![[IMG]](http://www.kingunderground.com/catalog/images/david%20axelrod%20-%20songs%20of%20innocence%20.jpg)
David Axelrod - Song of Innocence
Ik heb het tijden niet aangedurfd deze plaat te reviewen, puur omdat ik bang ben dat ik de plaat tekort zal doen. Toch ga ik het vandaag echt proberen.
Dit album is in mijn ogen een zeer speciaal, maar ook tijdloos album. Het is zoveel malen gesampled door Jan en Alleman, maar laten we puur op dit album focussen zoals het is: Het geniale, melodieuze samenspel van verschillende heerlijke instrumenten. De keuze voor de blazers en strijkers is een zeer goede geweest, want dit geeft dit album juist dat speciale randje dat het anders maakt dan de gemiddelde jazz en funkplaat. Maar naast jazz en funkelementen vind je hier ook rockelementen terug in de vorm van de elektrische gitaar. Het doet bijna denken aan de soundtrack voor een James Bond film, want het ademt echt die groteske sfeer uit.
Het album begint met 'Urizen', een track met een intro die gelijk je aandacht trekt door het vreemde, maar toch lekkere geluid van de strijkers. Dit wordt gelijk gevolgd door een heerlijke drumsessie ondersteund met een heerlijk basgeluid. Zoals ik al eerder zei geven de strijkers en blazers de track een groots geluid dat zijn weerga niet kent. Ook de gitaarsolo hoort niet vergeten te worden, geweldig ondersteund door de strijkers en blazers. De echte ster van 'Urizen' is echter de bas-speler. Wat een geniale solo, die terecht gesampled is door onder andere Jurassic 5.
Van 'Urizen' gaan we naar 'Holy Thursday', mijn favoriet en ik denk ook die van vele anderen. Dit is na The Edge waarschijnlijk de bekendste track van Axelrod, mede dankzij GTA IV, waar het nummer op een van de radiostations aanwezig was. En wat een passend nummer. De strijkers en blazers (laten we ze vanaf nu 'stenbla' noemen, voor de makkelijkheid) geven dit nummer de vibe van een wereldstad mee. Je waant je als het ware even tussen de hoge gebouwen op een zonnige dag. Ook hier zijn de drums weer ongelooflijk lekker. Je kunt horen dat Axelrod vroeger zelf een drummer is geweest, hij heeft echt een oor voor geweldig drumspel. Het neigt af en toe zelfs een beetje naar breakbeat, iets wat David Axelrod overigens geheel onbewust deed. In tegenstelling tot het vorige nummer is hier een piano aanwezig, die vanaf het begin af aan gelijk de goede toon zet voor het nummer. Dit alles wordt weer ondersteunt door de geweldige bassist, wiens naam ik weleens zou willen weten. De gitaarsolo richting het einde maakt het geheel helemaal af.
Eigenlijk zou ik dan niks meer hoeven te zeggen over 'The Smile'. Dit nummer zet de geweldige toon van 'Holy Thursday' weer gewoon verder. Ook op deze track kun je merken hoe geweldig melodieus Axelrod te werk is gegaan. Elke afzonderlijke melodie wordt tot in de details gespeeld en de rustigere stukken worden afgelost met de geweldige intensiteit van de stenbla (weten jullie het nog?  ), zoals ook al op het vorige nummer te merken was. Ook hier is er weer geweldige ondersteuning van zowel de bassist als de drummer.
'A Dream' laat de luisteraar even afkoelen na al het muzikale geweld van de vorige tracks. Dit is een van de rustigere nummers, maar niettemin te onderschatten. De hoofdrolspeler in dit stuk lijkt te klinken als een klavecimbel. De toon is rustgevend, maar wordt op bepaalde momenten toch nog afgelost door de stenbla, die zich op het midden van het nummer na deze keer behoorlijk inhouden. Dit zorgt er wel voor dat de rust van het nummer niet wordt overstemd.
'Song Of Innocence' is als titeltrack geslaagd te noemen. De track is dan wel een beetje een herhalingsoefening van zowel 'Holy Thursday' en 'The Smile' met eenzelfde soort begin als 'Urizen', maar dat mag de pret niet drukken. Deze track houdt het hoge niveau van de plaat hoog door weer het samenspel van de verschillende instrumenten en de muzikale harmonie en grootsheid die zij uitstralen. Richting het einde wordt de track heerlijk afgesloten door een mooie, lekkere drumsolo die afgelost wordt door de blazers met een echt jaren '60 soul geluid.
'Merlin's Prophecy' is altijd mijn minst favoriete track van het album geweest, maar is desalniettemin muzikaal ook weer van een geweldig niveau. De stenbla zijn hier zijn wel ongeveer de hoofdrolspelers te noemen op dit nummer, aangezien ze vrijwel de gehele tijd aanwezig zijn. De gitarist, die ik tot nu toe nog veel te weinig credit heb gegeven, eindigt het nummer heerlijk met een goede, lekkere solo, ondersteund door de stenbla.
We komen alweer aan bij het laatste nummer van het album. Maar zoals men weleens zegt: "Last, but not least". En dat is in dit geval zeker het geval. 'The Mental Traveller' is mijn favoriete track van het album. Het begint heel mysterieus met de strijkers op een enkele hoge toon, die na enkele seconden onderbroken wordt door verschillende instrumenten. Een van deze instrumenten is de gitaar, dat toch wel het hoofdinstrument van dit nummer is. Deze zet dan ook een lekkere melodie neer die gevolgd wordt door het invallen van de drums. Deze melodie wordt later veel duidelijker gespeeld door al dan niet dezelfde gitaar, ondersteund door de strijkers die het deze keer voornamelijk met de achtergrond moeten doen. Rond de helft van de track wordt de luisteraar uit trance geschud met een stilte, na een tijd van intens samenspel tussen de stenbla en de gitarist. Deze stilte wordt opgevangen door de geniale drummer en bassist, die samen met de stenbla toch wel de sterren van deze plaat zijn. Deze stenbla krijgen aan het eind van deze track toch nog even de kans om te doen waar ze goed in zijn, wat zorgt voor een intens, maar heerlijk einde.
Concluderend kan ik dus zeggen dat deze plaat een korte, maar erg intense rit is. Het is in mijn ogen een van de meest geweldige muzikale werken van de moderne tijd, wat wel wordt benadrukt door de vele malen dat het gesampled is. Het album groeit met elke luisterbeurt, zelfs na maanden van lange luistersessies. Langzaam maar zeker kruipt het omhoog in mijn top 10 om waarschijnlijk uiteindelijk de nr 1 plaats op zijn naam te zetten. En dat verdient deze klassieker zeker.
5*
|
