielig jij wel niet bent, schiet niemand er wat mee op, als je je gewoon met andere dingen bezig houdt merk je er al veel minder van.
En omdat wij inderdaad in Nederland zijn geboren hebben de meeste van ons inderdaad last van luxeproblemen.
Als mensen in Nederland hoofdpijn hebben, blijven ze thuis, als je in een 3e wereldland hoofdpijn hebt ga je gewoon verder met wat je aan het doen was, omdat er maar 1 dokter per 400.000 inwoners is.
In bijna alle landen ter wereld is de kans om vermoord te worden groter dan in Nederland.
Daarnaast, kijk naar wat voor ziektes wij mee te maken hebben en in andere landen, in Nederland ga je echt niet dood van een griepje tenzij je +- 80 bent, dan is de kans een stuk groter, maar dan ben je al 80 jaar, ook iets wat je niet kunt worden in andere landen.

Wij hebben hier geen echte problemen en daarom gaan we zielig doen met depressies, verveling en een mid-lifecrisis

Ik heb uiteraard geen idee wat er precies bij jou aan de hand is, doelend op je verleden.

Verder heb ik zelf ook wel een erg slecht ritme, ik had eigenlijk altijd al een slecht ritme, toen ik in het leger zat was hij eindelijk goed.
Tot ik er uit ging, toen ging ik werken bij een callcenter waar ik met die mensen 5 dagen per week tot 3 uur op het terras om vervolgens weer een uur teug te fietsen naar huis, en dat elke dag, op zaterdag uiteraard gewoon tot een uur of 5 uit.
Ook al ben ik ondertussen gestopt met het werk daar, mijn ritme is hetzelfde gebleven, zo niet erger.
Ik kan me er absoluut niet toe aanzetten om naar school te gaan omdat ik er toch niets hoef te doen, ik word er totaal niet gestimuleerd, ik zit er alleen films te kijken op mijn laptop en te msnen, dat kan ik thuis ook dus blijf ik meestal ook maar thuis.
Nog maar een maandje school en dan naar Afrika dus ik zie wel wat er daar allemaal gebeurd

Om nog even aan te geven hoe goed mijn ritme is, ik heb nog niet geslapen

 

het grootste probleem in dit land en deze maatschappij is volgens mij het individualisme, want het is voor vooral ook juist voor de geestelijk gezonde mensen gewoon niet normaal of natuurlijk om daar mee om te kunnen gaan.

Als voorbeeld noem ik dan eerst alleen al het omgaan met ouderen, wat veel zegt over een cultuur en samenleving en iets wat ik helaas ook moest meemaken van dichtbij. In veel culturen krijgen ouderen/bejaarden respect vanwege hun levenservaring en daardoor verkregen wijsheid, en worden ook daartoe behandeld en ook in zekere zin geeerd. Je kan ook ontzettend veel van leren van ouderen! In onze cultuur worden deze mensen massaal als oud vuil in hoe ik dat noem de wachtkamer van het mortuarium gedumpt. Ze mogen daar even lijden, en dan wordt zodra het kan de 'euthenasie' toegepast. Oftewel, gewoon vaak ook moord. Dat is met mijn oma ook gebeurd, die werd op een gegeven moment met verdovende middelen gewoon plat gespoten zodat het er voor de direct erbij betrokkenen er lekker vredig uitziet, maar ze kon daardoor ineens niks meer en lag plat op bed, fysiek uitgeschakeld, mentaal wil ik niet eens aan denken. En dan werd er geen water of vocht meer bij toegevoegd...onder een motto van 'ze kan zelf niet meer drinken en we geven haar ook lekker niks, ze wil zo toch niet verder', maar ja, vind je het gek, in zo'n horror oudvuil opslagplaats? ze zit zo dan ook nog eens zo onder de dope, wordt gewoon plat gehouden. Dan droog je uit en ben je dood. Vervolgens de hele familie blij wat die lastige bezoekjes zijn niet meer nodig en de erfenis kan worden verdeeld.

