Dit spel is volgens mij niet voor jou bedoeld. Een game aanvallen omdat het uitdagend is en je straft op het moment dat je zelf niet goed uitkijkt vind ik wel erg zwak.
DS is namelijk altijd fair. Verlies je je leven, dan verlies je ook alle souls. Maar niet getreurd. Je hebt nog één kans om ze terug te veroveren en dat is door dat stuk gewoon te halen en die souls weer te op te pakken. De spanning is soms te snijden, want op het moment dat je tienduizenden souls hebt verzameld weet je dat je die allemaal kwijt kunt raken (trouwens, waarom loop je eigenlijk met zoveel souls rond?). Pittig, ja. Old skool, ja. Maar zeker geen foute design choice. Wat mij betreft mogen meer games zo zijn. De voldoening die je krijgt als je eindelijk lastige stukken hebt gehaald is gigantisch. Ik weet zeker dat hier iedereen, die het spel al een tijd speelt of heeft uitgespeeld, van tijd tot tijd frustratie heeft gevoeld bij het spelen van DS. Maar meestal was je zelf het probleem, niet het spel. Sterker nog, je krijgt zelfs hints van andere spelers als je PS3 een online verbinding heeft.
M.a.w. ik vind het juist een gigantische motivator dat het spel op deze manier in elkaar steekt. Misschien ben ik dan wel een gamer die een uitdaging verwelkomt?
Laatst bewerkt: 29 jun 2010