Er zijn best wel wat Metroidvanias van indie studios (net als Bo, blijkbaar) die de laatste tijd behoorlijk onder de radar blijven. Misschien ook omdat dat genre tegenwoordig best verzadigd aan het raken is. Recent is bijvoorbeeld het enorm goed ontvangen Nine Sols uitgekomen, wat een soort mix is tussen Sekiro en Hollow Knight:
Nine Sols is nice maar wel echt heel erg parry focused. Ik had moeite met Sekiro en word in deze game ook echt gesloopt. Goed om te onthouden dus. Verder wel echt vette game! Laatst bitesized happy metroidvania Islets gespeeld. Kort, vrolijk, niet te moeilijk en leuk stijltje.
Gameplay is aardig, maar ik ben (nog) niet omver geblazen. Dat komt waarschijnlijk omdat de demo plaatsvindt in de eerste drie levels van het spel. Je hebt dan nog weinig tactisch/strategische vrijheid en de actie combat is ook niet echt uitdagend. Wat mij vooral opviel is dat de rondes zo lang duren. Monsters blijven stromen uit de tori gate (een soort portal), maar de princes komt nooit in gevaar wanneer je enigszins oplettend het gebied verdedigt. Maar goed, het is het begin van het spel dus wie weet wordt het nog wat complexer/uitdagender. Verder audiovisueel prima, niks op aan te merken. Vooral de audio is verfrissend. Er wordt geen woord gesproken (althans niet dat ik heb gehoord). Communicatie vindt plaats via gebaren, met geluiden en heel veel dans op muziek. Qua sfeer is het zeker een aanrader. Ik zou dit zeker weleens serieus willen spelen, maar niet gelijk tijdens release.
Recent Still Wakes The Deep uitgespeeld. Ik kende de game eigenlijk niet, maar hij kwam toevallig voorbij en de mensen waren zeer positief. Het is een 'horror' game in de trend van de Amnesia en Outlast games, waarbij je voornamelijk een locatie verkent, de atmosfeer opsnuift en af en toe 'hide & seek' moet spelen met vijanden. Als je een dergelijke game weleens hebt gespeeld weet je wat je moet verwachten. De game is van The Chinese Room die men misschien ook wel kent van Amnesia: A Machine For Pigs. Het speelt zich volledig af op een Schots olieplatform. En dat is eigenlijk een beetje de hoofdrolspeler van deze game. De graphics zijn over het algemeen geweldig, de atmosfeer top en de voice acting met die heerlijke Schotse accenten blijkbaar zeer accuraat. Hou je van atmosfeer en dit type game, pik hem mee op Spelletjes Pass, helemaal omdat het een game is die je makkelijk in 2 avondjes uit kunt spelen.
De audio, en dan met name de stemmen, tilt deze game wel echt naar hoger niveau ja. Paar keer ook echt hardop gelachen. Ben nu 12 uurtjes in Sea of Stars. Mooie game en speelt lekker weg. Niks wereldschokkends maar hoeft ook niet altijd. Schijnt ook redelijk behapbaar te zijn qua lengte voor een spel in het genre
Arranger, "a role-puzzling adventure." De stijl deed me erg denken aan Braid... en blijkt inderdaad dezelfde grafische artiest te zijn. Leuk concept. Je kunt jezelf van het "bord" af duwen om aan de andere kant te verschijnen. Die twist wordt ongetwijfeld in diverse puzzles gebruikt.
Moet zeggen dat het wel een opvallende PS exclusieve game is. Ik had op een Playstation gewoon niet dit type exclusieve game verwacht. En goed ontvangen!
