XBW Universum topic

inb4 dat leven, leven moet zijn zoals wij hier kennen...

 

Ja maar als je nagaat dat er zich meer sterrenstelsels in het heelal bevinden als zandkorreltjes op de aarde, dan moet er toch wel ergens een vergelijkbare planeet als de aarde zijn.

Die beltageuze supernova zit er inderdaad binnekort aan te komen. Maar binnenkort kan in het universum net zo goed over 10.000 jaar zijn. Als de supernova er komt schijnt het een aantal weken niet donker te worden op aarde. Lijkt me echt gaaf om mee te maken!

 

Doet me denken, wat als dat gebeurt was in de tijden van de middeleeuwen oid. Die mensen hadden compleet gek geworden als het opeens niet meer donker werd.

 

Er zijn al eerder supernova-explosies direct waargenomen door mensen. Het bekendste voorbeeld is de explosie in de Krabnevel in het jaar 1054. Gedurende enkele weken was deze explosie gewoon overdag met het blote oog te zien, zo'n twee jaar lang was deze explosie 's nachts duidelijk te zien. Chinese en Arabische astronomen hebben hiervan verslag gedaan. Die was echter lang niet zo fel om het 's nachts niet meer donker te maken (volgens wikipedia een magnitude van -6).

 

Is er niet in 1987 nog eentje waargenomen?

In mijn vorige post stond trouwens Beltageuze supernova, maar dat moest betelgeuze supernova zijn.

Op de site van de ruimtetelescoop Hubble staan trouwens ook geweldige foto's: http://hubblesite.org/

 

Hahaha, same here! Onder andere hierom vond ik Mass Effect zo'n vet spel. Ik had echt tientallen uren extra er in zitten in 1 playthrough door het verkennen van al die kleine clusters en planeetjes! Geweldig. Nou heb ik dat ook wel met meer avontuurspellen zoals Fable en destijds The Elder Scrolls: Oblivion; dat ik alles wil verkennen en overal wil weten wat er is

 

Touché.

 

Omgosh I wanna live for ever en al die shizzle meemaken.

 

Het punt is dat men überhaupt (nog) niet weet hoe makkelijk of moeilijk leven ontstaat. Je kan wel allemaal schattingen doen, maar die slaan nergens op.

Volgens recent onderzoek is er voor elke ster in het heelal minimaal 1.6 planeet. Het waarneembare heelal bevat zo'n 30 tot 70 miljard triljoen sterren... Dat zijn er een hoop, maar wie weet is de kans op leven ook wel één op 70 miljard triljoen. Ik zeg niet dat het wel of niet zo is. Ik denk wel dat er we er nog te weinig van weten om veelzeggende schattingen te maken.

Persoonlijk zie ik niet in wat er zo fantastisch is aan leven en waarom men juist zoveel mogelijk leven in het heelal wil zien.

 

Nieuwsgierigheid, de wil om nieuwe dingen te leren en te ontdekken, de mogelijkheid tot uitbreiding van onze omgeving, en natuurlijk ook proberen in te zien hoe we zelf zijn ontstaan, hoe gewoon/ongewoon we zijn en wat onze plek in het universum inhoudt.

 

Hmm ik had juist een andere docu gezien waar ze uitrekende dat als je keek naar de hoeveelheid sterren en daarvanuit gaat dat elke ster gemiddeld zoveel planeten bevat er wel 200.000 aardachtige planeten zouden moeten zijn met "leven"

Was wel een beetje een oude doch.

Oja leuk linkje om pulsars te horen:

http://www.jodrellbank.manchester.ac.uk/~pulsar/Education/Sounds/sounds.html

 

Dat soort statistieken zijn puur giswerk zolang je niet meer informatie hebt dan één planeet met leven en geen weet hebt van de hoeveelheid mogelijk bewoonbare planeten. We beginnen met de Kepler pas een idee te krijgen van de hoeveelheid planeten, maar we weten nog praktisch niets van de mogelijkheid tot leven daarop. Sterker: we weten het niet eens van ons eigen zonnestelsel.

Mijn persoonlijk verwachting is dat leven welig tiert, daar waar het ook maar de minste of geringste mogelijkheid heeft. Als een soort schimmel. Dat baseer ik natuurlijk nergens op, maar we komen er stukje bij beetje wel achter dat het er op lijkt dat onze omstandigheden minder bijzonder zijn dan we eerder voor mogelijk hielden. Het zou me niets verbazen dat dat ook het geval is met leven an sich.

