Voor de mensen die nog twijfelen, lees eff (nou ja, eff) de review van Eurogamer. Drie pagina's lang, de reviewer begint ontzettend enthousiast en blijft dat ook over bepaalde punten uit het spel. Helaas zakt AitD hard door het ijs op andere vlakken. Vooral de besturing blijkt erg onhandig te zijn (en dat is volgens mij nog zacht uitgedrukt). De review eindigt met de volgende tekst:
"Yet in spite of all this, Alone in the Dark is ultimately likeable, even lovable. If you go back and read those opening paragraphs again, there's a game there that every gamer would want. Inventive, flexible, considered. It's stunning to look at it in places, too, and it's capable of classic gaming moments: quieter than the Would You Kindlies and This Was A Triumphs, but just as special. And in Edward Carnby's practical survivor, Eden has a tool players will enjoy sharpening. The problem is that every time you get excited about Alone in the Dark, it shuts you down. At times it's akin to Atari's Boiling Point: Road To Hell of three years ago; throw any score on the ten-point scale and it will stick to something, but there's so much friction on the lower end that it's often impossible to pull away and remember when you brushed past genius. You want to love it, but it just keeps letting you down, and in the end that's the impression that sticks to the wall and stays there."
Jammer genoeg een 7/10; heb het spel nog niet gespeeld, maar het lijkt me persoonlijk een eerlijke review als ik het zo lees.
Laatst bewerkt: 18 jun 2008