Mja, dat van die woede klopt wel. M'n vrouwtje werd jaren lang gedwongen om te bidden en naar de kerk te gaan door d'r ouwe. Ging ze niet, dan werd ze geslagen of werd ze gewoon door het gezin genegeerd. Met mij zelf is er eigenlijk weinig gebeurd als het om "geloof" gaat, ik heb er gewoon nooit iets mee gehad. Zoals ik al eerder zei, ik geloof in mezelf. Ik ben er zeker van dat iedereen de kracht heeft om door tragische en minder fijne fases in hun leven te komen zonder dat ze op een "geloof" moeten leunen. Als ik hier boven lees dat mensen bidden om goede cijfers te halen en daar later "god" voor bedanken of denken dat "hij" er toch iets mee te doen had vind ik dat raar en eigenlijk een beetje vervelend. Ik bedoel, als je goeie cijfers haalt op school en ja carriere loopt goed dan heb je dat aan jezelf te danken. Jij en je houding/motivatie tegenover wat je doet bepaald hoe je verder komt en wat je klaar speelt. Daarom zeg ik, ik geloof ik mezelf. Ik ben de realiteit, ik besta en ik bepaal hoe ik met dingen om ga. Zo heb ik het altijd gezien en zo zal het ook altijd blijven.
Zwaar klote, dat van je moeder. Ik weet nog dat mijn oma ook veel problemen had in d'r latere jaren omdat ze vroeger gewoonweg geslagen en geschopt werd door haar ouders, broers en zussen omdat ze ervoor koos om niet met hun gebeden mee te doen. Ook die praatjes over hel en verdoemenis klinken mij en zeker m'n vriendin sterk in de oren.
Heel jammer dat het met sommige dingen zover moet komen. Maar zoals je zelf al zegt, zolang je zelf probeert er het beste voor jezelf en je dierbaren van te maken komt alles goed.
Laatst bewerkt: 25 mei 2006