[gb]Skate 3[/gb]
Gespeeld | 9 november 2009 - Toen de eerste Skate een paar jaar geleden op de markt kwam, was het een verademing. Het bracht de broodnodige vernieuwing, waar de Tony Hawk-serie zo in faalde. Bovendien had het een innovatief besturingssysteem, waarbij je met de rechter analoge stick het gevoel kreeg alsof je de tricks uitvoerde. Begin 2009 kwam het vervolg. Vermakelijk, maar tegelijkertijd ook meer van hetzelfde. En nu, na het spelen van deel drie, denk ik niet dat we op een nieuwe revolutie hoeven te rekenen.
Absoluut geen ramp, want na het kort spelen van Skate 3 heb ik het skateboardgevoel weer helemaal te pakken. Daarnaast wordt er wel degelijk geprobeerd de serie naar een nieuw niveau te tillen. Goed voorbeeld daarvan is het inruilen van de oude stad voor een gloednieuwe: Port Carverton. Hierdoor kun je uren los gaan met het verkennen van de nieuwe omgevingen. De stad zelf is in principe in drie stukken onder te verdelen. Ten eerste is er de binnenstad, waar allemaal verschillende monumenten zijn te vinden waarover gesprongen en gegrind kan worden. De tweede omgeving bestaat uit het industriegebied en tot slot zijn er de luxe wijken in de heuvels, waar je bij het naar beneden scheuren extreem hoge snelheden kunt halen.
Bovenop de nieuwe omgevingen ligt het voor de hand dat er een aantal nieuwe trucjes zijn toegevoegd. De game komt pas in mei 2010 uit en dat betekent dat de ontwikkelaar nog niet het achterste van de tong wilde laten zien, maar op één ding was men nu al enorm trots. In Skate 3 kun je met de bovenkant van het skateboard over objecten grinden. Hiervoor krijg je extra punten en het is uiteraard zaak om aan het einde van de grind weer op te springen en zodoende op je wieltjes te landen.
Tot nu toe allemaal aardige vernieuwingen, maar de echte troef denkt Electronic Arts in handen te hebben met het onlinegedeelte. De tweede Skate heb ik wel eens online gespeeld, maar een verpletterende indruk heeft dat niet achtergelaten. Skate 3 gooit het, overigens net als in de singleplayermodus, op het teamgevoel. Het idee erachter is dat jij dezelfde skater bent uit het tweede deel en naam voor jezelf hebt gemaakt. Je bent even beroemd als Tony Hawk geworden, maar Tony Hawk is naast bekend skateboarder natuurlijk ook een merk. En dat is nou precies het doel dat jij wilt nastreven. Daarom bouw je een team op en daarmee zul je aan de wereld laten zien hoe tof jouw merk is. Om dit te bereiken, kunnen spelers online clans oprichten. Hoe groot die zijn, dat weet ik niet, maar in onze speelsessie ging het om teams van drie. Met dit team kun je het opnemen tegen een concurrerend team in verschillende spelmodi. Drie daarvan hebben we er gespeeld.
De eerste was een Domination-variant. In een level zijn tien plaatsen aangemerkt als stuntplaatsen. Op elke plaats kun je een score neerzetten en het hebben van de hoogste score betekent dat jij die plaats ‘ownt’. Gelukkig zat ik in een team met jongens die Skate 2 kapot hadden gespeeld en zij wisten op de meeste stuntplaatsen een mooi trucje uit te halen, zodat ik lekker achterover kon leunen en uiteraard wel de winst kon claimen.
In de tweede spelmodus kwam het teamgevoel echt naar voren. Met zijn drieën tegelijkertijd was het de bedoeling dat we binnen twintig seconden zoveel mogelijk trucs uitvoerden en een hoge score neerzetten. Hierna was het aan de tegenstander om over die score heen te klappen. Er is wel een ‘maar’ aan gekoppeld. Zodra iemand op zijn snufferd gaat, dan houdt de sessie op en doe je het met de punten die je op dat moment hebt vergaard. En laat ik nou net de n00b van het geheel zijn, die even wilde laten zien dat hij het wel kon en tot twee keer toe bij de eerste grind de stang tussen mijn benen voelde. Ach ja, weet ik ook weer hoe mijn stagiaires zich voelen als er op hen gescholden wordt!
De bovenstaande twee modi waren tof te noemen, maar over de derde ben ik minder te spreken. Het was een simpele racevariant, waarbij je als team zo snel mogelijk beneden moest zien te komen. Dit past in mijn ogen niet goed bij de wereld van Skate en dat zie ik mezelf dus niet echt online spelen.
Vermakelijk was mijn speelsessie met Skate 3 absoluut, maar overtuigd ben ik allerminst. Het spel mist het revolutionaire gevoel wat het eerste deel zo vet maakte en bovendien laat het op visueel gebied steken vallen (lees: er is nauwelijks tot geen verbetering ten opzichte van het tweede deel). Zes maanden hebben de ontwikkelaars om er nog aan te tweaken en ik hoop dat ze nog een echt grote verrassing uit de grote hoed kunnen toveren. |