Ah man ik ben echt gek op de details in dit spel. Hoe Elizabeth reageert op de omgeving, de verwijzingen naar de toekomst, hoe alles is opgebouwd, echt geweldig. Je kijkt je ogen uit...als je van dat soort dingen houdt.
Net lekker 3 minuten naar Fortunate Son zitten luisteren.
Zo fijn dat soort kleine dingetjes.
Over de soundtrack, tsja, de gypsy achtige viool muziek was meer van de jaren 30/40. Voor mijn gevoel hebben ze wel een stuk minder gelicenseerde muziek, behalve dan een paar bekende nummers van de afgelopen 30 jaar. Wel jammer, ik had stiekem gehoopt om door dit spel wat nieuwe toffe jaren 40 muziek te ontdekken.
Die muziek was echt zo typerend voor dat BioShock sfeertje!
Combat vind ik tof, zeker vergeleken met Bioshock 1 en 2. Je moet veel meer je omgeving afscannen voor tears en je hebt vaak de mogelijkheid om de hoogte in te gaan. Het geeft toch wat meer dimensies in het spel. Volgens mij heeft dit spel veel meer tactische mogelijkheden in vergelijking met zijn voorgangers.
Nog steeds, ik kan het niet vaak genoeg zeggen, ik wil de volgende keer weer naar Rapture. Die wereld was veel grilliger, dat vind ik gewoon tof in spellen. Rapture, maar dan net zo gedetailleerd en innovatief als Columbia.
Klik om te vergroten...