Maar normaal is dat natuurlijk niet, en ookal is dit algemeen bekend, toen ik het van dichtbij mocht meemaken schrok ik enorm van hoe ver mensen hierin kunnen doordraaien. Iets wat ik nooit zal accepteren en helaas was ik de enigste van onze family die daar zo over dacht. ik zeg ook hoe het is, moord met voorbedachte rade, maar ja wel door vooral onbewuste stimulansen gevoed. Mentaal sterk zijn is het enigste medicijn tegen die ziekte, en natuurlijk ook het besef dat het ook heel anders kan. Dat besef heb ik oa omdat ik gewoon super geintereseert ben ik andere culturen, mensen in het algemeen en ik ben volgens mij echt niet superslim ofzo, maar heb ook geen iq van 80 zoals "oh Kelly (ik wil je spanken" hehe die reclames waren echt humor dat weer wel), sorry, wat dat kan allemaal per persoon verschillen natuurlijk. Daarnaast heb ik wel ontzettend veel kennis over het menselijk lichaam medicatie en helaas weet ik precies wat er allemaal precies gebeurd is toen.

het moet natuurlijk wel leuk blijven dus ook even een filmpje



De koopkracht, spreek je uit als hebberigheid, staat altijd heel hoog op de agenda hier, veel meer dan in alle landen/culturen waar ik geweest ben. Niet zomaar toeval ook dat we hier zo 'rijk' zijn.

En zo zijn er meer dingen, overweldigend veel prikkels bijvoorbeeld, door reclame uitingen, die zo goed zijn uitgewerk in commercials, dat het je onbewuste gedachte fukt.

Ik merk dat bijv. bij mijn moeder heel erg goed, (vrouwen zijn daar gevoeliger voor is wetenschappelijk vastgesteld, vandaar ook zoveel babies in reclames, want dat slaat daar enorm aan, en de meeste reclames zijn ook op vrouwen gericht)

Ik kijk bijna geen TV, maar af en toe zie ik dan wel nieuwe reclames komen en gaan, en verdomd, staat dat product dan vaak ook ineens bij mijn ouders op de plank, later niet meer, de reclames zijn weer even weg en het werd anders ook nooit gekocht, ik let op al dit soort kleine dingen, als je de wereld wil begrijpen moet je mensen kennen en weten waarom doen ze wat ze doen.

ik kan nog uren doorgaan over allerei dingen, die vlieg'ramp' bijv. Stelt geen reet voor het was een slechte landing ja, maar liep uiterst goed af, bijna een perfecte noodlanding, helaas wel een paar doden maar dat is niet zo bijzonder in zo'n geval. Maar iedereen wil alles weten, alsof het een natte droom is voor de burgermannetjes voor de tv, ik snap wel waarom dat is, oa informatie verslaving, maar vind het zielig want het is eigenlijk helemaal geen normaal gezond gedrag, wel erg verleidelijk om aan toe te geven, leid weer lekker af van het werkelijke bestaan.

Dan even kort over werk, is ook niet in alle gevallen normaal, maar wel erg makkelijk om in te ontsnappen aan de wereld om je heen, dat weet iedereen, daarmee ontlopen ook ontzettend veel mensen belangrijke problemen ipv ermee om gaan en er iets mee doen. 1 van de lastigste en het absoluut het belangrijkste wat een normaal mens moet doen in zijn leven is het opvoeden van zijn eigen kind(eren), en hier gaan beide ouders tegenwoordig lekker werken, vaak ook nog bijna full time ook, dan is je kind een part time taak geworden, niet realistich, zeker niet normaal.

Het is heel makkelijk als er een probleem is te zeggen ik moet werken, en daardoor het probleem niet onder ogen hoeven te komen. Daar word een samenleving, SAMENleving, niet alleenleving, ook op de langere termijn niet beter van.

Makkelijk, maar ook super laf.

Wat ik eigenlijk vooral wil is dat mensen in dit land gaan beseffen in de toekomst dat onze leefomgeving helaas erg ziek is, en dat heeft effect op ons allemaal, en helaas zijn ook juist de geestelijk sterke en normale, soms ook wat gevoeligere personen die goede bedoelingen hebben daar ook vooral de dupe van. En je terugtrekken van al die verkeerde invloeden is volgens mij een hele natuurlijke manier van zelfbescherming, maar dat kan je natuurlijk niet altijd volhouden.

Dus wees erg kritisch en neem als het kan ook soms wat tijd om jezelf daartegen te bewapenen en leer om te gaan met die dingen, en vooral, doe die dingen waar je in gelooft, en laat je niet gek maken.

