Pop. 1280 van Jim Thompson uitgelezen vanochtend. Soort van zelfde setup als z'n eerdere boek The Killer Inside Me met een psychopathische sheriff in een klein Texaans dorpje, maar een heel ander verloop van het verhaal.
Er zijn veel boeken en films en andere soorten fictie waar de main character en bad guy is, en misschien ook wel crimineel gestoord. En meestal hebben ze soort van rechtmatigheid in hun motieven zodat je voor hun kan rooten. I.E. de anti-hero. Niet in dit boek, Nick Corey, de sheriff in kwestie lijkt op het begin een simpele, niet al de snuggere, luie sheriff met een voorliefde voor uitslapen en overeten maar laat zich langzamer hand kennen als uitschot eerste klasse, met extreem uit de hand lopende illusies van grandeur.
Één van de donkerste verhalen dat ik heb gelezen, vooral juist omdat de verteller deze klootzak van een sheriff is en je meegenomen wordt in zijn gedachtegang.
Laatst bewerkt: 25 dec 2009