 

Deze is op zich wel leuk voor mensen die willen weten hoe belangrijk onze maan eigenlijk voor ons is:

[yt]H8MtQeBH9Xg[/yt]

Sowieso wel een aardige reeks om eens te kijken alleen moet je de tijd ervoor hebben, en er tegen kunnen dat er redelijk veel herhaling in zit.

 

'Through the Wormhole'

http://www.imdb.com/title/tt1513168/

was hem bijna vergeten, van de week even zien.

Verder is 'the universe' best een heel aardige docu om te bekijken idd en aan die herhaling stoorde ik me niet. Materie is lastig zat en leren doe je door herhaling toch?

 

Dit hangt er inderdaad vanaf of je een er optimistisch over bent.
Dit is namelijk mooi samengevat in de "Drake Equation" (http://en.wikipedia.org/wiki/Drake_equation)
Dan varieert het tussen de 20.000 en de 0.000065 planeten met intelligent leven..(optimistisch en pessimistische schatting)

Een andere, best snelle Hypernova (wat minstens 100 sterker is dan een supernova!!) is Eta Carinae, een dubbelster op ongeveer 8000 Lichtjaar afstand. Ook als deze in de komende miljoen jaar afgaat, zouden we een boek kunnen lezen, 's avonds!

Het is fantastische materie om over na te denken..

Overigens, ik ben sterrenkunde student, dus als er vragen zijn, dan heb ik boeken zat om het op te zoeken!!

 

Als we met Hubble (of JWST) naar die Ultra Deep Field kijken en we als het ware terug in de tijd kijken, hoe weten we dan wat daar nu is? En als je eens 180 graden de andere kant op tuurt, is daar dan nog helemaal niks?

Ohja, als je met al die gigantische snelheden waarmee het heelal beweegt, zolang naar één klein puntje blijft kijken.. krijg je dan geen verschuivingen?

 

Als we naar die sterrenstelsels kijken, die dan op dat moment erg jong zijn, kunnen we niet weten hoe ze er op dit moment uitzien. Maar, aangezien we weten hoe ons melkwegstelsel en andere dichtstbijzijnde sterrenstelsels eruitzien, kunnen we wel inbeelden hoe het er nu uit zou kunnen zien.
Het moet wel ongeveer als onze omgeving eruit zien. Als we de hele andere kant op kijken, moeten we (ongeveer) hetzelfde zien. Als de Hubble weer een foto maakt, maar dan de andere kant op, krijgen we wederom een foto met duizenden sterrenstelsels op ongelofelijke afstanden.

Inderdaad heb je wel last van de bewegingen van de aarde. Maar aangezien deze aardig bekent is kan daar voor gecorrigeerd worden. Dus de Hubble moeten ze af en toe wel wat bijsturen. Elke telescoop, op aarde of daarbuiten, moet tijdens observaties bijgestuurd worden. Maar dat wordt meestal door computers in de gaten gehouden.
Maar, aangezien de afstanden onwijs groot zijn, heb je minder last van verschuivingen van bijvoorbeeld die ene sterrenstelsel, die met grote snelheid door het heelal vliegt. Kijk maar uit het raam in de auto, de bomen dichtbij zullen erg snel voorbij schieten, terwijl de bomen die verder weg staan, een stuk langzamer gaan. Die kan je wel makkelijk bijhouden met kijken. Nou, en in het heelal zijn de afstanden miljoenen keren groter...

Alleen, het heelal dijt ook uit. Dus alles waar we naar kijken, vliegt weg. Deze snelheid kunnen we meten. Dit is de Hubble law (http://en.wikipedia.org/wiki/Hubble's_law).

 

Behalve Andromeda. Die ligt op ramkoers met de melkweg.

 

Het coole is dat de planeten in beide sterrestelsels zover uit elkaar liggen dat bij het samengaan ze elkaar nergens raken of dat de kans iig richting nihil is.

Daarna wordt het natuurlijk wel een zootje met zwaartekracht en zwarte gaten etc, maar dat terzijde

 

True. Kans is het grootst dat veel planeten en sterren veel verschillende kanten op worden geslingerd. Daadwerkelijk raken zal er inderdaad niet bij zijn. Het moet wel echt een mooie show worden ^^

[yt]7HF5Oy8IMoM[/yt]