Tenku no Shiro Rapyuta (1986)
Na 2 Miyazaki's die het eigenlijk nét niet waren, dan nu eindelijk Tenku no Shiro Rapyuta. Officieel gezien is dit de allereerste echte Ghibli, en hij beviel mij prima.
Weer komt Miyazaki met schitterende omgevingen. Slag Ravine is een soort wereldje gebaseerd op de Victoriaanse tijd in Wales/Engeland. Heerlijk vormgegeven en de scene met de duifjes die door het landschap vliegen was een lekkere binnenkomer.
Al gauw ontpopt zich een mysterieus plot wat echt mijn interesse wekte. Die mysterieusheid is echt een goede prikkel om verder te kijken, en er lijkt zich nu echt eens een anime te ontwikkelen die avontuurlijkheid voorop heeft staan.
Helaas is Miyazaki naast een geweldige fantast ook een fervent liefhebber van geweld en oorlog. En dus gebeurt eigenlijk hetzelfde waarin ik me in de 2 voorgaande Miyazaki's ook al heb zitten storen: er komt weer een massive shootout. Robots met shootings lasers, duizend bommen en granaten... Ik zag de bui al weer hangen. Al dat geschiet neemt voor mij die mystiek van Laputa en de zoektocht daarnaar in 1 klap weg. Ik vond dat persoonlijk echt jammer.
Gelukkig, echt gelukkig had ik het wel bij het verkeerde einde. Na dit spectaculaire gewelddadige tussendoortjes gaan we gelukkig door waar de film gewoon over moet gaan, en dat is het vliegende kasteel. Dola's crew (exclusief Dola zelf) is echt een hilarisch stelletje bandito's. Met scherpe dialogen en leuke humor vind ik dit echt een hele goede toevoeging. Ook de interactie tussen Pazu en Sheeta is zeer geloofwaardig en overtuigend. De scene in het adelaarsnest was echt een hele mooie scene. En het avontuurlijke wat dreigde verloren te gaan is weer helemaal terug. De ontdekking van Laputa zelf is echt een hoogtepuntje in mijn kijkervaring wat Ghibli betreft, en we zijn nog maar net begonnen.
Het draait allemaal uit op een echte feel goed film, en mijn kennismaking met Laputa overheerst gelukkig over dat rare tussendoortje in de legerbasis. Als ik nog een Miyazaki te zien krijgt die zich nog meer richt op mystiek en avontuur, en minder op knallen en blazing gun, ben ik een gelukkig man. Vooralsnog mag deze film trots zijn op een 8.
8.1/10
Op naar Tonari no Totoro
Klik om te vergroten...