M'n broer homo

Meest kansloze opmerking ooit..

Je geaardheid kan je niet zelf bepalen, ik weet niet hoe oud je nu bent, maar je heb grote kans dat je over een tijdje er toch achterkomt dat je homosexsueel dan wel bisexsueel bent.
Hoezo maak je jezelf van kant? Omdat je vrienden het niet zullen accepteren denk je? Lekkere vrienden heb je dan.

Homo ben je of dat ben je niet, daar kan je niks aan veranderen.

(En nee, ik ben zelf geen homo )

 

Nee , wordt toch geen homo.
Weet ik 100 procent zeker.
Maja ik zal het toch moeten accepteren.

 

Oke, daar zit wel wat in ja...

 

Vind het op zich wel kut dat hij homo is.
Heb altijd al oom willen worden

 

kon nog he.. adopteren

maarhum.. lijkt me echt vaag.. je broer horen zeggen dat hij homo is.. tja.. that's life..

 

Ken zelf niemand die homo is. Zou dan ook niet weten hoe ik moet reageren. Ik zal hem wel gewoon blijven waarderen, maar het komt toch even op je over. Het is niet zo dat ik hem meteen ga negeren, omdat ie homo is. Lijkt me ook voor jezelf moeilijk, omdat er (nog) zo veel mensen die bij voorkeur iets tegen homo's hebben en niet naar het karakter van die persoon kijken, want echt niet alle homo's zulle strakke shirtjes dragen en met een hoog stemmetje praten.

 

Leuk om te zien dat er normaal gediscussiërd kan worden over dit onderwerp.

Een lange tijd dacht ik negatief over homo's totdat ik mezelf een de vraag stelde waarom? En toen kon ik geen fatsoenlijke antwoord bedenken (ja, voortplanten enzo maar dan krijg je weer tegenargumenten als overpopulatie). Ik heb gisteren Netwerk gekeken (ja, ik ben er veel te jong voor, ik weet het ) en toen zag ik toch weer iets wat me erg irriteerd: mannen die zich als een vrouw verkleden en gedragen en dan zich anders gedragen terwijl ze normaal aangekeken willen worden. En volgens mij zorgen die mensen ervoor dat andere mensen misschien negatief gaan denken over homo's

 

Meestal hebben mensen ene cliche relnicht in hun hoofd als ze aan een homo denken. Ik ken niet veel ghomo's maar de meste voldoen niet aan dat protype van de darkroomraggende leerdragende nicht.

 

M'n neef is ook homo...ik vind het niet echt shockerend...ik vind het alleen een beetje vaag dat hij nagelak en armbandjes draagt een vriend van me is homo maar die gedraagt zich gewoon normaal....en niet zo verwijfd.

 

me oma zag Vandaag een programaa van Jos Brink ik d8 gelijk aan dit topic

 

ja dat hebben veel mensen zo...dat komt door sommige achterlijke figuren in films ...of ze denken aan Paul de leeuw :{

 

Fearless, ik zou zeggen probeer de tijd te nemen om na te denken wat je er zelf van vind. Laat je geen mening opdringen door anderen, het zal vast wennen zijn. Maar waarom ga je gelijk zo 'plastisch' denken over je broer? Het is vrij logisch dat je dat doet (je ziet hem in gedachten ineens met een vent thuiskomen), maar kijk je zo ook tegen eventuele andere zussen / broers aan? Of andere familieleden?

Houd een paar dingen in gedachten:

- Homo zijn kies je niet. Je broer dus ook niet. Probeer dat goed te begrijpen. Hij zou het zichzelf vast graag veel makkelijker maken door 'zoals ieder ander' ook op vrouwen te vallen. Maar het leven komt zoals het komt, en je bent wie je bent. Probeer blij te zijn (evt. op den duur), dat je broer nu zichzelf kan zijn zonder altijd alleen te zijn in zijn gevoelens. Stel je eens voor dat jij nooit, tegen niemand, over jou verliefdheid of gevoelens voor iemand zou kunnen praten. Dat is niet zo prettig, toch?
- Niet alle homo's zijn leernichten, met roze handtasjes zwaaiende figuren, of een kloon van Albert Verlinde. En als het wel zo was, so what? Het kleurt deze wereld wel Het leuke is dat veruit de grootste groep homo's waarschijnlijk 'the guy next door' is, maar die zullen niet zomaar op de voorgrond treden en / of media / aandachtsgeil zijn. Er wordt al heel snel een bepaald beeld ge-creerd in de media over homo's, door een bepaalde subgroep die zich sterker profileert dan de doorsnee homo.
- Je broer zal echt niet ineens een totaal ander persoon worden. Hoewel hij vast wel iets zal veranderen (kan nu meer zichzelf zijn), zul je vanzelf zien dat hij blijft wie hij is.