Leer jezelf 100% kennen, wat gewoon bijna onmogelijk is als je niet beseft hoe belangrijk dat is, en daarnaast roepen en schreeuwen al die andere onnatuurlijke prikkels om je heen meestal iets totaal anders dan wat jij misschien wil, en dat beseffen steeds minder mensen, die ook weer anders gaan roepen, makkelijker word het dan ook niet.

Thuis zitten kan wel goed zijn om goed na te denken over jezelf en je omgeving, maar ook daarnaast is vooral een beetje bewegen af en toe dus wat sport is een echt supermedicijn, en niet in pilvorm verkrijgbaar (nooit doen, troep slikken, ookal is een doctor nog zo aardig, keep it natural, sorry ADHDers die dit lezen, maar ritalin bijvoorbeeld is net zo gezond als dagelijkse portie cocaine, en dat voeren ze aan kinderen, ja besef in wat voor een wereld je staat, niet echt geweldig om je kinderen aan de harddrugs te zetten, maar is al 'normaal' tegenwoordig, ga maar lezen ook op internet is vast niet zo moeilijk te vinden) maar de stoffen die je lichaam zelf aanmaakt heb je gewoon nodig om op te laden, gedachte op nul, 1 doel de finish, is een hele gezonde status voor je lichaam en geest, want dat heeft ook te maken met de natuurlijke jacht op voedsel waar wij voor gemaakt zijn, mensen moesten vroeger inderdaad gewoon achter een beest aan om die te pakken, beweging en 1 doel, vreten.

Mensen zijn best simpel, maar de dingen om ons heen zijn tegenwoordig erg complex.

ik moet nu stoppen helaas, word anders veel te veel. hopelijk is wel een beetje duidelijk wat ik bedoel. Anders licht ik graag nog van alles toe.

 

Het lijkt haast of ik gewoon in een spiegel kijk...creepy...

Snap niet waarom ik deze thread nooit eerder zag?

Ik zelf ben het best gewoon op mezelf. op school/thuis etc. En dan muziek op! Altijd muziek op. Zonder word ik gewoon gek van de stilte....

Ik zelf voel me echt op mijn gemak bij mijn vriendengroep! En sociaal kan ik ook echt wel zijn en kan goed met mensen om die ik bv niet eens ken maar de drang om gewoon echt iets te doen met vrienden of noem maar op is er gewoon niet...of kameraad moet zeggen, ga je mee? Dan altijd! Verveel me ook vaak gigantisch terwijl er games/films genoeg zijn en computer is ook altijd wel wat op maar dat doet mij gewoon helemaal niks meer....Twijfel ook echt over mijn studie want dat is gewoon echt totaal geen uitdaging meer. Enige keer dat ik echt heb gestudeerd is 4 jaar terug bij mijn eind examen en had toen een 8 en 9 dus ik kan het wel. Nu is alles gewoon mwja je doet maar en hoppa een 6.

Thuis voel ik me ook op mijn gemak...terwijl ik juist ook zoiets heb van ok ik word gek hier thuis van alle mensen wil een stekkie voor mezelf. Maar goed op dit moment ook totaal geen inkomen...heb echt geen werk instelling

Trouwens kun je ergens zien hoeveel je krijgt ga je uitwonend?

 

Hier staan alle bedragen.

 

Muziek is voor mij ook heel belangrijk. Muziek zonder tekst is ook niks voor mij, of van die 'meelalmuziek'. Een tekst moet diepgang hebben, het moet ergens over gaan en het moet natuurlijk mijn stijl zijn. Mijn koptelefoon hangt altijd om m'n nek.

 

Meelalmuziek is toch gaaf, tenminste, met een gedachte op nul en gewoon meedoen, maar dat lukt mij alleen met de nodige hoeveelheid alcohol, en gelukkig drink ik tegenwoordig bijna niks meer in vergelijking met vroegere tijden, dus kan ik me nu ook alleen maar ergeren aan die herrie

nou ja 'gelukkig', ik wil nog wel vaak superzat worden, maar heb geen zin om ooit mijn lever te moeten vervangen in china ofzo, dat kost namelijk best wat centjes :b:

 

Denk maar zo, over 10 jaar zul je waarschijnlijk niks drinken. Dus kan het wel

(Ga er dan vanuit dat je op je 30e geen alcoholist bent die om de dag ladderzat is)

 

Dat kan ik dus gewoon echt niet, op de een of andere manier. En dan denk ik bij mezelf van 'kom op, Rem, doe niet zo raar', maar het lukt me gewoon echt niet.

