[Multi] Disappointments of the Generation - Top 10

Wat betreft het gebrek aan een goede Battlefield ben ik het met je eens, maar qua MP games hadden we ook Rocket League deze generatie natuurlijk (start trouwens bij mij niet meer op, op XBO, vreemd genoeg)

Ik vind Fighters juist een teleurstelling, en niet omdat er weinig goede fighters zijn, maar omdat ze die games met een half roster releasen en dan de rest van de characters via season passes verkopen, en dus investeren alleen hardcore fans nog in dat genre en die games, terwijl het voor de casuals, zoals ik, de investering absoluut niet waard is ...

 

Ik ben zo casual dat het begin roster voor mij groot genoeg is. Als dan de DLC uitkomt ben je paar maanden verder, verkoop ik het spel en speel weet iets anders. In jouw geval denk ik dat het meer Fear of Missing Out is dan te weinig karakters bij release of zie ik dat verkeerd? Ik heb al keuze stress als het spel uitkomt om te.kieze welk karakter ik wil spelen. Ik t dan SFV niet mee
Die had wel.erg weinig op release, is een uitzondering.

 

Fighting games beginnen echt helaas een melk koe te worden. Teveel extra characters worden toegevoegd en ze vragen er veel te veel geld voor.

Helaas (ben er zelf met 1 game ook schuldig aan) verkoopt het zo goed die extra personages dat het in de toekomst alleen maar erger wordt.

In verhouding betaal je al gauw 7 tot 10 euro per character, dat slaat helemaal nergens op. Een base game met 12 characters zou dan eigenlijk al voor veel meer dan 60 in de winkel horen te liggen.

Dus ja deze generatie mogen we niet klagen qua niveau van de fighting games, maar wel de manier waarop ze de personages brengen of juist achterhouden om later voor veel te veel geld te brengen.

Overigens onder het typen bedenk ik me dat ik de fighting games van de vorige generatie toch qua niveau beter vond.

 

Is dat nieuw? SF 2 op de Snes kostte 150 gulden. SF2 turbo met nieuwe snelheid, balans en de 4 bosses speelbaar weet 150 gulden. Daarna Super SF2 voor 150 met weer 4 extra karakters. En je begon met slechts 8!

 

Dan kun je alles wel terugrekenen naar de 8/16 bit generatie en zeggen dat het toen wel erg karig was voor wat je ervoor betaalde. Kunnen we ook een heel verhaal ophangen over de mogelijkheden destijds vergeleken met nu, naar dat hoort eenmaal bij progressie. De rosters in het 32/64 bits tijdperk liepen al snel op, en ten tijde van Xbox en PS2 hadden we gewoon fighting games die 'compleet' geleverd werden, en rosters hadden van ongeveer 25-60 characters.

Tegenwoordig koop je een 'gateway' of starters-pack voor de volle prijs, en vervolgens komen er nog een zootje dure Season Passes achteraan.

Nogmaals, voor hardcore fans van het genre no big deal, maar mensen als ik die vrijwel alle genres spelen, die slaan de fighters dus over totdat er een goedkope complete edition uitkomt. Tegen die tijd is de online MP trouwens vaak al uitgestorven, dus dan moet het wel fatsoenlijke SP content hebben.

Ik denk dat met deze praktijken de fighting games zichzelf alleen maar meer kwaad doen dan goed. Street Fighter 5 is eigenlijk een grote flop, Dead or Alive 6 is een lachertje, en SoulCalibur en Tekken zijn ook niet meer wat het geweest zijn. De oude generatie (wij) heeft nog wel iets met die namen, maar ik vraag me af of dat ook geldt voor de jonkies.

 

Vergeet niet dat fighting games vroeger voornamelijk een arcade ding waren. Eens in de zoveel tijd kwam daar een nieuwe machine uit met een geupdate versie van de game. Die werd vervolgens geport naar de console. Dat is niet te vergelijken met de huidige praktijk.

En zijn fighting games tegenwoordig sowieso niet een behoorlijk niche genre? Vroeger was dat HET competitive multiplayer genre (op de sportsgames na), nu is dat al meerdere decennia de FPS.

 

Niet zo zeer nieuw, maar wel in een andere vorm/manier. Bovendien zat er tussen wat jij opnoemt meer tijd dan tegenwoordig de opvolgende character packs met sommge fighting games.

En dan krijg je altijd het verhaal van je hoeft het niet te kopen. Nee klopt inderdaad, maar ja je hoeft ook niet te gamen natuurlijk. Vind dat soort opmerkingen altijd zo vaag. Je hoeft het niet te kopen, nee dus omdat het niet hoeft bestaat het probleem niet ofzo?

