Er waren grapjes waar ik om kon lachen. Zoals die van de cliniclowns. Vroeg Jack zo van: "waarom ga je niet bij je broer op bezoek"? Bassie: "Ja daar heb je toch cliniclows voor?". Die vond ik leuk, maar daarna ging het bergafwaarts. Ze gingen veels te ver. De ene tumor grap na de andere. Ik weet niet of jullie het weten, maar die man vraagt zich af of hij over een half jaar nog leeft! En daar maak jij grapjes over! Sorry, maar dat vind ik geen humor meer. En als je een beetje respect en begrip voor je medemens hebt dan ben je meteen van de EO! Slaat nergens op!
Ik weet zeker dat je het lachen vergaat als je beide opa's en de moeder van een goede vriend van je aan deze ziekte zijn overleden! Zoals bij mij. Ik heb het van hééél dichtbij meegemaakt. Je mag het best weten. Van de zomer was er bij mij ook een grootschalig onderzoek naar ****** gedaan, omdat ik er symptonen van vertoonde. Godzijdank had ik het niet. Voor het zelfde geld had ik in de zelfde situatie gezeten als Adriaan nu. Het spijt me maar ik zie er de humor niet van in.
Het verhaal rond balkenende en de koningin lag totaal anders. Die werden om hun persoonlijkheid bespot. Maar je gaat toch niet iemands dood bespotten?? Waar gaat dat heen? Het valt mij nog op dat er zoveel mensen zijn die het nog leuk vonden ook! Dan snap ik niet wat voor gevoel voor humor je hebt. Kwetsen en satire mag. Tot op een zekere hoogte dan. Dit vond ik gewoon té ver gaan.
Laatst bewerkt: 20 nov 2003