Zelfde basis
Laat ik maar meteen duidelijk zijn: de Xbox 360-versie van Burnout: Revenge is nagenoeg identiek gebleven. Heb je dit spel en wil je toch niet in slaap vallen tijdens het lezen van deze review, ga dan rustig over naar de volgende paragraaf.
Dat houdt meer concreet in dat Burnout: Revenge (gelukkig) een op-en-top arcaderacer is gebleven. In de singleplayer zal je je nog steeds doorheen verschillende gamemodes moeten opwerken door een aantal objectieven te voltooien. Deze racemodes zijn erg gevarieerd, gaande van simpele races tegen vijf tegenstanders tot het meer gesofistikeerde werk van de Eliminator-races waarbij om de dertig seconden de laatste racer ontploft tot Road Rage-events, waarbij je in een beperkte tijd zoveel mogelijk tegenstanders om zeep moet helpen. Als tussendoortje zijn er onder meer ook nog de crash-levels, waarbij je zelf op druk verkeer mag inrijden in de hoop zoveel mogelijk schade aan te richten. Een mode die zowaar heel wat voldoening geeft aan de iets sadistischer aangelegde gamer. Mij incluis. Overigens dien ik bij dat laatste wel te vermelden dat het verkeer in Revenge wel héél elastisch reageert op jouw zachte strelingen (aka ruwe crashes). Het verkeer botst wat overdreven in het rond of schuift meters verder na een lichte botsing, en dat komt soms toch echt wel geforceerd over. Maar kom, dat is een minpunt dat voor een arcaderacer maar half geldig is.
Ook aan de multiplayer werd nagenoeg niets veranderd. Online kan je nog steeds met maximum zes personen racen in de verschillende modes die ook offline aanwezig zijn. En nog steeds is dat een zeer verslavende bezigheid die je wel eventjes aan je scherm gekluisterd houdt. Overigens is er ook een splitscreen-mode aanwezig voor de Xbox-gamers zonder Live-abonnement, al is het online gebeuren zó veel plezanter!
Interessant is dat het spel nog steeds heel soepel speelt. Niemand zal veel moeite hebben met de controle over de wagens onder de knie te krijgen, wat echter niet betekent dat je meteen feilloos over de verschillende parcoursen scheurt. Je zal immers toch wat oefening nodig hebben als je het onderste uit de brandstofkan van je bolide wil halen. Dat werkt dan weer erg bevorderend voor de levensduur van het spel, want je bent altijd geneigd om voor nét dat beetje beter te gaan.
The new stuff
Een volledig rechtstreekse port is deze Xbox-versie gelukkig niet geworden. Her en der heeft ontwikkelaar Criterion namelijk de moeite genomen om het één en ander te verbeteren aan het concept van deze anders voortreffelijke racer.
Een eerste punt dat iedereen waarschijnlijk zal opvallen, zijn de fel verbeterde graphics. Deze komen zowel op gewone TV's als bij fortuinlijke HDTV-bezitters goed tot hun recht. Ze zijn echter niet van topkwaliteit: er is duidelijk al beter materiaal op de markt (confer Project Gotham Racing
. De graphics blijven niettemin rechtop staan en zorgen ervoor dat het spel erg goed oogt.
Vervolgens kunnen we ook bij de audio wat nieuwigheden bespeuren. Net zoals bij de PS2 en Xbox schallen heel wat verschillende soorten deuntjes door je boxen, gaande van Pennywise tot The Chemical Brothers. Leuk is echter dat Criterion een aantal geluidjes wat heeft gefinetuned, en ook de motorgeluiden van de verschillende wagens werden van een opknapbeurtje voorzien. Veel nieuws is dat niet, maar het toont wel dat Critertion toch nog tijd heeft gestoken in het spel, want het had even goed het ding integraal (maar dan met betere graphics) kunnen releasen. Ook leuk is het feit dat auto's nu ook effectief een aantal waardes als gewicht en topsnelheid meekrijgen en dat dit ook effectief het rijgedrag bepaalt van je voiture. Je zal dan ook meer moeten wikken en wegen tussen je verschillende auto's als je tot het uiterste wil gaan.
Ook een derde puntje van verandering toont dat Criterion nog naar verbtering heeft gezocht. Er kwam namelijk wat kritiek op het startsysteem bij de Crash-mode, waarbij je telkens op een verschillende plaats startte. Vaak begon je echter niet op de ideale plaats, zodat het x aantal keren herstarten was geblazen vooraleer je effectief voor de beste score kon gaan. Voor de Xbox 360-versie is dat veranderd: je start nu automatisch telkens op de beste plaats. Overigens zal dat herstarten heel wat minder tijd in beslag nemen: de Xbox 360-versie laadt betrekkelijk sneller dan zijn voorgangers.
Je geld waard op een voorwaarde
Even kort samenvattend kunnen we stellen dat de Xbox 360-versie minstens dezelfde verslavende gameplay aanbiedt als zijn collega's, gecombineerd met mooi ogende graphics. Het spel is dan ook de volle €50 waard, op één voorwaarde. En dat is dat je de PS2- of Xbox-versie niet in je bezit hebt. Is dat wel het geval, dan bezit de Xbox 360-variant mijns inziens veel te weinig vernieuwing om een nieuwe aankoop te rechtvaardigen. Nieuwelingen binnen de reeks zullen echter smullen van deze uitstekende racer.
conclusie
Gamers die de current-gen versie niet hebben aangeschaft, zullen het Xbox 360-broertje zeker en vast weten te appreciëren. Een erg lekkere racer!
+
* Nog steeds verslavend
* Grafisch in orde
* Voldoende variatie
* Snelheid
-
* Nagenoeg identiek aan current-gen-versies
* Verkeer reageert wat té elastisch
89%
