Vergeet ik bijna te vermelden dat ik vrijdag de nieuwe van Lars von Trier heb gezien. Ik wist zelf (expres) nog helemaal niks van de film, omdat ik vantevoren toch al bijna zeker wist dat het weer een meesterwerkje zou worden en het leuk vind om verrast te worden
Melancholia
Melancholia vertelt eigenlijk op twee niveaus: hoe twee zusters omgaan met depressie en over het vergaan van de mensheid. In twee acts komen deze twee thema's samen met natuurlijk de nodige overlap. Ik zal er verder niet al teveel over vertellen maar het is zeer bijzonder neergezet. De thematiek is overigens enigzins hetzelfde als bij Antichrist, alleen deze keer is de film wat minder expliciet.
Het camerawerk is wederom fantastisch en zeer natuurgetrouw. De beelden die geschoten zijn deden me net zo vaak verbazen als bij Antichrist.
De muziek is weer van heel andere orde, tot twee keer toe zat ik met kippevel in de bios. Super
Kirsten Dunst speelt overigens echt een sterke rol en tof om te zien dat ze dit ook kan.
De openingsscène verdient overigens apart vermeld te worden. Van de scene zelf snapte ik in de 1e instantie weinig, maar later in de film valt alles op zijn plek.
Ik vermoed wel dat ik, net als bij Antichrist, de nodige religieuze symboliek heb gemist. Een wat oudere man vertelde mij er naar de film honderduit over, erg gaaf
Lars van von Trier heeft zichzelf echt overtroffen met dit pareltje
9,5Klik om te vergroten...