Mijn analyse gebaseerd op het werk van historici die voorbeelden hiervan hebben gedocumenteerd. Dus eigenlijk precies dezelfde basis als jouw analyse. We trekken er alleen compleet andere conclusies uit.
Dit manifesteert zich bijvoorbeeld in de discussie of geweld wel/niet geoorloofd is. Zie bijvoorbeeld 4.2 in Williams, D. M. (201
. Contemporary anarchist and anarchistic movements. Sociology compass, 12(6).
Dit ben ik met je eens. Daarom maak ik ook expliciet verschil tussen het traditionele bolsjevisme en anarchistische vormen van communisme.
Deze zin sloeg meer op bolsjevisme dan anarchisme. Dat had ik duidelijker kunnen beschrijven.
Je scheert kapitalisme hier over een kam. Extreem libertarisch kapitalisme wordt neergezet als de ultieme vrijheid maar het kapitalisme wat we zeker in Europa nastreven is verre van dat. In tegendeel, vanuit de Europese politieke christendemocratische traditie wordt juist betoogd dat een centrale autoriteit nodig is omdat mensen elkaar vreselijke dingen aandoen in een volledig vrij politiek systeem. In dat opzicht heeft het libertarisch kapitalisme eigenlijk nog meer gemeen met het anarchisme dan met het wereldwijde kapitalistische systeem dat we op dit moment hebben.
We komen hier op een hele fundamentele discussie over hoe we grote wereldwijde problemen als vervuiling of sociale ongelijkheid kunnen oplossen. Binnen het anarchisme is het idee dat door het concept van directe actie een gelijke maatschappij kunnen bereiken zonder onrecht. Daarbij wordt er dus uitgegaan van het feit dat mensen inherent het goede doen.
Aan de andere kant heb je de filosofische traditie waarbij autoriteit als noodzakelijk wordt gezien om mensen tegen de excessen van zichzelf te beschermen. Ik zit meer aan die kant omdat ik juist vind dat het gebrek aan sociale kaders ervoor heeft gezorgd dat wij grote sociale en milieuproblemen hebben gekregen. Ook draagt het bij aan het probleem van de collectieve actie. Een bewezen feit uit de gedragspsychologie is dat wij zaken minder tot niet belangrijk vinden als de schadelijke effecten ons niet direct raken, of als die zich pas op een later moment manifesteren. Met een volledig gedecentraliseerd anarchistisch systeem kan je dit soort problemen niet het hoofd bieden omdat het verzamelen van de informatie om dit soort problemen in kaart te brengen al vereist dat je een overkoepelende autoriteit in het leven roept die deze informatie samenbrengt, wat weer tegen het principe van anarchisme ingaat. We hebben het ook nog niet gehad over de afdwingbaarheid van dit soort maatregelen. Als commune A schade heeft van commune B en B doet er niks aan, hoe lossen we dit dan op? Dat is een vraag waar ik wel benieuwd naar ben. Klimaatverandering is een goed voorbeeld. Internationale betrekkingen wordt door veel wetenschappers gekenmerkt als een systeem van anarchie waar weinig tot geen zaken kunnen worden afgedwongen. Het is juist in dit anarchistische systeem waar de grote problemen van de wereldwijde ongelijkheid en afwenteling van milieuproblemen zich in manifesteren. Er wordt juist gekeken naar manieren hoe we dit via een internationaal systeem (the international rules-based order) het hoofd kunnen bieden. En laat het nou juist deze international rules-based order zijn die steeds meer onder druk staat door de groeiende macht van opkomende staten (multipolarity) waardoor het nóg moeilijker wordt om grote internationale problemen op te lossen. In de jaren 80 waren we véél dichter bij een oplossing voor het klimaatprobleem dan nu. Er was toen minder internationale anarchie.
Laatst bewerkt: 28 mrt 2020
