Ben er even voor gaan zitten om Div2 een eerlijke kans te geven na het spelen van DA. Heb over de jaren veel RPG's gespeeld en ook het eerdere Divinity deel op de pc. Met dit nieuwe personage pas op lvl11-12 en verloopt vlot.
1. Graphics
Grafisch gezien moet je van de meeste RPG's geen hoogstaand produkt verwachten. Two Worlds was ondanks zijn zeer slechte graphics nog een vermakelijke game. Div2 begint met een mooie openings scene alvorens je op start moet drukken. Dat beeld wekt de indruk van een mooie sfeervolle game dat er goed uit ziet. Nadat ik het "tutorial" deel door liep was het al teleurstellend en moest omschakelen dat de grafics niet echt geweldig zouden zijn ondanks wat de intro en openings scene qua indruk wekte.
Tijdens het lopen door de eerste stap, en later door het andere dorp en de valley kwam de echte irritaties om de hoek kijken. Je moet regelmatig snel de camera draaien om overzicht te houden en de 360 heeft daar schijnbaar moeite mee. Regelmatig verloopt het haperig tot het punt dat ik hoofdpijn krijg en soms zelfs misselijk word. Het is gewoon rampzalig.
In de omgeving van de Waarzegster was ik in gevecht met wat Black Ring gasten. Tijdens het gevecht kwam er een bug naar voren. Ik viel van de kaart af door de grond. Ik was bang een oude save te moeten laden, maar gelukkig met wat rond rennen in deze "geestenwereld" kwam ik weer terug in het bos om verder te kunnen gaan.
Grafisch mag het dan wel "ok" zijn, maar het gehaper bij snel de camera roteren en die bug maakt het al snel ondermaats en irritant.
2. Presentatie Verhaal
Bij een RPG is het belangrijk hoe het verhaal verteld wordt en de NPC's zich presenteren. Persoonlijk is dit nogal ondermaats met wat we van RPG's mogen verwachten tegenwoordig. De teksten zijn amateuris at best. Het gedrag en voice acting is ook niet bepaald iets wat je in de game trekt.
Bij het eerste gesprek kreeg je meteen een tweedeling in het beeld van NPC en tekst box. Niet bepaald de meest geweldige vormgeving. Het letter type is zo groot dat het lijkt alsof het voor blinden gemaakt is. Maar op zich ben ik wel blij dat er tekst is van wat de NPC's zeggen, want als je op default settings speelt is het volume van de muziek overheersend. Muziek wat normaliter zacht op de achtergrond hoort te zijn overstemd de gesprekken waardoor het lijkt alsof de NPC's niets meer dan onverstaanbaar brabbelen. Gelukkig kan ook deze irritatie bij opties aangepast worden. Maar kom op zeg...dit hoort standaard al in orde te zijn.
Het globale verhaal stelt ook niet echt veel voor en is ontzettend voorspelbaar. Enige twist is dat je de omgekeerde Soul Forge nu het idee is dat je iemand dood door een ander tot leven te brengen. Voor de rest...been there, done that. Op zich niet erg tenzij het goed verteld zou worden, wat bij deze game niet bepaald het geval is.
3. Customizing
Het is echt enorm mager wat je aan opties hebt om je personage bij het opstarten kan mee geven. Een beperkt aanbod qua gezichten en haardracht welk nog lelijker is dan de ander. Denk er is een illusionist in het begin welk wellicht meer opties ter beschikking stelt, maar helaas.
Gelukkig krijg je al snel de mogelijkheid om uit drie "classes" te kiezen. Maar het nut er van ontgaat mij. Deze beslissing geeft je een begin uitrustig en een skill, maar daarna kan je bij elke level up zelf kiezen welke skills je wilt. Dat deel van de customizing vind ik altijd prettig. Zo kun je hele diverse personages maken afhankelijk van je eigen speel stijl. Op het moment vind ik het erg prettig om met een Undead en Sumon mastery te spelen en wat warrior skills voor mezelf.
