Jetro Willems: Voor mijn neus zag ik mensen sterven
De kans is groot dat Jetro Willems vanavond zijn officieuze debuut maakt in het Nederlands elftal. Een mooie stap in zijn ultraprille carrière, maar de 18-jarige PSV'er kan zich er niet druk over maken. "Vroeger op straat had ik pas echte zorgen aan mijn hoofd."
Ontspannen
Ontspannen hangt hij over de boarding aan de rand van het Stade Juan-Antonio Samaranch, lurkend aan een pakje sportdrank. Af en toe beweegt Jetro Willems rustig met zijn armen als hij iets uitlegt. Een enkele keer lacht hij zijn met een beugel beplakte tanden bloot. Het is geen gespeelde relaxedheid, hij zal nooit een toneelstukje opvoeren van 'kijk mij me eens thuis voelen bij het Nederlands elftal'. Nee, zijn karakter is nu eenmaal doordrenkt met onverstoorbaarheid. Niets kan Willems van de wijs brengen.
Na de vraag hoe dat toch kan, komt het gesprek al snel op de omgeving waarin hij opgroeide. "Ik woonde bijna heel mijn jeugd in een van de gevaarlijkste wijken van Rotterdam. In Zuid heb ik veel meer meegemaakt dan een foutje maken tegen Feyenoord. Als je die dingen met elkaar vergelijkt, stelt het voetbal niet veel voor." De linksback van PSV doelt op de wedstrijd in De Kuip, waarin hij op de achterlijn simpel werd afgetroefd door Ruben Schaken die vervolgens naar binnen trok en in de korte hoek de 2-0 voor Feyenoord produceerde.
Kritiek
Direct wist hij hoe het was om als voetballer een lading kritiek over zich heen te krijgen. De jonge verdediger lag er geen moment wakker van. "Wie mij niet groot heeft gemaakt, kan me ook niet klein krijgen", klinkt het filosofisch. "Ik ben hard geworden op straat, want het leven daar was héél hard. Heb genoeg ernstige dingen gezien, zoals schietpartijen. Recht voor mijn neus zag ik mensen sterven. Dat gebeurde in die tijd gewoon."
Het had weinig gescheeld of Willems was door dat criminele circuit opgeslokt en nooit meer op het rechte pad terechtgekomen, zegt hij zelf. "Heel mijn jeugd gebeurde er verkeerde dingen om mij heen. Maar toen ik een jaar of 14 was, kwam daar verandering in. De hangplekken werden door de gemeente gesloopt en opgeknapt, zodat wij daar weg moesten. Toen ben ik wel wat rustiger geworden. Als ik terugkijk op die tijd en ik vergelijk het met nu, ben ik ontzettend blij dat het allemaal zo is gelopen. Ik heb nog regelmatig contact met gasten van vroeger, gelukkig is bijna iedereen redelijk goed terechtgekomen. De jongens die op het verkeerde pad zijn geraakt of gebleven, spreek ik niet meer."
Foutjes
In het geval van Willems bracht de bal redding. Eerst nog bij Spartaan'20, maar al snel verkaste Willems naar de jeugdopleiding van Sparta. Daar groeide hij uit tot een van de grootste verdedigende talenten. PSV was er het snelst bij en bood hem vorig jaar augustus een contract aan. Dankzij blessures bij Erik Pieters en Abel Tamat was hij plotseling een vaste waarde bij de Eindhovenaren.
Ondanks zijn foutjes maakte hij het gehele seizoen behoorlijk veel indruk, ook op Bert van Marwijk. Nu loopt hij in Lausanne tussen de voetbalmiljonairs. "Zover ben ik nog niet. Maar daar zal ik langzaam naar toewerken", zegt hij lachend. Daarna met een serieuze blik: "Ik voetbal alleen voor mezelf. En voor mijn familie natuurlijk. Verder voor niemand. Nu ik op trainingskamp ben, heb ik elke dag contact met mijn broertje, zus, moeder en vader. Op Skype vragen ze hoe ik heb getraind, wat ik heb gegeten, dat soort dingen."
Nerveus
De chatsessie van morgenochtend zal ongetwijfeld vooral over de oefenwedstrijd tegen Bayern München gaan. Naar alle waarschijnlijkheid maakt Willems tegen de vice-kampioen van Duitsland zijn debuut voor Oranje. Groot minpunt van het goedmaakduel (zie pagina 21) is dat het niet als officiële interland de boeken in gaat. Meer dan een officieus debuut zal het dus niet zijn in de Allianz Arena. Uiteraard maakt Willems zich ook dáár niet druk over. "Dat maakt me niet zo veel uit. Best een goed ploegje toch, dat Bayern? Zenuwachtig zal ik in ieder geval niet zijn. Toen ik mijn debuut maakte voor PSV was het de laatste keer dat ik nerveus was. Niet in de aanloop naar die wedstrijd tegen Vitesse, maar alleen tijdens mijn eerste balcontact. Toen was ik ineens zenuwachtig. Maar dat zal me niet nog een keer overkomen, ook niet in het shirt van Oranje."
Klik om te vergroten...
