Het "materiële" probleem begint bij productie, niet bij consumptie (vanuit vraag en aanbod kun je dit omdraaien, maar dan blijft de echte schade ontstaan bij de productie). In een wereld gevuld met multi billion marketing triggers om te consumeren en om de consumptiemaatschappij als iets positiefs te presenteren en om tegen de droevige misstanden van kapitalisme te camoufleren, is het erg moeilijk om een significante tegenbeweging te creëren. Zelfs als die er is, blijft de oorzaak liggen bij de productie, dus daar moet ook de (materiële) oplossing komen.
Dat kan zeker, maar dat is een andere kwestie. Het ging om de enorme vermogens die enkelen hebben vergaard ten koste van mensen, dieren en milieu. Als ik bewuster ga consumeren, blijft dat probleem gewoon bestaan. Dus voor dat vraagstuk is dat niet zo relevant. Het is een beetje die hail corporate mentaliteit (wat gewoon een betaalde propagandatactiek is) om de consument ter verantwoording te roepen en de kapitalisten te ontzien.
Ja je lijkt dus slachtoffer te zijn van de propagandamachine van big business, die bijvoorbeeld met het idee van
plastic recycling kwamen om de verantwoordelijkheid bij de consument te leggen en het idee te wekken dat die significante invloed heeft in het wel en wee van het ecosysteem.
Voedselindustrie buit arbeiders uit, zelfs hier in Nederland. Ik geloof niet dat je gaat uitkomen. Tech maakt allemaal gebruik van mijnen met kinderen en shit, als ik dat niet gebruik word ik een paria. Ik zou echt wel verhongeren als ik me niet medeplichtig meer zou maken aan die uitbuiting, maar misschien hebben wel andere opvattingen over wat uitbuiting is.
Weet ik niet, maar ik zou deze situatie niet bestrijden door die vermogens te verdelen, maar door de relatie tot kapitaal te egaliseren.
Klik om te vergroten...