Ik zal proberen uit te leggen waarom je het spel niet als minder eng ervaart op easy dan op nightmare. De 'angst' in dit spel die je voelt is de angst dat er ieder moment Taken kunnen opduiken
die je kwaad willen en kunnen doen. En daar zit de essentie van m'n verhaal. Taken kunnen je op easy haast niet kwaad doen. Ze zien er weliswaar eng en gevaarlijk uit met een zwarte schaduw, maar op easy is even 1 seconde je lampje schijnen en een kogel afvuren voldoende om ze te doden.
Oke, als je niet schiet dan zullen ze Alan Wake natuurlijk pijn doen en gaat hij zelf dood, maar omdat ze zo makkelijk neergaan zal het character Alan Wake bij een gemiddelde speler niet in gevaar komen, en de daarbijhorende angst om dood te gaan niet aanwezig zijn. Je gezondheid is nauwelijks in gevaar gebracht, je hoefde niet te rennen voor je leven, en eigenlijk was het best wel saai. Op naar de volgende confrontatie. Oeh, daar loopt er weer een met een zwarte waas om hem heen; Even lampje schijnen, kogel afvuren en klaar. *GAAP*. Volgende. Pff, v. wat een saai spel zeg.
Alles is anders op nightmare, waar elke confrontatie een gevecht op leven en dood oplevert. Je weet dat als je nu iets verkeert doet het verkeerd met je character afloopt en de 'angst' voor de Taken is hierdoor veel groter.
-Ik schrijf het hier een beetje dramatisch op, doodgaan en rennen voor je leven, het is natuurlijk maar een spelletje, maar een angstgevoel dat je wellicht voelt is hier wel op gebaseerd geloof ik. -
Zie de uitleg hierboven. De relatie tussen jouw vergelijking (dat zijn echt appels en peren) en de mijne (appels en appels) snap ik niet.
Klik om te vergroten...