Dat is dus niet zo. Kunst werd een paar eeuwen terug ook al gesubsidieerd door de overheid.
Het concept kan van alles zijn. Het kan maatschappijkritisch zijn, reflectief, emoties oproepen, het kan aanzetten tot nadenken en het kan ook simpelweg vermaak zijn (zeker als je het doortrekt naar cultuur in z'n algemeenheid).
Dingen die van groot belang zijn in een samenleving. De Romeinen & Grieken wisten dat al.
En ik weet niet of je kunstenaars kent? Degene die ik ken zijn de meest hardwerkende mensen die ik om me heen heb. Het is niet zo dat ze op hun luie gat op een subsidie zitten te teren. De meeste mensen die ik ken (vooral beginners) hebben al een bijbaan, en werken vervolgens nog aan hun projecten. Een duwtje in de rug kan dan echt bepalend zijn.
Dat hoeft niet per se inderdaad. Als een kunstenaar volledig autonoom te werk kan gaan en vervolgens een groot publiek bereikt dan is dat natuurlijk prachtig. Dat is echter niet altijd even reëel. Ik denk echter, wanneer iemand doelbewust voor de massa gaat werken je er het label commerciëel op kan plakken en het kwalitatief minder is, omdat het doel dan ook verandert.
Maar wat is een groot publiek en een klein publiek? Ik ga graag naar het FOAM en daar komen mijns inziens heel veel mensen, ook jongeren. Toch hoef ik mijn ouders er niet mee naar toe te nemen want die kunnen het misschien nog wel mooi vinden maar snappen er verder niet veel van.
Dat is een beetje de dualiteit van het verhaal; maak je kunst die jezelf mooi vindt, of maak je laagdrempelig werk dat jan en alleman begrijpt? Dat is niet zo prikkelend.
Al denk ik aan de andere kant wel dat kunstenaars meer naar buiten moeten treden. Ik vind soms ook dat mensen in het wereldje zo gefocust zijn op de andere mensen in het wereldje, en daar in rond blijven hangen en niet daarbuiten kijken. Want ik besef heel goed dat mijn wereld niet het enige is. Maar goed, daarom denk ik ook dat ik later mijn geld wel ga verdienen.
Laatst bewerkt: 6 jan 2011