Door de huidige, rechtse, regering, kwam er Nederlandse millitaire steun in Irak. Het grootste deel van de bevolking was er op tegen. Zoals dat hoort in ons polderlandje, moest er een compromis komen. Dus er kwam halfbakken steun, zogezegd niet militair, wel politiek, maar toch stiekem wel een beetje militair, zonder militair te zijn. Kortom, afspraken te vergelijken met de ongeschreven wetten die volgens mijnheer Aart en Pino gelden in Sesamstraat op het gebied van trefbal met een zachte bal.
Met onze bizarre standpunten waanden we ons redelijk veilig. Maar daar stond hij, als de piek in de kerstboom, als kaars op de taart, als fluim op de schoorsteen, als tang op een varken; de heer Blom van defensie. Door de Amerikaanse leiders voorgesteld als woordvoerder van de trouwste bondgenoot van de Verenigde Staten.
Dan heb ik het nog niet eens over Jan Peters' optreden bij ome George. Na het zien van dit optreden verbaast het me niets dat de Efteling ons beste exportproduct is, dat we onze hagelslag maar niet aan de man kunnen brengen in het buitenland en dat het oud Hollandse poppenspel van weleer de televisie verdringt van zijn prominente plek in de Nederlandse huiskamer.
Een aanval op Nederlandse grond zou mij niets verbazen. Dit omdat Nederland steeds meer een uitvalsbasis voor terroristen blijkt te zijn, onze overheid er met de pet naar gooit op het gebied van terrorismebestrijding (veel woorden, veel daden, maar een averechts resultaat) en omdat Jan peter en zijn vriendjes nog net geen Amerikaanse vlag aan de voorgevel van het Parlement hebben gehangen. Ik ben daarom bang dat Tommy en Pino in de nabije toekomst, voorzien van een gasmasker, door sesamstraat lopen en dat we onze schoorstenen rond vijf december, hermetisch af moeten sluiten. Want zoals we al van kinds af aan weten; grote groepen Spaanse negers en mannen met witte baarden schuwen Nederland niet!
Laatst bewerkt door een moderator: 21 jul 2005