Ook de keuze aan armor, weapons en accesoires is er waardoor je een eigen look kan krijgen. Een stevige guard armor set met een rogue hoofddoek en die zilveren ogen tussen door en de ondode naast me zorgt voor een bruut uitziend personage. Het is alleen jammer dat het personage rent als een homo met zijn armpjes zwaaiend langs zijn lichaam alsof hij door een veld gekleurde bloemen huppelt.
De manier van quest rewards uitdelen is ook wat anders dan de meeste RPG's. Ben je het zat om altijd geld te ontvangen dan kun je nu een equivelant ontvangen in de vorm van een item of gewoon XP vragen zodat je sneller een level omhoog gaat. Dit is iets wat ik ook bij pen en paper dungeon en dragons hanteer sinds jaren en vind het een goed systeem.
Het hebben van de toren en alles wat je er in en mee kan doen is...Heeft iemand hier Neverwinter Nights 2 gespeeld? Je had toen ook een burcht met land welk je moest bezetten met soldaten e.d. Het concept was goed, maar niet echt diep uitgewerkt. Bij Div2 met de Toren heb ik het gevoel dat het wel die is uitgewerkt.
4. Game Play
Tja...er wordt niet bepaald de standaard knoppen gebruikt als bij de meeste RPG's. Zo is er de LB knop ipv de standaard A om acties te doen en gesprekken aan te gaan. Dit is wennen en zelfs na vele uren spelen vind ik het nog steeds niet geweldig. Zeker niet omdat je tijdens een gesprek alsnog de A knop hanteert om naar de volgende tekst te gaan of een optie in het gesprek te kiezen. Eind van het gesprek als je een beetje snel drukt dan activeer je datgene wat in de quick slot stond...wat bij mij het summonen van de ondode was. Na verloop van tijd die ondode onder een andere knop gezet en de A quickslot is nu gewoon leeg. Zo ga je een beetje het doel voorbij om een andere knop te moeten gebruiken zoals de LB. Het slaat nergens op.
Voor de rest is het zoals normaal is van RPG's en niks op aan te merken. Behalve het begin van de game. Het duurt lang eer je een level omhoog gaat. Schijnbaar moet je genoeg XP verzamelen om meteen naar lvl3 te schieten. Daarna is het nog even doorzetten tot een lvl5. Vanaf dat moment gaat het levelen absurd snel en worden de gevechten in no time alles behalve uitdagend. Tenzij je bij een "boss" bent. Zie je Div2 maakt gevechten of te makkelijk, of heel erg moeilijk en er zit niks tussen in qua balans.
5. Immersie
De immersie is zeer laag. Maar ik moet bekennen dat ik af en toe momenten had een echte explorer te zijn. Dat waren momenten waarop ik het erg naar me zin had. Voorzichtig door ondergrondse tunnels, kijkend om iedere hoek om te voorkomen verrast te worden en weer in het stof te bijten.
Verder heb ik het gevoel meer een hack 'n slasher achtige RPG te spelen met af en toe wat kleine puzzeltjes. Puzzels die niet echt verder gaan dan de juiste volgorde van knoppen aanraken of op plateau's springen. Het absurd snel omhoog gaan in levels verhoogd het gevoel van een hack 'n slasher achtige RPG. Je ramt alles in elkaar en kijkt uit naar het vergaren van de nieuwe skill. Normaal speel ik een RPG en heb het gevoel dat ik door wil spelen om te zien hoe het verhaal zich verder ontwikkeld. Voor die reden hoef je deze game niet te spelen.
Niks mis met lekker lomp rond meppen, want laten we eerlijk wezen. De nadruk die gelegd wordt op gebruik van tactiek in een gevecht is zwaar overtrokken. Is ook ontspannend en daar spelen we games voor lijkt me. Maar echt goede volwaardige RPG vind ik dit niet. Er zijn op dit moment betere alternatieve op de markt. En anders gewoon wachten tot Mass Effect 2
Laatst bewerkt door een moderator: 21 nov 2009