Michael, de soloartiest en de wijkpedofiel
Michael jackson was ooit een muzikaal genie. Samen met Quincy Jones maakte hij Off The Wall, Thriller en Bad. De muziek is steengoed. Een van de beste stemmen in de popgeschiedenis, met ene gigantisch bereik, een rouwe klank, en schijnbaar ongekenfde mogelijkheden maakte door jazz beinvloede popmuziek.
Thriller is zijn hoogtepunt geweest. Ik vergelijk de sound van thriller vaak met het geluid van Abbey Road van The Beatles. Diepe bas, en heel warm geluid. Dit maakt dit album in mijn ogen beter dan het klam klinkende bad.
Zijn beste nummer vind ik Billy Jean. Met die bass (bijna het hele nummer constant, maar net geen onstinaat) en die heerlijke jazzy akkoorjes op de synthesizer. De drums en de bas zijn dict al genoeg om het nummer te herkennen. De melodie is erg lekker, en het gebruik van koortjes, is heel subtiel maar doeltreffend.
Michael jackson is vandaga de dag een lamme artiest. Hij wil teveel vernieuwen en beseft niet dat hij Quincy Jones nodig heeft om muzikaal iets goed te doen. Ik denk dat Quincy Jones de laan uitsturen, en steeds minder zelfkritiek hebben, geleid hebben tot de teloorgang van zijn muziek.
Op de drie bovengenoemde albums staan bijna alleen sterke tracks. Op dangerous was er al sprake van een stel beatgedreven liedjes zonder noemenswaardige melodie. Daarop stonden nog wle enkele hele lekkere nummers, als Who Is It. Daarna was het over.
Af en toe kwam er nog een goed nummer uit zijn pen, ik vind zelf They DonT care About Us, redelijk geslaagd, maar het kan niet tippen aan eerdere succes.
Zijn laatste CD was een ramp, niks noemenswaardig. Alhoewel, de single (You Rock my World) vond ik redelijk, de rest minder.
Laatst bewerkt door een moderator: 12 jul 2004