Uiteindelijk komt het neer op het wat tijd geven, de gewenning en vooral het respect voor elkaar proberen op te brengen. Hij voor jou 'wennen aan' en jij voor zijn 'accepteer wie hij echt is'. De wereld stopt echt niet als iemand in je directe (familie)kring blijkt homo te zijn

 

Ja, maar toch is het nog wennen...

 

Accepteren dat je broer homo is, hoe moeilijk dat ook voor jou of je familie is, is toch het meest fantastische wat je kan doen.

Vroeger zag je vaak dat de familie iemand in de ban deed als diegene ervoor uitkwam dat hij homo was, het is het toch niet waard om je broer nooit meer te zien omdat hij op mannen valt.
Je broer is nog steeds dezelfde, en ik denk dat de relatie tussen jou en je broer ook alleen maar beter zou worden.
Moet je nagaan hoe "moeilijk" het eigenlijk voor je broer moet zijn geweest, jezelf continue voordoen als hetero om aan die benauwde maatschappelijke eisen te voldoen, grote verhalen van vrienden aanhoren over "hoeveel vrouwen ze al hebben gehad"
Bij je broer is ook een last van de schouders gevallen waardoor hij nou eindelijk gewoon eens zichzelf kan zijn, en ik denk dat meer waard is dan al die vooroordelen
van vreemden.

 

Ik vindt het toch een raar idee , gelukkig zijn mijn broers(2) die periode al voorbij

Op school is ook iemand homo maar als ik hem dan zie dan denk ik altijd van

Ohja dat is die homo

 

Nu jij nog

 

ik ken zelf ook iemand die homo is, kheb helemaal geen problemen mee als die mensen zo willen leven moeten ze dat zelf doen

 

Hmm, dit is wel een beetje mijn topic...
Hoi, Wouter, 27, uit de kast sinds mijn 17e...

Een paar opmerkingen vallen niet lekker bij me, zoals: hmm, hij is vast bi.
WTF? Waarom, omdat ie vroeger meisjes mee naar huis nam? Dat deed ik ook, en trust me; gay all the way.
Waarom bracht ik meisjes mee naar huis? Omdat de samenleving nog altijd meer hetero-getint is. Rond je pubertijd komen dit soort kwesties naar boven, en bijna niemand leert in zijn omgeving dat het 100% normaal is. Dus ja, je denkt dat je net als de rest verliefd moet worden op een meisje. Dus je krijgt een rare periode waarin je niet precies weet wat verliefdheid nou precies is. Dus je krijgt verkering met een meisje omdat dat 'normaal' zou zijn.
Zoiets is heel normaal, maar maakt mensen uiteindelijk niet minder homo.

Toen ik het vertelde was het een last die van mijn schouders viel, en mijn ouders reageerden heel okay. Iedereen eigenlijk wel, dus ik denk dat ik wat dat betreft mezelf gelukkig mag prijzen. Het kan ook heel anders gaan helaas.

Ik kan me voorstelen dat het anders zal zijn voor jou en je broer, even wennen. Maar het blijft hetzelfde persoon. Je zult nu misschien meer van zijn geaardheid gaan merken, maar zolang je dat kan zien als een verrijking van je gedachtengoed, dan is daar niks mis mee, toch? Ik heb na mijn coming out ook een hele nieuwe 'ontdek jezelf'periode meegemaakt (klinkt suf, maar een betere term heb ik ff niet). Als je net je grootste geheim ooit openbaar hebt gemaakt duurt het even voordat je je eigen rol in je eigen leven weer goed hebt gevonden...

Over die hele showbiz dingen; misschien dat homo's in de showbiz gewoon net wat meer aandacht krijgen dat ze meer opvallen?

Just my 2 cts...

 

Trouwens, Da-Z, goede posts in de hele thread...
Idd, homo's 'gruwelen' meestal net zoveel aan de gedachte een vrouw te zoenen

Daarom ook; iedereen die het niet begrijpt, draai de dingen eens om.
Ik heb al vaker argumenten gehoord als; zolang ze maar van me afblijven etc (niet specifiek hier hoor, gewoon algemeen). Maar denk eens zo; heb jij als hetero-man de behoefte om iedere vrouw te pakken? Ik mag hopen van niet...
Voor 'ons' is het hetzelfde; we lopen echt niet achter iedere jongen te geilen. Dan geef je jezelf meestal wel ERG veel credit