Ik weet het niet precies uit me hoofd maar bijvoorbeeld de tijd tussen sf2 en sf2 turbo consoles was volgens mij bijna 2 jaar. Tegenwoordig als het tegen zit heb je in een jaar tijd al 3 character packs.

 

Street Fighter 2 op de SNES kostte minimaal 189 gulden als ik het me goed herinner. Heeft zelfs 249 kunnen zijn. Ik heb nog wel ergens een Hoogspel liggen waar een review instaat, inclusief prijs, dus als ik die tegenkom een dezer dagen dan zoek ik het nog wel even op.

 

Ik heb ooit Mortal Kombat 3 bij intertoys gekocht voor 189 gulden. Had het geluk dat mijn broer toen SF al had gekocht.

 

Waarom waren die zo duur dan?

 

Alle spellen in Nederland voor de Super Nintendo waren tussen de 150 en 190 gulden. Spellen gingen niet in prins omlaag al lag een spel 3 jaar in de winkel. Marktplaats was er nog niet dus 2e hands verkoop was erg lastig.

Nu kopen vrienden allebei COD om samen te spelen. Toen kocht je Streetfighter en jouw vriend Mortal Kombat. Dan kon je bij elkaar spelen.

Als iemand SNES had en de ander Megadrive kon je ook beide spelen omdat je toch samen achter dezelfde console zat bij iemand thuis.

 

O hier toen de tijd bij Intertoys toen die tijd gingen de prijzen wel is omlaag hoor. Weet nog wel dat ik Mario Kart in de aanbieding kocht van 139 voor 99 gulden en ook Zelda Link to the Past kocht ik goedkoper dan die bij release was.

 

(Veel kleinere) markt, cartidges waren vrij duur om te produceren vergeleken met CDs en digitaal, en de markt was bereidt om het ervoor te betalen. Als je voorheen iedere keer een gulden in een apparaat moest gooien om Street Fighter te mogen spelen, en dat apparaat staat alleen in de arcades in grote steden, dan is het natuurlijk begrijpelijk dat fans van die game 190 gulden ofzo neertikten om de game thuis met vriendjes eindeloos te kunnen spelen. Net als tegenwoordig waren sommige games het geld meer dan waard, en velen waren dat niet.

Megadrive games gingen trouwens wel in de aanbieding. Weet nog dat ik Batman bij de Kruidvat kocht voor 30 gulden ofzo? Misschien nog wel minder. Oh, en destijds waren er ook nog videotheken, dus als je ging slapen bij je neefjes en die ouders wilden lief doen, dan mochten we 1-2 spelletjes huren.

Voor de SNES was er trouwens een copybox. Op je 14de met je vriendje van school naar de randstad om daar een duister figuur in een woninkje in Amstel een enveloppe met doekoes te overhandigen, en die gaf je dan een copybox en een zootje diskettes mee, waarmee je als een van de eersten in Nederland de Japanse versie van ISS Deluxe kon spelen. Uiteraard wel over je schouders kijken of Peter R De Vries niet opeens achter je stond. Mooie tijden, die mij gevormd hebben tot de gamer die ik vandaag nog steeds ben.

 

Het kromme is dat wij voor gewone Nintendo 130 gulden per spel betaalden en in Amerika waren ze 30 tot 40 dollar. Aangezien Nintendo in Japan zit had het niet met import te maken.

Later heeft Nintendo een rechtzaak verloren over de prijsvorming in Europa met een forse boete. Maarja waar moet je je als consument melden dat je als kind spellen veel te duur hebt gekocht. Niemand heeft 20-30 later nog de kassabon.

 

Dat ligt toch echt aan jezelf dan. Als je CoD4 en Gears 1 wel goed vond, dan is er echt geen reden waarom CoD:MW en Gears 5 dat niet waren. Beide games waren heel erg terug naar de roots, maar praktisch met alles beter, mooier en verfijnder.

 

CoD mw heb ik gespeeld maar niet heel lang.

Gow 5 had ik graag willen spelen..maar.coor 1 spel koop ik geen Xbox. Enige titel.op Xbox die ik wel miste.

 

God of War op 3?!

 

1 en 10 zijn tegenstrijdig. GTA5 was er op ps3 en Skyrim ook.

 

Maar gta was kut en skyrim niet.

 

Wat was er zo kut aan dan? Heb met prima met de SP vermaakt.