 

om de dag ladderzat nee, dat heb ik nooit leuk gevonden

maar wat ik wel af en toe mis is bijvoorbeeld chill en relaxed een halve fles vodka in de bios achteroverslaan zodat je de tweede helft van de film ook nog twee keer kan zien (snap je em), en dan gewoon lekker verder feesten zonder verdere problemen, behalve dan dat je een beetje omloopt af en toe, dat lukt me niet meer, want dan voel ik me meteen echt 3 dagen naar terwijl vroeger was dat geen probleem

En nu drink ik af en toe 1 of 2 biertjes, ipv op zijn minst een half krat, echt horror. Dat is ook weer slecht voor mijn conditie want kratten bier sjouwen daar word je tenminste nog sterk van en dat doe ik nu dus ook veel minder.

Maar elk voordeel heeft zijn nadeel en andersom

en remco, ja, dat lukt mij dus ook niet altijd, maar of ik dat erg vind weet ik nog niet...

maar waarom lukt dat niet, die muziek is meestal echt kut, dat is voor mij ook meestal het probleem, ik heb een standaard 'disco' ook gewoon nooit een reet aan gevonden maar dat komt vooral door de k*tmuziek, en soms ook door de mensen die er opaf komen en de sfeer die erbij hangt, niet altijd het soort waar ik mee wil praten als dat al mogelijk is door de herrie, dat ligt ook aan intresse bijv, is toch eigenlijk heel normaal. Ik hoef ook geen one night stands omdat ik daar gewoon niks aan vind, als je een kuthoer ben flikker dan maar meteen op. Wel geprobeert maar toen bleef het dus weer niet bij one night, en dan telt het officieel ook niet meer

En wat ik dan wel weer gaaf vind, zet dan je koptelefoon op, net als in zo'n silent disco, dat werk voor mij meestal dan namelijk weer wel.

Soms krijg ik ook gewoon hoofdpijn van kutmuziek en dan dacht ik ook stel je niet aan maar ja, van dat soort dingen wordt ik chagarijnig dat is gewoon ook smaak.

ik zag net trouwens toevallig een filmpje, en die vond ik wel heel stoer in elkaar gezet

 

Vet gedaan inderdaad.

 

mooi filmpje!
in het begin denk je echt: wat is dit voor depressieve kijk op de wereld.
maar als ze teruggaan, dan zie ik mijn kijk op de wereld.

 

Kan het niet laten hier zelf nog op te reageren, ook al is het al een week oud. Maar je hersenen heb je zelf in de hand? Jij bent duidelijk economisch ingesteld en ik heb het gevoel dat je wat minder inzicht hebt in de psychologie (no offense btw ). Maar dat je je eigen hersenen zelf in de hand hebt is onzin. In de afgelopen 50 jaar zijn het aantal verschillende syndromen en erkende psychische problemen ontzettend hard toegenomen. Nou heb je de discussie of dit komt door het steeds beter wordende onderzoek hiernaar, of de veranderende samenleving. Persoonlijk denk ik allebei. Een syndroom is iets waar je niet even vanaf komt ofzo. Het is iets waar je mee moet leren leven. Het is gewoon niet zo simpel als een knop omdraaien en je zit weer op het juiste spoor. Zo zwart-wit kun je het toch niet maken? Psychologie is geen exacte wetenschap.

Om een voorbeeld te geven van een situatie waarbij iemand dan verder geen syndroom heeft maar toch weinig tot niks kan doen aan de situatie. Mijn vader is een aantal jaren geleden in het ziekenhuis beland vanwege hartproblemen en eenmaal in het ziekenhuis zijn baan kwijtgeraakt. Hij was toen iets van 56 jaar. Heeft 30 jaar voor dat bedrijf gewerkt, was hoofd tekenkamer en eruit gegooid door een jonge vent, die weliswaar ingenieur was, maar geen praktische ervaring had en overigens zelf nog was aangenomen door m'n vader (en dat doet iemand toch ook wel wat). Hierdoor moest hij dus ook thuis zitten, met drie kinderen en een uitkering waar je dan niet bepaald makkelijk mee rond komt. Bovendien zat hij in de oude pensioenregeling die hij ook nog eens kwijt dreigde te raken, terwijl hij daar dus ZELF voor betaald heeft heel zijn leven lang. Het was dus niet zo dat hij betaalde voor de pensioenen van anderen, maar puur voor zichzelf.

