Ghost In The Shell (1995)
Als men het vaak heeft over animefilms voor beginners worden er vaak twee films genoemd: Akira en Ghost In The Shell. Nu heb ik de eerste zo'n tien jaar geleden gezien als een van mijn eerste anime, maar heb ik de tweede tot gisteren nog steeds niet gezien. Nu hebben de twee films veel gemeen, maar voornamelijk dat ze in mijn ogen allebei totaal niet zo goed zijn als wordt beweerd.
Ghost In The Shell speelt zich in toekomstig Hong Kong af, waar mensen en cyborgs samen leven. Ook de mensen gaan echter steeds meer richting cyborg, aangezien er allerlei implantaten zijn die het leven beter of makkelijker maken. Het plot van de film is dan ook dat hier misbruik van gemaakt wordt door een hacker genaamd 'Puppet Master'. Klinkt heel tof, maar eigenlijk is gebeurt er niet zoveel boeiends in de film. Er is genoeg actie en zijn genoeg dialogen, maar toch is het verhaal totaal niet sterk. Wat de film wel sterk maakt zijn de filosofische en maatschappelijke ideeën achter het verhaal, die af en toe ook via verschillende personages naar boven komen.
Op audiovisueel gebied is de film een juweeltje. Alhoewel we ondertussen al 16 jaar verder zijn en de CGI techniek nog veel verder is gevorderd heb je niet het gevoel zo'n oude film te kijken. Zoals in het plaatje hierboven is te zien is er in de scenes enorm veel detail te zien, wat overigens ook een overeenkomst is met Akira, en is het gebruikt van CGI op een juiste manier gedoseerd. Je ziet meteen waarom deze film in 1995 als ver voor zijn tijd werd gezien. Wat mij echter nog meer raakte was de geweldige mysterieuze soundtrack van Kenji Kawai. Ik kreeg kippenvel tijdens de muziek van de opening credits, aangezien dit veruit de mooiste opening theme is die ik in tijden heb gehoord. Ook door de rest van de film wordt er voorzichtig, maar geweldig gebruik gemaakt van de muziek. Voor mij misschien nog wel het grootste pluspunt en dé verrassing van de film.
Hoewel het plot van de film me behoorlijk teleur stelde voor zo'n klassieker zie ik wel in waarom deze film net als Akira zo geprezen wordt. In 1995 was dit gewoon een revolutionaire anime, net als Akira dat was in 1988, dankzij de gebruikte technieken en het geweldige detail. Daarnaast is de soundtrack het grootste pluspunt. Toch vind ik dat er meer gedaan had kunnen worden met de ideeen die de film dragen, zodat de film veel meer impact had kunnen hebben. Misschien hebben ze dit wel gedaan met het tweede deel, die ik zeker binnenkort ga kijken.
7.5/10 Klik om te vergroten...