Knappe vent die zich dan niet druk maakt. Je kunt op 56-jarige leeftijd solliciteren wat je wil, maar het zal i.v.m. het pensioen in de kleinmetaal moeten zijn en aan de bak kom je dan niet. Verveling sloeg dus toe en je zag hem gewoon wat in een stoel zitten voor de tv. Mag jij proberen fatsoenlijk uit die situatie te komen met de wetenschap dat jij ook een gezin fatsoenlijk zult moeten onderhouden.

Ik denk dus dat mensen die hier ook last hebben van verveling o.i.d. gewoon iets of iemand moeten hebben die het hen verplicht stelt. Mijn vader had dus de financiën die hem daartoe zette, maar het kan ook iets anders zijn. Creeër iets voor jezelf waar je niet (makkelijk) meer uit terug kan, maar bedenk vooraf dus wel dat het ook iets goeds is. Dat zal wel moeilijk zijn om uit te denken en er zit ook een heel risico aan, maar ik denk dat het wel een goede manier is om jezelf weer een ritme aan te meten en beter in het leven te staan. Krijg je een ritme, zul je vanzelf ook véél minder met een eventueel syndroom zitten ofzo.

Uiteindelijk zijn wij dan ook een winkel begonnen met ons eigen huis als onderpand. Is nogal wat als je een paar ton aan euro's investeerd, maar voor ons heeft het heel goed uitgepakt. Uiteindelijk is m'n broer er ook beter mee geworden omdat hij daar nu fulltime werkt en het later overneemt. M'n vader heeft zijn pensioen, m'n moeder werkt er ook en is veel gelukkiger dan een aantal jaar geleden en we verhuizen zelfs dit jaar naar een groter huis. Neemt echter niet weg dat het hard werken is en dat ze al 3 jaar geen vakantie hebben, maar naar hun ervaring dus veel beter dan thuis zitten. Ik wil hier overigens niet mee opscheppen als dat zo over zou komen, want anders had ik denk ik ook niet het verhaal hiervoor getypt. Het is denk ik meer een bepaalde mate van trots en bovendien het feit dat je met de juiste (radicale) maatregelen dus je leven een flinke draai kan geven.

Edit: Overigens een interessant topic om door te lezen. Vooral als je een ongeveer zelfde situatie van dichtbij meegemaakt hebt.

 

Nou ja je bevestigd alleen maar wat ik zeg, als je je kop ertoe zet kun je jezelf gelukkig maken. Tuurlijk heb je sommige dingen niet zelf in de hand, en gelukkig zijn kan heel moeilijk zijn als je rondloopt met een ziekte en/of aandoening. Maar ik denk dat je vooral zelf verantwoordelijk bent voor je geluk. In Nederland klagen de mensen gewoon teveel, ook mensen die niks mankeren. Mensen geven werk, school en andere mensen de schuld van hun ongeluk en blijven over deze zaken klagen waardoor ze het steeds erger gaan vinden. Ik ben zelf opgegroeid zonder vader, we hadden het altijd krap thuis. Ik kon soms niet mee op schoolreisjes en soms deed de verwarming het een maand niet omdat we niet genoeg geld hadden. Op school deed ik slecht mijn best en ik stopte in 4 Atheneum, daarna een paar jaar gemerkt wat voor een smerige of saaie baantjes er wel niet bestaan in Europa. Nu ga ik weer naar school en word ik uiteindelijk geschiedenisleraar. Wat ik wil zeggen is dat je in het westen een beetje kan aanmodderen en je krijgt toch altijd nog de kans om je leven te veranderen. Er is altijd een vangnet, je kan zelfs thuisblijven en de hele dag gamen als je dat echt zou willen. De staat houd je wel in leven. Vind je het gek dat mensen in andere landen ons haten. We hebben zoveel kansen,vrijheid en veiligheid en nog klagen we.

 

Mooi verhaal. Leuk om te horen dat ondanks dat het zo tegenzat, je vader toch de moeite en het initiatief heeft genomen om er weer bovenop te komen